Kashgar oftwel Kashi

Zondag 29 mei 2011

Inpakken want we gaan weer vliegen! Ontbijten gaat niet want we moeten al weg zijn voordat de ontbijtzaal open gaat. De koek van gisteren en twee vergeten krentensneeen uit nederland vullen ons toch wel wat, wegspoelen met een slok water en bij de balie controleren of ze een taxi besteld hebben. Zoals verwacht, een verlegen lachje, geen assistent manager die een woord engels doet (ligt nog te slapen?) dus marianne loopt alvast de straat op om een taxi met meter aan te houden. Beet na 30 seconden, na 45 seconden de bagage ingeladen en op weg, over een vrijwel lege 6 baansweg naar het vliegveld, 25 minuten verderop. Effe checken of hij weet dat we echt naar het vliegveld moeten (het boekje wat en hoe is nu echt onmisbaar) en hij zet ons keurig af. Weliswaar bij de internationale vertrekhal maar de vertrekhal voor binnenlandse vluchten is slechts 5 minuten lopen verderop. Daar ingecheckt en naar de gates. Nog tijd voor koffie? Jahoor, half uur wel. We ploffen neer en krijgen lekkere koffie uit een sjiek bakkie. Alleen dom dom dom, niet gekeken naar de prijzen, we zitten blijkbaar op een VIP VIP VIP spot want M moet 180 yuan afrekenen, 18 euro!! Dat wordt drie dagen thee drinken (want die is overal gratis in china ;-)). Het vliegveld vertrekt op tijd en al snel heeft M aanspraak van een chinese dame. We keuvelen wat af (in engels, hoe heet het engels woord voor keuvelen?) en maken fotoos en wisselen mailadressen uit. Zij geeft les (chinees) op een universiteit, haar man is anesthesist en ze hebben een dochter van 7, we krijgen een foto uit haar portemonnaie, lief! Onder ons glijden de kale bergen met sneeuwtoppen door tot we na anderhalf uur bij Kashi landen, het land wordt goed bevloeid, het zieter groen. Ook grijs en bruin, maar dat komt ook door de tientallen flats die ze daar de grond uit stampen, ongelooflijk hoe veel. Ook in Urumqi was dat zo. Die steden groeien hard en de oude wijken hebben een erg lage standaard en kunnen de groei niet aan, dus de buitengebieden worden vol met flats gezet. Zoals wij een Vinex wijk neerzetten met woningen, zo zetten zij de wijken vol met flats! Geen wonder dat er aan de rivier bij Kashi veel schoorstenen te zien zijn, ze bakken stenen uit de klei. Aan de oevers staan ook tientallen graafmachines die de rivier leeggraven voor grondstoffen. Verder met onze landing.We pikken de bagage op en de chauffeur van het reisbureau John ons. Hij heet Gao (spreek uit Gauw) maar een kletsijzer is hij niet. Hopelijk verandert dat een beetje want hij gaat ons straks 9 dagen rondtoeren. In Kashi inchecken bij hotel Seman, een oud Russisch consulaatcomplex met fraai gedecoreerde gangen en kamers , en overal tapijten. Doet gezellig aan, zeker met de vrouwen in traditionele kleding (lijkt 100% op de kleding in Oezbekistan, aan de andere (west)kant van de bergen). Ook de bevolking is hier anders dan in Urumqi, daar waren de echte chinezen zeg maar (Han chinezen), hier zijn het de Oeigoeren van turkse afkomst, dat is duidelijk te zien. Na een kort maar hartelijk welkom van John schiet een Japanner (Doutse, jaartje of 35-40) ons aan, hij is op stap met zijn dochter (Aisha, 12 jaar? denken we) , of we een taxi willen delen. Hij hoorde dat we naar de veemarkt willen. Prima hoor, ook twee engelsen (Mike en Kate, brommen in 4 maanden van Australie naar Engeland) willen mee. Na een kwartiertje belanden we in een buitenwijkse markt waar honderen schapen, koeien, ezels en paarden verhandeld worden. Ook een enkele os, geen kamelen meer ;-((. Tis er laaiend druk, stoffig is een understatement. Handelaren bieden, praten, lachen, schreeuwen en ruzien soms, en laden de dieren op in kleine traktoren met laadbak, die zich volgeladen door de menigte banen. Een drukte en herrie van jewelste. De dieren zijn het niet altijd eens met de omstandigheden (en de prijs die zij opbrengen?) en we vermoeden dat juist die aan de zijkant terecht komen, meestal ondersteboven en weldra in de pot verdwijnen. De eetstalletjes aan de zijkant zitten ramvol en we kijken al met al ons ogen uit. Erg fotogenieke situatie wel. Dat wordt nog beter als we besluiten om met zo’n traktor en laadbak terug te gaan naar de stad, nu zijn wij de lading ;-)). Even vermoeden we dat we ook ondersteboven komen te hangen, want de chauffeur tuft rustig op de vluchtstrook tegen het verkeer in !! Let wel, de vluchtstrook die normaal gesproken bij ons aan linkerzijde ligt! Krijgt hij ook schrik?, hij gaat na tien minuten toch maar aan de goede kant rijden! We zouden bij de gewone zondagsmarkt moeten komen (de grote bazaar) maar we vermoeden dat er een miscommunicatie was, we belanden bij een car markt, tientallen autos en brommers worden bekeken, uitgeprobeerd en gepoetst en gedaan. Omdat we ondertussen honger hebben, pikken we een shaslik mee van de barbecue, twee gesuikerde broden en verse meloen. Tot slot een taxi en dan naar het hotel. Tis drie uur in de middag en we douchen even het stof en zweet af. Een siesta lijkt wel op de plaats , dus gaan de luiken dicht tot 1730 uur. In John’s eetcafe worden we langzaamaan weer mens en volgen de aanbeveling van de Engelsen op en gaan eten om de hoek bij een eettent. Dat blijkt weer te zwak uitgedrukt. Van de buitenkant niets bijzonder, van binnen een rijk versierd decor in een oud Russisch gebouw. Allemaal kleine tafels, stoelen met rood en zwarte doeken, kralen en glimmers en kleurige vrouwen, mannen met hoofddeksels. Wanden met arabische bogen en tekens en versierde theepotten. M gaat aan de dumplings, twee gevulde deegballen, ik bestel 3 shasliks en een aubergineschotel. Toetje is de verse yoghurt, alles voor drie euro! Uiteraard gratis thee! We wandelen nog even wat rond over de straat en besluiten de dag met koffie (12 cnt deze keer) bij John’s cafe. De schade vd VIP koffie wordt al minder, zeker als we ook nog gratis meloen krijgen, mmmh, lekker ! Tot slot willen we nog postkaarten kopen, maar de vrouw van John geeft die ook al gratis weg! Nouja, zo komen we nooit van onze euro’s af! ;-)) Wel enorm vriendelijk en gastvrij toch!? Inmiddels is het bedtijd en kunnen we vast nadenken over het ontbijt ;-) . En, niet vergeten, morgen wat fotoos uploaden.
Plan is om morgen het oude deel vd stad te bezoeken voordat deze ook tegen de vlakte gewerkt wordt om plaats te maken voor ....flats.

Groetjes, en al bedankt voor de reacties!

Marianne en Frans

Maandag 30 mei
Een blauwe hemel en het voelt helder en stofvrij aan. Klopt, zegt M, het heeft vannacht veel geregend. Zoals gewoonlijk heb ik dat weer niet gehoord;-). We ontbijten maar weer eens europees, met toast en omelet/ gebakken ei met ham (vijf blokjes ham van 5 x 5 mm) en yoghurt met fruit en thee. De wandelpas gaat er in vandaag, mijn stappenteller gaat flink uitslaan hoop ik! Op weg naar de Id Kah moskee

*******
(Id Kah betekent (volgens Chinareizen.nl) een plaats voor bidden en festivals vieren’. De Id Kah Moskee is gelegen op het central plein in de stad van Kashgar. Het is de grootste moskee van China, een groep van oude Islamitische gebouwen met een sterkte etnische stijl en religieuze elementen.
Men zegt dat de plek ooit een begraafplaats was. De huidige Id Kah moskee is gebouwd in 1442 als een smalle constructie. Verschillende renovaties en uitbreidingen maken het gebouw tot wat het vandaag de dag is. Het gehele complex beslaat ongeveer 4 hectare en bestaat uit een binnenplein, een gebedshal, een minaret en een aantal toegevoegde gebouwen. Binnen de omheining is een groot binnenplein, waar bomen reiken tot de hemel. De hele tuin heeft een aangename schaduw, waardoor het koel en comfortabel is, alsof je in een ruimte met airconditioning bent. Een vijver zorgt voor reflectie van de statige bomen en geeft zo de gehele moskee een serene elegantie)
*******

Voor we de moskee bereiken slaan we eerst even af naar de PTT, even kijken of we leuke postzegels voor de verzamelaars kunnen kopen. En warempel, ze hebben zelfs een filatelie desk! Mooi, kan ik mijn “schuld” aan Anka voldoen ;-)). Daarna een bookshop in, een hele grote maar alles (op een boek na) in het chinees/arabisch/oeigoers. Het ene boek is echter precies wat ik wil hebben, een fotoboek over de Oeigoeren en hun tradities. Kost slechts twee koppen koffie ( van de VIP VIP VIP plek op het vliegveld ;-)) Verder een verrassing voor een van onze nepneefjes gekocht (wie weet leest hij wel mee als hij niet bj zijn vriendinnetje zit ;-). Dan naar de moskee, een pittige entree van 20 yuan pp en we mogen niet filmen. Het is er rustig, er is inderdaad veel schaduw. De moskee is vrij sober uitgevoerd en na een half uurtje hebben we het wel gezien. We slenteren door de nieuwe buurt rondom de moskee, veel kleine winkeltjes en handelaren en tis weer etenstijd. We opteren voor fruit, ananas, gevulde deegbollen, koek en frisdrank ipv de shasliks. We zoeken een koel plekje onder de bomenrij nabij de moskee, een erg leuk plekje want het zit er vol oudere mannen en vrouwen, prachige koppen, baarden en jurken. We gaan de middag in met het idee om weer een park te bezoeken. De plattegrond lijkt logisch maar toch maken we meer meters dan nodig denk ik. M is het na weer een uurtje slenteren wel beu, ze wil zitten en schaduw. Helaas geen bankjes langs de straten, wel veel stof en uitlaatgassen. We zitten precies in de oude wijk die nu afgebroken wordt. Muren zijn omgehaald en soms kijk je zo het oude toilet binnen en zie je de muurversieringen nog. De huizen zijn er al sinds eeuwen en gemaakt van hout, leem en stro en voldoen volgens de regering niet meer en dienen plaats te maken voor nieuwbouw. Dat is erg goed te zien, overal wordt gewerkt aan flats, van 3-4 hoog. Sommige winkelstraten hebben wel nog een arabisch karakter mee gekregen maar de woonflats zijn gewoon strak en zonder opsmuk. Uiteindelijk geraken we de wijk uit en komen bij een ander park met een groot meer uit, net aangelegd, de bomen staan net in de grond en hebben nauwelijks takken en blad. Dus ook geen schaduw. Verderop gaan we pufffend via een eiland met een Sydney opera-achtig gebouw weer aan land, daar een koel drankje gekocht en beslag gelegd op de paar bomen die daar wel schaduw geven. Tukkie doen ;-))) , eindelijk! Na deze siesta een taxi genomen. De chauffeur aarzelt als we hem vragen of hij ons naar het hotel kan brengen (niet iedereen kent de stad zo goed is ons gebleken). Met onze aanwijzingen redt hij het echter en kunnen we het stof afspoelen/ doorspoelen. Vanavond terug naar naar het eettentje van gister en de lokale maaltijd eens proeven. Dat lukt prima, een mix van witte rijst, drie vakken met groenten, pepers, en vlees, alles lekker gekruid en pittig afgewisseld met zoet. Let wel, een euro! We eten met onze eigen eetstokjes en al snel wordt weer duidelijk waarom de chinezen met hun hoofd boven hun bord hangen. Als er iets uit de stokjes valt, valt het tenminste niet in je kruis net zoals bij mij dus ;-((, Eeen hele homp vlees met dikke rode jus op mijn beige broek, domdomdom! Had ik maar een zwarte broek aan moeten doen;-)). Ik poets heftig met wat theewater en verzin vast hoe ik de zaak uit moet lopen zonder dat ze zien dat ik een grote natte plek in mijn kruis heb ;-)). Uiteindelijk sc huifel ik met de grote rugzak voor me de deur uit en wissel snel mijn broek, ppfff! We hadden trouwens nog graag wat yoghurt als dessert gehad, net als gister, maar dat lukt niet. Gewoon vragen om yoghurt (op zijn chinees, brabants of frans) lukt niet. Ons Hoe en Wat boekje helpt ook niet. Er staan de chinese tekens voor yoghurt in maar dit is Oeigoerengebied en veel Oeigoeren kunnen geen chinees lezen! Ons plan verandert in koffie drinken. We hadden gisteren een tent gzien waar in het turks Cafe boven stond. We vinden de gelegenheid snel en komen weer van een koude kermis thuis. De patron zegt mei you, heb ik niet! Zijn menukaart somt 12 verschillende soorten koffie op maar hij blijft er bij, mei you. We concluderen dan maar dat zijn koffieapparaat kapot is en doen nog een poging verderop in een groot restaurant. Ook hier kennen ze geen koffie. Tsja, China is een land van de thee, dat wisten we maar we hadden eigenlijk wel een beetje verwacht dat ze in deze streek (met turkse voorgeschiedenis) toch wel koffie zouden hebben. Niet dus. Nouja, dan maar geen yoghurt of koffie, er zijn ergere dingen nietwaaar?
Tot slot dan maar nog wat lezen bij ons hotel (waar wel koffie is) en tegen twaalven naar bed.
Morgen op zoek naar het andere park, het standbeeld van Mao (een van de weinige nog in China) en een oude tombe bezoeken 8 km buiten de stad.

grt F&M