van Acht tot Kasghar

Hallo iedereen!

Hier ons eerste weblog! Meteen een groot verslag want de eerste dagen hebben we geen internetverbinding gehad/ gezocht.

26 mei 2011 donderdag
Peter Bos brengt ons weg in onze auto. Bij Antwerpen file en ook voor Brussel. Totaal ca 2 uur over gedaaan. Wij zijn ruim op tijd, we checken in en gaan stipt op tijd naar Beijing. Tis rustig op Brussel Zaventem. Vliegtuig zit aardig vol, vnl. chinezen. Geen kinderen voor zover ik kan zien/ horen. Vlucht is rustig, regelmatig eten en drinken, zoals het hoort. Eigen tv scherm met laatste van Harry Potter en nog meer amusement. Dan wat slapen, dat gaat goed voor een uurtje of drie. Dan weer eten, formulieren invullen en dalen.

We landen vrijdag om 5.30 uur. T is al licht. Bagage oppikken op band 8, dan inchecken bij transferbalie en doorlopen naar terminal 1, 10 minuten. Via security check naar de gates. De zonnebrand komt met moeite door de check, is net iets te veel of hebben ze nog nooit van Nivea gehoord? Krijg het spul toch terug. Wachten in lounge voor vertrek naar Urumqi, uurtje of drie-vier vliegen. Ook dat gaat probleemloos. Zonnig weer dus we kunnen goed naar beneden kijken, overal droogte maar ook industrie, irrigatie, fabrieken en veel blauwe daken van hallen met ?
weet ik veel.

In Urumqi een paaar verrassingen, geen vervelende overigens. Het begint met het weer, we verwachtten droog en heet weer, het heeft echter net geregend en dat blijft het nog even doen, maar t zijn buien en het is niet koud, 25 graden of zo. Regenjas is evenwel niet nodig geweest. Dan staat er een auto klaar om ons naar hotel te brengen, de begeleider meneer Su, belt onze contactperson mr john Hu, die me vertelt dat we naar het hotel gebracht worden. Ik begrijp dat hij daar op ons wacht (niet dus zoals later blijkt). De auto gaat snel naar Urumqi en zet ons af in een keurig groot hotel, compleet met bruiloft workshop. We moeten even gaan zitten, en dat doen we braaf. Tekst en uitleg is er niet, de man spreekt geen engels en wij geen chinees. Maar na een kwartier zijn we het beu en proberen gewoon in te checken. De receptioniste lacht wat verlegen maar doet niets. Dan komt Su terug, heeft hele tijd staan bellen. We zitten in het verkeerde hotel! MMhh, raar hoor! Met de auto naar het goede hotel, twee minuten verderop, da's geen probleem. We worden weer geacht te wachten maar daar hebben we geen zin, dus (zonder inchecken) naar boven. Mr Su geeft ons zijn telnr en dat van mr Hu, we testen dat even (hij blijkt het 086 toegangsnummer van china niet te kennen). Dat lukt uiteindelijk.Als het allemaal geregeld is, halen we wat slaap in. Dan met een taxi (6 yuan, halve euro) naar het Regionale Museum. Wil taxi betalen met 100 yuan, lukt niet. Wil tickets kopen en zo wisselgeld krijgen, lukt niet, de toegang is immers gratis! Ook aardige verrassing. De buitenlander die bij de balie staat kan me overigens wel helpen en wisselt 100 yuan, zodat ik de taxi kan betalen. Net op tijd overigens want de toegang tot het museum gaat net dicht en wij kunnen nog precies als laatsten naar binnen. We lopen net 5 minuten binnen als er een chinese dame ons aanspreekt en ons gratis wil gidsen, ook weer een aardige verrassing! Meestal moet je gidsen betalen. Ze is afgestudeerd in de economie maar vindt geen werk, zoals zo veel chinezen zegt ze. Ze werkt nu in de perzische, pardon chinese kledenwinkel bij het museum en begeleidt touristen om haar engels te oefenen, voor niets dus. Een fooi wil ze ook niet aannnemen. Ze leidt ons langs de vitrines met minderheden van china, 56 of zo. 12 leven er in de provincie Xinjiang, o.a. oegoeren, tartaren, kazakken. De provincie is zo groot als Spanje, Frankrijk, Duitsland en GrootBrittanie samen! Je begrijpt dat we het over REIZEN hebben met fiks wat kilometers! Dan naar de zaal van de mummies. Beetje balen want het topstuk, de beauty van Loulan is uitgeleend aan de USA. Er zijn echter nog andere mooie ummies. Deze mummies zijn door de natuur gedroogd en de oudste is ca 4000 jaar oud en ontzettend goed bewaard, zodanig dat herkenbaar is dat ze rood haar had, en europese trekken had. We slenteren daarna terug naar het hotel via straten vol winkels, restaurantjes, kappers etc net nederland Kalverstraat maar dan net is minder duur ;-). Supermarkt in voor kleine boodschappen, ook makkelijk om 100 yuan te wisselen overigens. Plein op met de grote toren (soort Big Ben) vol met spelende kinderen. In een eetstalletje wat shaslik-spiezen besteld en koude maar pittige noodles (spaghetti). In straatjes volop verkoop van groenten, fruit, veel eetstalletjes. De chinezen eten volgens mij nooit thuis tenzij opgewarmde kliekjes die van de eetstalletjes over zijn gebleven. Tegen 21 uur terug in hotel, even toiletteren, toch maar niet gaan slapen en nog even wandelen. Wandelen weer naar plein met Big Ben. Er wordt volop gedanst! 40 up ;-))) zeker, stijldansen, beetje klassiek chinese dans, echt volop. 3-4 groepen dansen tegelijk, de muziek heeft daar geen problemen mee, onze oren wel een beetje ;-). Dan nog snel een echt restaurant in, bestellen vanaf een menukaart met plaatjes, een schotel vor ons tweeen. Vol aardappels, groene paprika/pepers, en kip-stukken, compleet met kippenklauw en nekkie. Even aan de klauw geproefd, veel vel, geen smaak. Wel flink pittige schotel, goed dat we dat gewend zijn. Blussen de boel met thee en soort tahoe. Tegen 23 terug en maar vast wat norit geslikt, Marianne voelt de pepers al afzakken.
Nou, als je dit gelezen hebt, bedankt ;-)). Als je het niet genoeg vindt, lees rustig verder!

Dag 3 28 mei zaterdag 2011 urumqi

Gister dus nog laat geworden, tegen twaalven naar bed. Hopelijk goed voor het dagritme. Ik ben echter wel vroeg wakker, slaap tussen 2 en 4 niet. Marianne sliep wel redelijk.
Om ca 9 uur aan ontbijt. We hebben twee bonnetjes, is het ene voor
vandaag en het andere voor morgen? We weten het niet, we geven een bom af en vragen om twee borden, meteen onrust. We kijken het even aan maar de verantwoordelijke voor het ontbijtgebeuren kan het niet oplossen, belt wel maar er gebeurt niets. Dus geven we tweede bonnetje af en dan is er opluchting en krijg ik het tweede bord. We kunnen aan tafel! Rond natuurlijk, met glasplaat en stoelen met een rode overtrek, det het leuk doet bij de roze boog en de dito kunstbloemen die er wrs voor een huwelijkfeest staat of ander feest. We ontbijten chinees, dus koude gekookte groeten, gember, tofu achtig spul, wat kippevlees en zoetzuur. Dan spullen pakken en taxi bestellen naar de grote Erdaoqiao bazaar. Duurt 20-25 min, en kost 20 yuan. Ca 2 euro. Bij de bazaar dwalen we rond, maar eerst langs de shaiid moskee.

Wat indrukken van de markt in vogelvlucht:

Mannen die ons spontaan de hand willen schudden, varkenskarkas op tafel, winkel met medicijn spullen en gedroogde salamanders etc. Noten rozijnen, pitten div, dolken, messen, kleren, prullaria, iedereen schiet overeind als we langs lopen, het is zeer rustig, nog geen seizoen?kopen wat frisdrank en nemen dan taxi naar PeoplesPark, water, bootjes, in gras liggen, bankjes zitten, muziek, gekrijs, muzikanten en danseres, ook fitness en klassieke muziek, manneke van 7 jaar krijgt dansles van wat oudere vrouw, hij heeft succes met zijn schalkse knipoog. Het publiek klapt verrukt ;-)). Eten plov (rijstgerecht, zoals we dat ook in Oezbekistan hadden) en satestokjes, thee, en zoetzuur, we dwalen heerlijk rond. Dan naar ander park, stukje lopen, er passeert een rij van kleine meisjes met de kubus van rubik, honderden! Druk in ander park, ook meer jeugd. Ik mag op foto met paar jongens (japanners volgens M), met toeristen treintje naar de tempel bovenop berg (nog geen 100 mter hoog maar we hebben geen zin meer in klimmen, het is nog heet). Terug gewandeld, en zoeken taxi, duurt vandaag erg lang, tis spitsdrukte. Na 20-25 minuten eindelijk raak en terug naar hotel. Helaas geen water om te douchen. Meteen komt er een monteur maar onze e-kaartsleutel doet het niet. Dan moeten we verhuizen naar een andere kamer, ook geen water! Later toch wel weer en kunnen we weg, naar een eetstalletje. M wat kieskeurig vandaag, weinig andere keus dan kip of lever op de straatstalletjes en de restaurantjes zitten vol. Toch op straat gegeten, lever, groenten en pepers. Een gewone bier een een andere drank, smaakr raar, niet vies maar wordt geen favoriet. Bij Best Food (soort McDonalds) gekeken naar iets van hamburgers. M wil liever koek, dus naar de bakker. Eten we op als we naar het dansen kijken op het plein, het is er weer druk. Dan nioet terug naar hotel, kamer 1118 gaat gelukkig open. Echter drie van de vier lampen doen het niet, wel weer water.


wel tot zover, morgen (zondag) vliegen we naar Kashgar, zo'n 1500 km verderop. Het oorspronkelijke plan was om dat met de trein te doen maar dat betekende een reis van 32 uur, daar hadden we eigenlijk toch geen goesting in, we zullen nog veel reisuren tegoed hebben.

grt Frans en Marianne