Oak flat

Toch iets verkeerds gedaan, een file uit Yosemite, wandeling naar het Mirrorlake zonder spiegel.

De streek hier is geknipt voor mij, het staat er vol met eiken-:)). Plaatsnamen gebruiken de naam van de boom ook, Oakland, Oakhurst, Oaklane (voor de familie, zouden er ook 7 eiken in de laan staan?). Maar voordat we belanden in allerlei observaties, eerst even terug naar gisteren toen we een camperplek vonden. Vanochtend verlieten we het camp en wilden betalen aan de entree die nu wel bezet was. Een vriendelijke oude heer met rangeruniform en hoed vroeg om onze registratiekaart van de gereserveerde plek. Die we niet hadden. Oooh, was de wederom licht verwijtende toon, wij hadden helemaal niet mogen overnachten, jullie hebben iemands plek ingepikt! Ziehier een bordje op het raam, NO RV!! Met mijn meest onderdanige toon maakte ik mijn verontschuldigingen en tsja, wat nu? Betalen, was het antwoord. Gelukkig geen boete of zo, maar het normale tarief (26 dollar). Nou, daar kwamen we goed mee weg. De les, als er bij de entree een bordje NO RV staat, is er geen plek, ook al lijkt dat zo, dan is alles gereserveerd.
We sturen de RV (USA afkorting  voor recreational vehicle oftewel kemper op zijn Brabants) richting Yosemite valley, de waarschuwende teksten in de reisgidsen in het achterhoofd; Er kan makkelijk 2-3 uur file zijn richting de vallei! We zien in totaal 40-50 auto's in het uur dat we nog moeten afleggen, dus dat zit ons ook weer mee! Tegen elven bereiken we Yosemite village en parkeren de RV op een al goed bezet parkeerterrein. We informeren bij het visitorcentrum naar wandelroutes van een uurtje of 3-4, drinken een koffie met een lekker smeuïge brownie erbij en trekken de wandelschoenen aan. Vertrekpunt is Yosemite Lower Falls, ja er is inderdaad ook een Higher Falls maar die staat stampvol toeristen die zich - met selfie- nat laten sproeien door het neervallende en verstuivende water. Nee, dát doen wij niet meer -;)!
We slaan af bij de waterval en er zijn plots veel minder toeristen op het pad. Dat is een makkelijk pad, goed vlak gemaakt, soms met asfalt, een enkele keren wat keien maar bijna zelfs te doen voor een rolstoeler met niet-olympische ambities! We wandelen door een groot bosgebied met hoge majestueuze bomen met kort op de achtergrond de granieten bergwanden die steil vanuit de vallei oprijzen.  Imponerend gezicht wel! Een hemelsblauwe lucht, lekker temperatuurtje van 20-25 graden  en een briesje, wat wil een Nederlander nog meer? Het briesje wakkert wel af en toe aan tot een stevige ruisende wind in de toppen van de bomen maar beneden merken we er verder weinig van. Er is al met al weinig onderbegroeiing zodat het bos lekker open is. Enorme rotsblokken ( en ook kleinere) flankeren de bergwanden en wandelpaden. Bloemen zie je niet, wel eikels en dennenappels. Soms een open vlakte met water en riet,meadows genaamd en waar langs de rand schattige houten huisjes met veranda en stoeltjes staan. De Stars&Stripes wapperen lui in de wind en een rode kater spint vergenoegd als Marianne even zijn kop kroelt. In de verte loopt een weg met fietsers en auto's. We stappen lekker  verder en doen een lunch op een tafelbergje van 60-70 cm hoog, past precies! Kort daarna bereiken we Mirrorlake. Ik stel me bij die naam een meer voor met water waarin je de hoge bergen en misschien wat wolken-  ziet weerspiegelen in het blauwe, groene of bruine water, de juiste kleur weet ik nog niet op dat moment. Hoe anders kan het zijn! Een open vlakte met veel, niet erg hoog riet, een paar beekjes water er tussendoor, een paar witgele zandstrandjes waar zelfs een paar mensen liggen te zonnen of langs de oevers lopen - met kinderwagen- en een open watertje van 30x30 meter. Als je erg je best doet en goed positie kiest kun je inderdaad de berg en wolken even in het water gespiegeld terug vinden. Om dit nou Mirrorlake te noemen?! Het blijkt dat er ook een asfalt weg rechtstreeks naar het Mirrorlake loopt, die is heel wat drukker dan ons bospad langs de rand van de berg. Langs deze weg keren we weer terug en halen op ons gemak tientallen auto's in die staan te fileren. Oftewel in de file staan om UIT het park te geraken. Want er zijn diverse parkeer-en kampeerplekken in de vallei waarvan de uitgaande wegen allemaal op een punt bij elkaar komen, wat natuurlijk opstopping veroorzaakt. Een verkeersregelaar in een oranje vestje  (vast een vrijwilliger)  regelt het geheel met een Stop of Go bord. We informeren bij het visitor centrum naar onze standplaats en andere bijzonderheden, hopelijk pikt een jojofiguur die niet voor ons in -;)). We hoeven niets te doen, we kunnen er zo naar toe rijden. Een mooie plek in een groot open bos, de kampeerplek is geasfalteerd en hoogstwaarschijnlijk uitgevlakt, we staan snel klaar! We doen een drankje, bewonderen de capriolen van de meute eekhoorns in dit kamp en de moderne hippies. Geen langharige nozems of babes met sixties kleding en peace hangers in een oude roze cadillac met grote achtervleugels, maar 2 open Ferrari's met 2 x 4 jongeheren, spijkerbroeken, shirtjes en basebalpetje. Geen RV achter de Ferrari, dat staat niet. Dus uit de kofferbak van elke Ferrari komt een snel opklapbaar lichtgewicht knalgeel tentje. Een elektrisch pompje op de sigarettenaansteker van de auto blaast het luchtbed op, en de slaapzakken komen te voorschijn. Dan nog wat zakken chips en een grote tray blikjes. Nog even  overgooien met de basebal en de jongens zijn er klaar voor! Laat nu nog de Lamborghini met de babes maar komen! (dat vind ik ook -:))  maar waarschijnijk komen ze morgen pas als wij weg zijn -:((.
Na het eten -broccoli, vissticks en een soort reusti- maken we het plan op voor morgen. Verder naar Kings Canyon en Sequoia park. De generator van de buren is stil geworden, de eekhoorns zijn in hun hol gekropen, wij doen dat een uurtje later ook.