Tuolumne

Tuolumne (nabij Yosemeti)
Hoe ontsnap je aan een vreemde stad? Kun je snel aan een camper en druk stadsverkeer wennen? Kun je, zo net na het hoogseizoen, op de bonnefooi een plekje vinden voor je camper?

Na een voedzaam ontbijt met havermout en yoghurt op weg Yosemite park, beroemd om zijn fraaie bergen, watervallen en bossen. Voorlopig moeten we het echter even doen met  asfalt, auto's, huizen en industrie. We betalen de hotelbeheerder 10 dollar voor 2 overnachtingen op zijn parkeerterrein en gebruik van de toiletten en volgen de navigator op mijn telefoon. Deze app is echter niet duidelijk genoeg en vanwege de drukte op de weg en onwennigheid zitten we na een kwartier-half uur - met enige stressgevoelens-  nog niet op de goede route. Ergens gestopt en een andere navigator geïnstalleerd, deze gaat beter. We gaan naar het oosten, met tientallen personenauto en trucks. Ik ga nog maar niet voluit op snelheid dus zelfs de vrachtwagens halen me voortdurend in, dat voel je ook wel als ze met hun luchtverplaatsing langs je grommen. De wegen zijn niet supervlak en je hebt beide handen stevig nodig aan het stuur. Acher me piept en kraakt en rammelt het, alles in de kastjes zoekt een plek en enkel lades vertikken het om gesloten te blijven. Invoegen op de snelweg gaat geleidelijk aan, men geeft elkaar de ruimte. De eerste keer had ik dat niet door en dacht dat de invoeger mij voorrang moest geven. Een boze toeter rechts en even later een  naar boven wijzende vinger aan linkerzijde maakte duidelijk dat mister America het hier niet mee eens was. Maar verder ging het goed. Uiteindelijk laten we de drukte achter ons en kunnen we stoppen voor een koffie, kopen een betere kaart dan we van de verhuurder gekregen hadden, omdat een echte kaart toch makkelijker voor het overzicht is en nooit zonder stroom kan zitten. Verderop nog even geprobeerd in te loggen bij een freewifi punt van de Walmart, een superwinkel waar vier of wel meer  AH XXL's in kunnen, om online een camperplek voor vanavond te zoeken/boeken, maar dat mislukt. We besluiten naar de entree van het park te rijden en daar een pas te kopen en te vragen naar een camperplek in de omgeving. Het is dan nog een 120 mijl/192 km rijden. We rijden nu door lang gestrekte heuvels met veel geel kort gras en groene bomen,  wat later zien we grote velden met een soort fruitbomen, een bord verderop maakt duidelijk dat ze hier amandelen kweken. Buiten is het nog bloedheet als we een uitkijkpunt over een lang gestrekt meer bekijken. We gaan weer graag de camper in met zijn  airco! Stilaan worden de heuvels kleine bergen en worden de wegen bochtiger en smaller en is er steeds minder verkeer. We zien aardig wat campers uit de andere richting komen, goed zo! Dan is onze kans oo een plekje weer wat groter! Tegen kwart voor zes bereiken we de entree, gesloten! Maar je kunt wel doorrijden en bij het informatiepunt verder vragen zegt een bord. Het informatiepunt en de kampeerbeheerder zijn  echter ook...gesloten. Marianne schiet een dame aan die ook aan het afsluiten is en we ontfutselen haar de nodige informatie; dat de camping een mijl verder op waarschijnlijk nog wat plek heeft en dat we anders een telefoonnummer kunnen bellen waar men waarschijnlijk weet of er elders (lees 10-20-30km verderop) nog plek is. Als we de camping met fraaie grote bomem oprijden is er al snel een plekje te zien dat vrij is en dat we meteen opschieten. Zo, dat is boffen! Marianne spot even later een betere plek, dus de camper maar verplaatst. Met enige keren in en uitsteken gaat dat vrij vlot, stoeltjes naar buiten, drankje erbij en .....hi sir, do you have reservation for this lot?  Uuhh, wij niet en hij dus wel.Al met al zij  we erg tevreden met deze plek, we zitten nu op ca 45 minuten rijden van het centrum, dan hebben we een hele dag om rond te wandelen (mits de blaar van Marianne haar niet te veel hindert) en kunnen we morgenavond naar onze gereserveerde plek rijden.