8 juni Oban

Afscheid van Barbara en Stewart, wat is de waarheid omtrent het monster van Loch Ness, bochtenwerk en stoeprandjes, Oban en de groeten aan Peter.

Bij het ontbijt feliciteren we Barbara met haar verjaardag. Ze viert het niet vandaag maar gaat toch wel even naar de kapper. Manlief begrijpt haar volkomen en gaat met een maat (het lijkt wel zijn broer trouwens) bij wat dorpsgenoten grasmaaien of zo, heeft hij ook  een vrije dag -;), Als we suggereren dat Barbara vandaag ontbijt op bed heeft gekregen, wordt het even stil, daarna komen er twee big smiles! Ontbijt op bed, daar heeft een Schotsman nog nooit van gehoord! We nemen toch hartelijk afscheid, de Volvo zoeft over het wegdek, de heuvels in. Het zijn smalle wegen hier in Schotland. Bij brede tegenliggers zoals bussen, vrachtwagens, caravans en campers moet je wel precies sturen. Een berm is er eigenlijk nooit, wel zie je aan de zijkant allerlei sporen van banden waar de autos de weg zijn afgeschoten. Zo te zien gaat het meestal goed, we zien geen wrakken aan de zijkant. Wel neem ik af en toe een stoeprandje mee als ik wat te krap instuur, de brede sloffen onder de auto vangen dat moeiteloos op, toch wel fijn als je een auto hebt die de "omgemakjes wegwerkt". Een uurtje later zijn we Inverness door, een redelijk grote stad die op het stukje land ligt tussen Loch Ness en de zee. De verbinding tussen Loch Ness en de zee is 60 mijl en al tijden geleden ontsloten door een kanaal met 29 sluizen. In het Loch Nes centrum in Drumnadrochit doen we een tour. Zes zalen, als grot uitgevoerd en voorzien van projectoren en schermen, verhalen over het ontstaan van de Loch Ness mythe. Alle feiten en niet feiten zijn in de loop der jaren uitvoerig onderzocht en ontkracht waar dat overduidelijk was. Maar er rest natuurlijk altijd een heel klein beetje twijfel, zou het toch niet kunnen zijn  dat...? Duidelijk is dat het geen dinosaurus of een pleisosauris kan zijn, er zit gewoon niet genoeg voedsel in het meer, punt. De meldingen over de jaren heen kunnen verklaard worden door ettelijke verschijnselen. Golvenformaties in combinaties met schaduwen, spiegelingen, drijvend hout, zwemmende herten, grote formaties vissen en ga zo maar door. Met onderwaterboten , sonar en infrarood is alles onderzocht, geen uitsluisel. Was de eerste melding misschien een grote steur die via de sluizen hinnenkwam en daarna weer verdween? We verdwijnen zelf maar, op zoek naar koffie. We rijden langs het meer verder, heel groen, veel prachtige bomen, het lijkt soms wel een park. Soms worden we getracteerd op kilometers bloeiende rhodondendron en/of gele brem, nee het is geen straf om in het voorseizoen in Scholtland op vakantie te zijn. Na de koffie en lunch tuffen we door naar Oban, ongeveer 100 mijl verderop. Het blijft attent autorijden maar een ding is zeker, de mist, wolken en regen van gjsteren laten we achter ons, we gaan de zon weer tegemoet! Het wordt warm, zomers warm, wat boffen we weer!
Tegen vieren komen we in Oban aan, de navigatie loodst ons feilloos naarhet guesthouse, dat geleid wordt door een energieke dame van ca 60, met een bleek huidje, een zonnehoed en genoeg informatie om in een avond met wat biertjes te verwerken.Het huis is oud victoriaans ( nee, geen lift zei ze onlangs tegen een litouwse. Gevolg was dat de dame nuffig omhoog keek, de trap op liep en de gastdame de bagage naar boven liet brengen! ) We hebben ruime gezellige kamers in oud victoriaanse stijl (je mag zelf uitzoeken wat dat is, zoveel tekst en tijd heb ik niet -;)) en zelfs een koelkastje voor onze drankjes. We zetten koers richting haven van Oban. Een bekend familelid heeft hier eens aangelegd vernamen we onlangs. We kuieren even langs de kade, bekijken een heuse cruiseschip en kiezen een leuk restaurant uit waar we in de namidagzon een drankje doen, he wat lekker!  Dan een eettentje kiezen, ook zo noodzakelijk! We gaan dit keer voor pizza, effe geen fish and chips en zo! De bediening laat hier ook wel wat te wensenover, zie het vervolg!