21 september Tilcara

Gisteravond het plezierige verblijf in Salta afgesloten met een bezoek aan een restaurant verderop, ook weer met life muziek. We zitten dichtbij de zanger, hij heeft een mooie stem en speelt klassieke gitaar en wordt begeleidt door een wat lusteloos meisje op de achtergrond die drumt en nog een gitarist vrijwel bewegingloos meedoet. We kunnen alles goed horen want we zitten zo goed als vooraan. Het leuke is dat er ook weer gedanst wordt, een stel met traditionele kleren aan, die zwieren en zwaaien en met zakdoeken zwaaien. Het publiek laat zich niet onbetuigd en gaat, als de profs even pauzeren, ook gewoon dansen en niet onverdienstelijk hoor. Later volgt nog een paar, al wat ouder maar wat maakt dat uit? Alsof dat niet genoeg is, komt er ook nog iemand het podiumpje op stappen en vraagt en krijgt de microfoon en gitaar en geeft een nummertje zingen weg. Iedereen zingt mee en er wordt stevig geklapt en gefloten. Wederom een gezellige avond die we afsluiten met een praatje met Argentijnen achter ons. Hij spreekt goed engels en heeft, hoe kan het ook anders, een zus of nicht in Nederland werken op de universiteit in Leiden. Als we weggaan zien we dat ook zij de kriebels krijgen en meedansen op de vloer.

Maar goed, het gaat over vandaag de 21 september en we gaan nu echt het binnenland in. Was Salta nog subtropisch en vrij groen, we gaan nu via een brede goed onderhouden autoweg (tol) de bergen in, dus zal het een stuk minder groen zijn. We rijden door een brede vallei, die nog wel groen laat zien omdat de rivieren hier lopen, maar na een uurtje of zo wordt de bergen steeds kaler maar ook steeds kleuriger. Dat komt doordat door de tektonische bewegingen onderaards er allerlei gesteente naar boven gedrukt wordt. Waar dat gesteente in vroeger tijden geoxideerd is, komt het nu als rood gesteente naar boven. Maar ook andere kleuren komen voor, groen, paars, lichtgeel etc. Op slechts een plek ter wereld is er een formatie zichtbaar die op een plek 7 kleuren tegelijk laat zien, en dat is in Pumamarca, waar wij vandaag gaan aankomen. We vergapen ons aan de kleurenpracht en proberen de stalletjes met toeristen-waar te negeren. Als we een heuvel opklimmen voor een panorama uitzicht merken we dat we moeten hijgen, we zitten nu toch wel even een flink stuk hoger dan in Salta, ongever op 2500 meter, Salta was 1200 meter.
Dan door naar een klein dorpje, Uquia, waar we kort stoppen voor een blik op en in de kerk uit 1691. Het is een typische kerk lijkt het,maar de gids vertelt dat de basisvormen uit Peru zijn en eigenlijk nooit aan deze kant van de Andes voorkomen. Als ik het waag op te merken dat ik deze kerken ook in Chile heb gezien, kijkt hij me even donker aan. Wat, ben ik in Chili geweest, de buur? Foei, dat hoort n Argentijn niet graag -:). Hij knipoogt erbij, dus het zal wel los lopen met de buren. Hij vertelt trouwens een grapje over Chile en Argentinië. De tektonische krachten duwen het land van Chile tegen Argentinië aan waardoor de Andes ontstaan is. Als dat zo doorgaat zal Chili ..tzt... geheel onder Argentinië schuiven. Ha mooi, zeggen de Argentijnen, dan zijn we eindelijk Chile kwijt. Och, zeggen de Chilenen als antwoord, aan jullie de pret, want als het ooit zover komt, zal de hele Andes vuur en as spuwen en geheel Argentinië bedekken, nananananaaaaa!

We rijden verder, Humamuaca in en stoppen voor een lunch. We slenteren over het dorpsplein met een leuke kerk(dicht) en een klein gemeentehuis (ook dicht). We bekijken een grotesk monument (open -;) dat de slag tussen de gauchos en de spanjaarden herdenkt en daarna verder richting Tilcara. Daar dropt de chauffeur ons en gaat met de rest van de groep wat. verderop wat oude ruïnes bekijken, wij zitten dan ondertussen al aan een koud drankje en in de schaduw als zij zich nog even het zweet ploeteren om enkele oude Inca ruines te bekijken -;), soms zit het mee, soms zit het tegen;-))).

Ons pension ziet er van buiten onoooglijk uit maar is van binnen luxueus en ruim. Open haard, goede zitbanken en een kamer waar je u tegen zegt, 5 meter breed, 7-8 meter lang en nog een nis voor een koelkast en schrijftafel en dan nog een aparte douche. Het bed? Breeeeeeed! Slapen ze hier met zijn drieën in bed?

'S avonds het dorp in, er is een leuk plein met kraampjes, bomen en bankjes en muziek ter ere van de Lente, diverse groepen, drumbands zeg maar, trekken door de straten. Een plaatselijke rockband verkondigt op een podium het woord van de Senor, dus de pastoor kan weer tevreden zijn. Wij sluiten af met een etentje, dit keer zijn we weg voordat de pena begint, Marianne heeft flinke hoofdpijn en hoeft even geen muziek.
Terug in het hotel lezen we nog wat in de lounge, de openhaard brandt gezellig, alleen voor ons twee en drinken we een thee......