22 september Beppu

22 september van Aso naar Beppu.

Warmwaterbronnen en kermis. Dronken vrouw zoekt man (nieuw thema voor TV uitzending?)

Met het ontbijt achter de kiezen naar het station. We zijn er bijna drie kwartier te vroeg en ik wil nog mijn weblog bijwerken als een stationsmedewerker ons duidelijk maakt dat de naar Beppu niet gaat en dat er een bus klaar staat, die staat klaar achter onze rug en of we maar willen instappen aub? Ok, doen we. De enige passagier die er al in zit is een nederlander van ca 55 jaar waar we onderweg mee zitten te kletsen. In Beppu - grote stad- kunnen we vrijwel naadloos in de bus stappen die ons naar de wijk brengt waar onze ryokan ligt, een japans logement. Het verschil met een minshuku is soms erg klein. Ryokan kunnen extreem exclusief zijn terwijl minshuku's dat niet zijn. De minshuku serveert altijd ontbijt en diner, de ryokan soms.
De chauffeur dropt ons en we vragen even de weg aan een wegwerker. Het is maar 100 meter lopen dus de lokatie is  goed gekozen. Ook als we later merken  dat de heetwater bronnen op loopafstand liggen. Anders dan de bronnen die buiten Beppu liggen, in hun natuurlijke bergachtige omgeving,  zijn deze bronnen verworden tot kermisachtige attracties waar volle bussen de parkeerplaatsen bezetten en de toeristen strak langs souvernirshops, bubbelende baden en stoomwolken geleid worden. Er is ook een bron met als thema een krokodillenfarm. De dieren  worden gefokt in het warme water en op gezette tijden gevoederd wat wel spectaculaire beelden, gilletjes en kreten van het publiek geeft. Vanonder de paraplu bekijken we deze kermis. Als toetje is er volgens de stadplattegrond nog een  kinky museum te bezichtigen maar die kunnen we helaas niet vinden. Wellicht ten onder gegaan door meer aansprekendere heetwaterbronnen? Kan me niet voorstellen -:))

Tis ondertussen maar 22 graden en we hebben t een beetje koud gekregen-;). We proberen het heetwaterbad van de ryokan. Het buitendeel is onderverdeeld in mannen en vrouwen. Er is niemand. Toch is het niet gezellig om elk in een bad te zitten en uit het zicht met elkaar te praten. Het binnendeel is groter, ook leegen zonder m/v verdeling. Dus eerst douchen en dan het bad in. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, het water is erg heet! Kunnen wij daarin? Voorzichtig ggaan eerst de voeten erin, dan tot de knie. Na 10 seconden er weer uit, oei heet! We blijven dat proberen en gaan steeds wat verder het water in. Op een gegeven moment is onze huid toch wel wat gewend en als we nog steeds geen blaren zien kunnen we toch wel tot aan de nek in het water zitten. Wel zoeken we het koelste plekje in her bad op, ver van waar het water het bad in komt. Na 10 minuten vinden we het welletjes en zoeken we graag de douche weer op waar we minstens zo lang onder de  lauuwe/ koele waterstraal staan. Het hete water geeft je een erg loom gevoel en ik kan niet lang weerstand bieden aan de tatami mat in onze kamer. 
Toch nog  maar iets gaan eten denkt Marianne, en we verlaten om 1830 uur onze ryokan en komen in de stromende regen terecht, regen regen regen. We vinden een mini restaurantje met drie tafels en een bar in ruimte van  4 x 6 meter. Meteen krijgen we een hartelijk welkom van dronken mini vrouw en man/vriend. Er wordt al snel gelachen  en geproost alsof we oude vrienden zijn. Ik heb n paar A4 tjes bij me met Holland plaatjes, dat doet wonderen, ze is ontroert. Ze wil wel niet op foto, is verlegen hahaha, maar niet echt. Ze zoekt een  man, ik zeg, je bent vrij vrouw, lucky you! Ze rolt om van het lachen, zo had ze het nog niet bekeken-:) Dan wordt Marianne even door haar met haar vergeleken, fysiek dan. Ze is nog steeds tipsy en heft geen gene om even met haar handen haar borsten te vatten en dan die naar van Marianne te wijzen. Big, big zegt ze en tikt voor alle duidelijkheid die van Marianne even aan ! We krijgen ook nog  hapje ste eten, verse  vis, wasabi. We delen nederlandse klompjes aan een sleutelhanger uit, ze is er heel blij mee. Uiteindelijk ruilen we  adressen uit en mijn beperkte Japanse woordenschat wordt nog eens nadrukkelijk op prijs gesteld. Zijn al die uurtjes oefenen toch niet voor niets geweest!