Dunhuang
Door: Frans
Blijf op de hoogte en volg Frans
11 Juni 2011 | China, Dunhuang
10 juni aankomst in Dunhuang.
Als we het treinstation uitkomen, wacht ons iemand op, zoals afgesproken in Turpan.
De taxichauffeur neemt ons voor een schappelijk prijsje mee naar Dunhuang. Hij heeft hier net een passagier afgezet en wil liever niet leeg terugrijden dus onze komst was welkom en wij hoeven niet de volle mep te betalen.. Nou, als ik de meevallertjes nu optel, is die VIP koffie wel gecompenseerd ;-)). Onze chauffeur is er een van weinig woorden en veel gas geven. We deinen een uurtje of twee over het asfalt, de eerste 80 km zijn een lappendeken maar er zijn geen gaten. Het landschap eromheen is aanvankelijk wat bedekt met kleine zwarte heuvels, daar na wordt het vlak, vlakker, vlakst met graspollen. Op het eind komen weer struiken en bomen. Maar dan hebben we ondertussen een 100 km niemandsland gehad met weinig opmerkelijks te melden op twee dingen na. Een GIGANTISCH windmolenpark midden in de woestenij, het moeten er vele honderden zijn, zo niet duizenden. Het staat net te ver weg om een beetje betrouwbaar te kunnen schatten. Daarnaast nog een man in een beekje precies langs de weg met een camouflagepak aan en een helm met een net er voor en hij had iets in de hand wat leek op een sproei-lans voor gif of zo, ... bijennesten doden of zo? Raar wel, nergens een auto of scooter te zien en al kilometerslang geen huizen of dorpen.
In Dunhuang is het tien uur s ochtends als we aankomen. We kunnen snel inchecken bij deze derde dependance van Johns Cafe, gerund door zijn broer. We douchen even en gaan eens ontbijten want ons laatste fatosenlijke maal was van vorige middag in het Tuyuq dorpje. Dus plaatselijke brood en beleg,een fruitsalade, yoghurt, een gekookt ei en veel thee. Dan eens even kijken hoe het van hieruit verder gaat. Morgen is er weer een privetour. Als we de details bezien, gaan we eens beter nadenken of het voorgestelde plan wel zo goed is. Plan is om naar een Nationaal Park te gaan met vreemd ge-erodeerde vormen, een pas op met een mooie Poort, en dan een grottencomplex bezoeken. Het betekent echter weer veel rijden, 180 km heen en 180 km terug, bezig van 7 tot 17 uur. En we bezoeken dan niet de beroemde Mogao grotten waar de 50.000 documenten zijn gevonden. Dat zouden we dan vanmiddag al moeten doen. Al met al lijkt dit niet zo jofel, Marianne is nog steeds niet lekker en moe omdat ze vannacht niet geslapen heeft en het kan ook anders zien we. Omdat het een privetour is, maakt het de broer van John in principe niet uit waar we naartoe gaan. Dus we stellen voor om morgenochtend om 8 uur naar de Mogoagrotten te gaan, dat duurt een uurtje of vier want het is erg uitgebreid, dan terug te komen naar het hotel en ‘smiddags om 17 uur naar de hoge en fraaie zandduinen en een oase te gaan, hier 5 km vandaan. Dat wordt goed bevonden en zo hebben we vanmiddag/vanavond wat rust en is het morgen ook niet zo lang.Toch wel lekker flexibel hier! Dan wil ik nog wel een massage afspreken maar John’s broer vindt de lokale massage praktijken hier “not good, and costs too much”!. Ik kan volgens hem beter in Jiayoguam naar een masseur. En omdat het lokaal museum hier volgens de Lonely Planet een regelrechte teleurstelling is, hoef ik daar ook al niet naar toe. Nou, vooruit, dan ook maar wat lezen en /of een tukkie doen, er zijn slechtere alternatieven ;-).
Om 19 uur uitgerust en hongerig naar het centrum. We zien weer een groep mensen dansen op het plein, allen vrouwen deze keer. Het centrum hier ziet er zeer florissant uit, moderne hotels, winkels, veelal modieuze kleding, schoenen en GSM winkels, niet veel anders dan nederland dus! We zien even later een gote M op een pand en tegelijkertijd roepen we McDonalds ;-)). Niet helemaal waar maar wel een variant die we wel willen uitproberen! Echeter weinig hamburgers, wel weer veel satestokjes met vlees, groenten en paddenstoelen. Hier wordt echter alles voor je gefrituurd dus dat willen we ook proeven. En het smaakt, verrassend he? Knapperige korstjes, redelijk pittig gekruid maar niet te, en over de prijs zal ik het maar niet meer hebben. Ook niet over het effect op de inwendige mens bij Marianne, maar gelukkig valt het allemaal wel mee tot nu toe. Deze keer daarom vroeg terug naar het hotel, maar niet alvorens nog even een printservice gezocht te hebben voor het printen van wat reisinformatie. Gek eigenlijk, overal computers en GSM en maar zelden een printer te zien, wel copiers overigens. Ook geen printers bij de hotels die we hadden. Wat ons ook nog verbaasde was dat de chauffeur van gisteren van de tour, een redelijk ontwikkeld iemand denken we, nog nooit van McDonalds gehoord had, hij keek ons echt aan van ‘waar heb je het in hemelsnaam over?’ En ook toen we het over landen hadden met moslim bevolking en we Egypte noemde, bleef hij ons glazig aankijken. Nooit van gehoord zei hij serieus. De Pyramides van Egypte vroegen we toen voorzichtig? Nee, nooit van gehoord........Toen was het onze beurt eens om een beetje glazig te kijken!!
grt F&M
Als we het treinstation uitkomen, wacht ons iemand op, zoals afgesproken in Turpan.
De taxichauffeur neemt ons voor een schappelijk prijsje mee naar Dunhuang. Hij heeft hier net een passagier afgezet en wil liever niet leeg terugrijden dus onze komst was welkom en wij hoeven niet de volle mep te betalen.. Nou, als ik de meevallertjes nu optel, is die VIP koffie wel gecompenseerd ;-)). Onze chauffeur is er een van weinig woorden en veel gas geven. We deinen een uurtje of twee over het asfalt, de eerste 80 km zijn een lappendeken maar er zijn geen gaten. Het landschap eromheen is aanvankelijk wat bedekt met kleine zwarte heuvels, daar na wordt het vlak, vlakker, vlakst met graspollen. Op het eind komen weer struiken en bomen. Maar dan hebben we ondertussen een 100 km niemandsland gehad met weinig opmerkelijks te melden op twee dingen na. Een GIGANTISCH windmolenpark midden in de woestenij, het moeten er vele honderden zijn, zo niet duizenden. Het staat net te ver weg om een beetje betrouwbaar te kunnen schatten. Daarnaast nog een man in een beekje precies langs de weg met een camouflagepak aan en een helm met een net er voor en hij had iets in de hand wat leek op een sproei-lans voor gif of zo, ... bijennesten doden of zo? Raar wel, nergens een auto of scooter te zien en al kilometerslang geen huizen of dorpen.
In Dunhuang is het tien uur s ochtends als we aankomen. We kunnen snel inchecken bij deze derde dependance van Johns Cafe, gerund door zijn broer. We douchen even en gaan eens ontbijten want ons laatste fatosenlijke maal was van vorige middag in het Tuyuq dorpje. Dus plaatselijke brood en beleg,een fruitsalade, yoghurt, een gekookt ei en veel thee. Dan eens even kijken hoe het van hieruit verder gaat. Morgen is er weer een privetour. Als we de details bezien, gaan we eens beter nadenken of het voorgestelde plan wel zo goed is. Plan is om naar een Nationaal Park te gaan met vreemd ge-erodeerde vormen, een pas op met een mooie Poort, en dan een grottencomplex bezoeken. Het betekent echter weer veel rijden, 180 km heen en 180 km terug, bezig van 7 tot 17 uur. En we bezoeken dan niet de beroemde Mogao grotten waar de 50.000 documenten zijn gevonden. Dat zouden we dan vanmiddag al moeten doen. Al met al lijkt dit niet zo jofel, Marianne is nog steeds niet lekker en moe omdat ze vannacht niet geslapen heeft en het kan ook anders zien we. Omdat het een privetour is, maakt het de broer van John in principe niet uit waar we naartoe gaan. Dus we stellen voor om morgenochtend om 8 uur naar de Mogoagrotten te gaan, dat duurt een uurtje of vier want het is erg uitgebreid, dan terug te komen naar het hotel en ‘smiddags om 17 uur naar de hoge en fraaie zandduinen en een oase te gaan, hier 5 km vandaan. Dat wordt goed bevonden en zo hebben we vanmiddag/vanavond wat rust en is het morgen ook niet zo lang.Toch wel lekker flexibel hier! Dan wil ik nog wel een massage afspreken maar John’s broer vindt de lokale massage praktijken hier “not good, and costs too much”!. Ik kan volgens hem beter in Jiayoguam naar een masseur. En omdat het lokaal museum hier volgens de Lonely Planet een regelrechte teleurstelling is, hoef ik daar ook al niet naar toe. Nou, vooruit, dan ook maar wat lezen en /of een tukkie doen, er zijn slechtere alternatieven ;-).
Om 19 uur uitgerust en hongerig naar het centrum. We zien weer een groep mensen dansen op het plein, allen vrouwen deze keer. Het centrum hier ziet er zeer florissant uit, moderne hotels, winkels, veelal modieuze kleding, schoenen en GSM winkels, niet veel anders dan nederland dus! We zien even later een gote M op een pand en tegelijkertijd roepen we McDonalds ;-)). Niet helemaal waar maar wel een variant die we wel willen uitproberen! Echeter weinig hamburgers, wel weer veel satestokjes met vlees, groenten en paddenstoelen. Hier wordt echter alles voor je gefrituurd dus dat willen we ook proeven. En het smaakt, verrassend he? Knapperige korstjes, redelijk pittig gekruid maar niet te, en over de prijs zal ik het maar niet meer hebben. Ook niet over het effect op de inwendige mens bij Marianne, maar gelukkig valt het allemaal wel mee tot nu toe. Deze keer daarom vroeg terug naar het hotel, maar niet alvorens nog even een printservice gezocht te hebben voor het printen van wat reisinformatie. Gek eigenlijk, overal computers en GSM en maar zelden een printer te zien, wel copiers overigens. Ook geen printers bij de hotels die we hadden. Wat ons ook nog verbaasde was dat de chauffeur van gisteren van de tour, een redelijk ontwikkeld iemand denken we, nog nooit van McDonalds gehoord had, hij keek ons echt aan van ‘waar heb je het in hemelsnaam over?’ En ook toen we het over landen hadden met moslim bevolking en we Egypte noemde, bleef hij ons glazig aankijken. Nooit van gehoord zei hij serieus. De Pyramides van Egypte vroegen we toen voorzichtig? Nee, nooit van gehoord........Toen was het onze beurt eens om een beetje glazig te kijken!!
grt F&M
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
