Taklamankan

7 juni

Van Khotan naar Korla, ca 700 km verderop en dwars door de Taklamankan woestijn. Wat valt er nou over een woestijnrit te vertellen behalve dat het het lang duurde en er veel zand was? Dat de rit aanvankelijk door een groen en relatief rijk watergebied ging, we zagen zelfs watervogels, typisch steltlopers en iets wat op meeuwen leek. Ook nog veel van die populieren langs de weg, een rij of tien dik en er tussen door steeds huizen en velden rijst. Maar een uur na Minfeng werd het toch serieus anders, de zandduinen verschenen, aanvankelijk laag maar hoe verder we kwamen hoe hoger. Echter niet altijd kaal. Er waren ook hele stukken waar bosjes struiken groeiden en op het eind zelfs met bomen, weliswaar vaak kaal of bijna dood uitziend met een toefje groen, maar toch, echte bomen, en niet gering ook. Naast de tweebaansweg bijna steeds een strook aangelegd groen, iets wat op brem leek, soms wat gras of riet ertussen. Je kon duidelijk zien dat er een rij of zes dik aangeplant was met een srook zand ertussen van een meter of zo. Ook waren gehele hellingen in een geometrisch patroon vol geplant met een grassoort. De groenstrook werd kunstmatig bevloeid, over vele honderden kilometers, dat was natuurlijk nodig om die groenstrook in leven te houden want die moet het zand grotendeels tegenhouden als er weer eens een windje over die zandbak blaast. De watervoorziening was ook geregeld door middel van aangelegde bronnen. Om de 4-5 km stond een blauw huisje met een rood dak en een nummer bv Well 105. Hier woonden mensen die de groenstrook onderhielden (denken we) en ook de weg. Het asfalt zelf viel ons niet tegen. Slechts op een paar plekken een korte of wat langere omleiding omdat er wegwerkzaamheden waren. Het asfalt was wel vaak gerepareerd maar toch konden we makkelijk 100 km/uur rijden. Het wegdek lag ook helemaal niet vol zand. Blijkbaar was het geen ZOAB ;-), dus het meeste zand waaide er gewoon af. Ook om de 5 a 10 km een strookje extra asfalt dat als Parkeerplaats diende. We hebben uiteraard regelmatig gestopt, om de benen te strekken, een plaspauze in te lassen, of een sigaretje te roken (in dit geval de chauffeur). Na bijna vier uur rijden (ongeveer in het midden van de rit) de eerst echte stopplaats, tankstation en wat huizen met winkeltjes en reparatiebedrijfjes. Daarna weer een heel eind niets. Verkeer onderweg was toch wel geregeld, elke 2-5 minuten , soms vaker kwam er wel een tegenligger, veelal vrachtverkeer, hoog en zwaar beladen. Het weer viel ons aanvankelijk niet tegen, bewolking dus niet te heet. De bewolking werd echter algauw vervangen door een wind met zand, het zicht werd beperkt tot 400-500 meter, het geheel kreeg een wat mistig karakater. Voor het uitzicht over de kilometers lange golvende zandduinen was dat funest, jammer! Na de middag, - we lunchten niet echt, aten wat koekjes, fruit en brood met tahoe-, nam ik het stuur voor een tijdje over, Gao zat gaandeweg toch wel tegen een dip aan na 300-400 kilometer. Weinig bijzonders over mijn rit te vermelden behalve dat ik een keer verrast werd door een overdwarse richel die toch wel aardig diep bleek en we denderden daar met onze 4x4 Honda overheen met 60-70 km p/u. Gao werd wel wakker maar leek het allemaal normaal te vinden. Tegen dat we bij Korla kwamen, nam hij het weer over en kwamen we zelfs weer in groen gebied en een echte snelweg met tol ! Net Europa, behalve dat er nog steeds traktortjes op reden met 30-40 km p/u en voetgangers – een met hondje-langs de vangrail liepen! Na ruim tien uur rijden in Korla, waar John een hotel voor ons geregeld had. Zou hebben, bleek, want er was geen kamer gereserveerd volgens de receptioniste! John gebeld en die had een of andere smoes, ik kon hem niet goed verstaan, maar we zouden naar een andere hotel gaan, zeker goedkoper en ook goed! We konden er wel mee lachen en vonden het wel goed. Alleen betwijfelden we wel of John zijn werk had gedaan want hij had ons gisteren nog bevestigd dat we naar het hotel zouden gaan, we denken dat hij gewoon niet gebeld heeft. Gao leverde ons op op een ander hotel, zeker drie keer zo goedkoop (11 euro voor een tweepersoonskamer die zeker niet onderdeed voor de kamers die we al gehad hadden, sterker, er stond zelfs een complete PC klaar en was veel moderner ingericht. Dus we klaagden niet ;-)) Enig puntje van aandacht is dat we morgen zelf ergens moeten ontbijten, maar dat zal ook wel lukken toch?
Goed, na de douche de straat op voor een echte maaltijd. We vonden een zaak die erg druk was maar een menukaat had met plaatjes dus wilden we even op plek wachten. Een chinese dame die buiten de zaak stond hielp ons de eettent in. We kwamen achter de keuken terecht in een soort familiekamer met een grote ronde tafel en daar konden we bestellen. We dachten dat we daarna wel in de eetzaal terecht konden maar dat bleek een verkeerde aanname. Ons eten wat weer pittig, ik denk wel 6 pepertjes op de schaal van 7, foei wat heet! Mijn visjes dreven letterlijk in de rode pepers en de schaal van Marianne mocht er ook wezen. Maar goed, op een gegeven moment wordt de peper niet heter en wen je er aan ;-)). Na het eten terug en, nieuwgierig als ik ben zag ik een paar mensen een gebouw binnen lopen wat leek op een bioscoop. Toen we boven aan kwamen en de zaal in keken waren we terecht gekomen in een drukken speelzaal, gokhal zeg maar. Jong en oud speelde er, en met fiches dus zeker niet voor niets. Veel spellen betroffen een onderwaterwereld met vissen die je moest schieten, ook waren er de bekende racespelletjes. Iedereen fanatiek en we trokken wel wat belangstelling maar nooit voor lang. De echte belangstelling kreeg mijn fotocamera want nadat ik een paar plaatjes had gemaakt werd ik vriendelijk verzocht door een plaatselijke manager dat “pictures not allowed” waren, begrijpelijk natuurlijk, want ‘t zal wel niet allemaal helemaal legaal zijn. We hebben nog een kwartiertje rondgekeken, in de herrie want het leek wel een disco en Marianne at eindelijk eens een ijsje. Goed, zijn we toch een keer uit geweest in China ;-)) !
We wisten zomaar ons hotel weer terug te vinden en gaan bedenken wat het morgen zal brengen. We weten dat Korla (N=300.000) ca 475 km van Turfan ligt (Tulufen zeggen ze) en dat Turfan een van de heetste gebieden ter wereld kan zijn. Er is ooit 70 graden op de bodem van het bekken gemeten! Help!

grt F&M