Praag

Ons XXXL appartement is met goede bedden uitgerust en de bekende personen zijn al vroeg op. Dat betekent dat ik de laatste ben -;). Plan is om ergens in de stad te gaan ontbijten, dus veel meer dan een beker yoghurt met een halve banaan krijg ik niet. Eigenlijk is het genoeg voor onze eersteactie. Zet wat glimmertjes in de vitrine en menig toerist trapt in de tourist-trap. Ditmaal is het een winkel met prachtig Boheems glaswerk. Petra en Marianne schieten er vlotjes in en een half uurtje later vertrekken we weer naar het hotel, om twee grote dozen met glaswerk op de kamer te zetten. Om daar de heel dag mee te sjouwen, is wat overdreven. Het is wel speciaal glaswerk, hoge drinkglazen en in twee setjes. Een zestal grote en een zestal kleine glazen, varierend in kleur van donkerrood, groen, blauw, geel etc. De moeder van Petra heeft vroeger dit soort glaswerk van haar man gekregen toen die in zijn vrachtwagenleven uit Oost Europa terugkwam. Daar heeft Petra goede herinneringen aan. Helaas zijn die glazen al een aantal jaren verdwenen en Petra is maar wat blij dat ze nu thuis een setje heeft dat bij haar dierbare herinneringen oproept. Ze moet echter wel even wachten op het setje, want wij willen het haar/hun als huwelijkskado geven. Slenterend door de soms smalle straten met kasseien (je wordt echt afgeraden om hier een fietstocht door de stad te maken!) bewonderen we de statige, barokke, renaissance en jugendstil gebouwen met hun marmeren, kalkstenen , bronzen en gouden decoraties. Net zo veel bekijks trekken de talloze mensen op straat. Het is Paaszaterdag en erg druk en er hangt een gezellige sfeer. Af en toe horen we wat duits en engels maar ik schat dat 98%Tsjechisch is. Bij de VVV halen we een plattegrond op en slenteren naar de eerste grote attactie van Praag, de toren met de astromonische klok. Om 12 uur komen er wat beelden uit de toren, vergelijk het met een Koekoeksklok en daar staan een paar duizend mensen naar te gapen, met evenveel smartphones die het klokkespel opnemen. Leuker is het op de toren, die de grote drukte op de trappen regelt met een verkeerslicht voor dalend en stijgend verkeer. Ook hier zijn er mensen die door Rood rijden/lopen en het systeem in de war brengen. Maar vooruit, tot ongelukken zal het niet leiden. Boven valt de wind mee en is de zon tevoorschijn gekomen, met mooie blauwe luchten over het oude deel van Praag met de statige gebouwen en vele rode daken en torens, kerken, opera's etc. We zien geen grote gele M ophoog schieten, maar ze zijn er wel. Langs pleinen, paleizen, pottenbakkers, pubs en parlementsgebouwen, patisserieen en nog veel meer plezants steken we de Moldau over. We krijgen zicht op de grote Praagse Burcht, een complex, dorp eigenlijk, van 45 hectare groot waar je makkelijk dagen kunt dolen zonder eenzelfde ruimte te zien. We stijgen door kleurige straten met deftige huizen en naamplaatjes, langs de flanken omhoog en zien de paleistuinen, maar nog niet in volle bloei. Doen we een andere keer maar. Een oude muzikant bespeelt zijn harp en zingt meewoedig zijn lied. Zijn stem wint aan kracht als ik wat kronen in zijn hoed werp. Bovenaan bij de burcht staat een lange rij mensen, die willen allemaal 16 euro entree betalen voor de burcht. We krijgencollectief een hekel aan lange rijen en dalen van de burcht af naar de Moldau. De burcht vereren we wel een andere keer, maar dan niet in de Paasdrukte. Over de Karelsbrug met zijn fraaie zwarte standbeelden gaan we terug naar het stadscentrum. We hebben ineens een deja vue, als we in de verte een soort Eiffeltoren zien en er langs de kanten van de brug tal van tekenaars zitten die karikaturen van mensen maken (en daar ook nog voor willen betalen). Zitten we toch al in Parijs? Onze benen en gehemelten snakken naar rust en vocht en we belanden in een taverne. Die belooft middeleeuwse praktijken. We dalen echt af in krochten en bochten, verlichting bestaat uit kaarslicht langs steile trappen. Grote grove tafels en ditto stucwerk en geharnaste poppen, zwaarden en kroezen doen je echt wanen in die tijd. Een vrije plaats vonden we echter niet, dushet wordt toch een wat moderner restaurant. Het bier en eten is hier ook goed en je ziet tenminste wat je eet -;).Als bonus worden we verrast met live muziek van 3-4 mannen die met viool, guitaar en contrabas leuke liedjes spelen en zingen. De violoist speelt erg goed, maar heeft dermate slaapkamer ogen dat er een paar dames rillingen krijgen.....Al snel geven we wat geld, ze verdienen het. En ze blijven de hele avond, met tussenpozen, spelen dus we vermaken ons prima. Andere mensen staat zelfs rondom de muzikanten te dansen. We hebben voor 20 euro de man goed gegeten en gedronken, dat was in Kopenhagen anders geweest! Bij de tsechische Appie schieten we met een smekende blijk om 21 uur nog net de winkel binnen voor yoghurt, musli en banaan, dan kunnen we daarmorgen weer mee starten. Morgen nog meer zon!