Praag 2

Weer wat kwijt, boottocht valt in het water. Duidelijkheid troef.

Vandaag ben ik niet de laatste die opstaat, maar wel de eerste die opmerkt dat ik weer eens wat verloren ben. Tis weer eens gelukt, mijn groene vest heb ik ergens laten liggen, waarschijnlijk in het laatste restaurant.Straks eens kijken of het er nog ligt, maar eerst het ochtend ritueel doen. Yoghurt met banaan en nu ook musli, tandenpoetsen, afsluiten en op stap. Omdat het winkelen gisteren uitliep in een tourist trap zijn we nu iets voorzichtiger. De voeten wijzen echter hardnekkig naar de winkels en vrolijke gekleurde schoenen van Skechers lokken Peter, Petra, Marianne EN mij naar binnen. Resultaat is dat we weer terug naar het hotel moeten om de vangst (van Peter) veilig te stellen. Dan struinen we weer de boulevard af, naar de Tourist Information, we willen de Hop on, Hop off bus nemen deze dag, dat lijkt ons wel efficient. Er zijn meerdere bedrijfjes die rond rijden, wij moeten de Oranje bussen hebben.Ondanks het assertief optreden van Petra (ellebogen, heupen en bescheiden stemverheffing , slagen we er niet in om in de eerstvolgende bus te stappen, te vol voor ons. Door strategische opstellingen zijn we de volgende bus als eerste binnen. Snel de raamkant bezetten, dan zien we het meeste. Het Busmeisje biedt oortelefoontjes aan om ons de kans te geven naar de bijzonderheden te luisteren. Al snel komen in rap tempo de monotone stemmen van Tsjechisch, Engels, Frans, Duits , Russisch etconze oren binnen, maar door moter-, bandengeluid en geroezemoes met windgeruis in de hoortoestellen van Petra en mij, blijft er niet meer over dan een sporadisch fragment.Karel de Grote en Stalin komen voorbij, wat namen van gebouwen, soms een jaartal. Al snel liggen de oortelefoontjes zielig op de bankjes te sputteren. We geven onze ogen de kost aan de monumentale gebouwen met vele versieringen, soms in goudof hout,glas of albast, nieuwe of oude steen. We besluiten meteen door te rijden naar de Burcht. Niet voor een bezoek, want dat kost ons de hele dag en kunnen we verder niets meer zien. We gaan naar het klooster op de top, dat ziet er op de plaatjes mooi uit. Als we offhoppen, dient zich weer een bekend euvel aan. Er moet weer eens iemand naar het toilet! Al die koffie, thee en yoghurt ook! Omdat het ondertussen al tegen 12-ven loopt, is een tweede koffie ronde ook welkom en welja, de menukaart zegt dat het lunchtijd is. De lokale worstjes met mosterd en mierikswortel, de friet en de bouillonsopep zorgen voor de broodnodige energie naar de top van het klooster, wel 15 minuten lopen! De heerlijke voorjaarszon brandt ons bijna vooruit, maar enige voorzichtigheid is toch welgeboden omdat we ineens voorlangs de US ambassadelopen. Opes, hier geen fotos nemen zegt een bord,maar ja ,ik ben niet voor niets ook slechtziend -:///. Gelukkig kijken de Amerikanen meer naar het Oosten en laten ze ons met rust. Petra heft zo haar eigen euveltjemet haar heupen en doet het rustig aan, wij kuieren ok lekker naarboven, en komen uit op de hellingen die vol staan met bloeiende fruitbomen. Vier-vijf camera's nemen identieke fotoos, dus als je straks een fotoserie gezien hebt, kun je de rest rustig vergeten ! Allemaal hetzelfde hoor! Het klooster is natuurlijk ook meer dan alleen een kerk en wat slaapcellen voor de monikken of zusters. Wie er woont, geen idee, waarschijnlijk meer Horekanieten dan Erudieten. Het is een groot complex met meerdere gebouwen, natuurlijk een brouwerij, opslagruimtes, een school en nog veel meer. Het is er best druk met toeristen, maar niet overvol. Af en toe een mooie Gothic girl, krijgt het toch nog iets religieus -;). We slenteren wat rond en gaan de route aan de andere kant naar beneden, weer langs bloeiende bomen en met fraai uitzicht op de stad onder ons. We hoppen weer de bus in, met als plan om eens lekker te zitten. De trip houdt ook een boottocht in en omdat het bijna drie uur is, is een boottochtje op de Mooie Moldau nu wel een goed moment met een lekker warm zonnetje. We slaan dus wat stops over en worden er in noord uitgezet. Boot Maria aan pier 16 moeten we hebben, das duidelijk. Het bord op de kade zegt dat de boot om 16 uur vertrekt. Ook duidelijk.De boot daarna is om 18 uur en zal dan drie uur duren. Omdat ons boottochtje maar een uur duurt, is dit voor ons de laatste boot. De rij op de kade groeit ondertussen, maar tegelijkertijd draaien er ook steeds meer mensen om. Soms schiet een groepje naar voren en vindt een plek in de boot (of de boot erachter), wij schiefelen met ellebogen en heupen verder naar viren en komen bij het loket. We hebben al tickets, dus denken we door te kunnenlopen. Wrong boat, zegt de kassier! Pardon? Deja vue!!Nee toch!?? Ja toch, zegt Kassier!! Maar we hebben vandaag nog tickets gekocht roepen we ontstemd! Boot is vol zegt Kassier en doet een haperende afspeelplaat na. Alleen op het eind komt hij met het Nawoord: Morgen mag je weer mee, maar niet vandaag! Duidelijk toch!?? Het zal de Moldau niet zijn denken we, eerder de Dommel want dan zijn we weer terug in Nederland! En reklamerenmoeten we maar bij Juffie doen, daar is hij niet van. Echt, die Tsjechen zijn zoooo duidelijk!!! We gaan weer omdenken, we hebben nu een uur meer overvoor de beroemde Joodse wijk met fraaie synagogen en begraafplaatsen. Wat Juffie van de Tourist Information wel had kunnen zeggen (en wij in een gids hadden kunnen lezen, maar niet bij ons hadden) is dat de Joden ook Pasen vieren en dus alles dicht is! De lokale ijsboer met kosher ijs(?)verzacht deze domper weer wat en we slenteren langs de gesloten synagogen en begraafplaatsen. Omdat de doden bij de Joden eeuwige rust hebben en er in de eeuwen flink gestapeld is, ligt het maaiveld (sorry voor de woordkeuze) ruim boven de 2meter en kunnen we niet eens OP de begraafplaats kijken! Sorry Miriam, we kunnen er weinig van zeggen na je tip. In de laatste zonnestralen doen we nog een drankje op het terras van het oude plein en sluiten we de dag af in een traditioneel restaurant. Tegen negenen gaan de schoenen uit, kijken we nog even met een kop koffie in ons appartememt terug op dit aparte weekend en zetten we de wekker op 5.30 uur. Om 7 uur moeten we inchecken en als het goed is vliegen we om 9 uur terug naar Nederland. Waar we landen? Geen idee, hahahahahaha!

Ohja, in de hop on, hop off bus hadden we kanaal elf kunnen kiezen voor toeristische informatie in het Nederlands, lezen we nog in de flyer die we uit ons jas vissen....Niet alles kan zo goed gaan in een weekend als dit!

Maar dat Tsjechië (met Praag) een mooi vakantieland is, is ons wel duidelijk. We will be back! En mijn vest heb ik nog gevonden(tuuurlijk!).