Dag 11 Konigstein

Na regen komt zonneschijn. Wie was Nscho-Nshi? We arriveren in Konigstein, in de Saksische Schweiz. Jakkes, weer regen! En heel wat meer dan een beetje miezer van gisteren! We vernemen dat het in Eindhoven niet veel beter is, een kleine troost ;-). Voordat we vertrekken kletsen we nog even met onze overburen op de camping. Ze komen uit de regio Den Haag en huren een camper om deze uit te proberen.Volgende keer huren ze een caravan. Wat bevalt beter willen we ze weten? Ze gaan het namelijk hele anders doen dan voorgaande vakanties, dat waren allemaal bootcruises! Wel een behoorlijke omslag. De reden daarvoor kregen we niet. De fantasie ligt op de loer; Te veel last van zeeziekte gekregen? Vrees voor corona en opgesloten raken op zo'n schip? Uitgekeken raken op eentonigheid? Hun reis nu is in ieder geval heel anders. Zoals ze zelf al opmerkten, je moet meer nadenken over je reis, het een en ander plannen en je moet wel even wennen aan het verkeren in de kleine ruimte van een camper. Zoiets gold ook voor de Duitse schrijver die meer dan 100 miljoen boeken verkocht en ondertussen al meer dan een eeuw dood is. Er is nog geen schrijver in Duitsland die qua verkoop beter presteerde, zegt een opschrift in een museum in Radebeul, nabij Dresden. Want dat is de tussenstop die we vandaag maken. Het betreft het museum van Karl May, auteur van boeken van Old Shatterhand en Winnetou. Jongensboeken die ik destijds verslond! Boven op zolder staat de hele rij van ca 50 pockets nog ergens. Bijna alle mannelijke 60-ers van nu hebben deze boeken gelezen, of er ook meisjes deze boeken hebben gelezen weet ik eigenlijk niet. Iemand van mijn lezers misschien een antwoord daarop? De verfilmingen van deze twee helden zijn door duitse producties gemaakt en hebben mede daardoor een hele hype veroorzaakt in Duitsland. Er zijn allerlei verenigingen opgericht die de Indiaanse cultuur uitwerkten in kostuums en naspelen van scenes uit de boeken. Het museum waar ik over spreek is al snel na zijn dood opgericht en hebben we vandaag bezocht. Maar eerst even antwoord op de opmerking over reisplannen, en de kleine ruimte. Karl May heeft al die boeken geschreven zonder ooit een voet in den vreemde gezet te hebben! Hij heeft alles (nouja bijna alles) verzonnen inclusief de verkennerstactieken, besluipingen (op vindertoppen en tenen, fysiek gans onmogelijk) hoe wild en gespuis op te sporen etc. Hij heeft hiervoor toch steeds in zijn verhalen ook het een en ander moeten plannen. En het verkeren in kleine ruimtes is te vergelijken met de wigwams en tipi's van de indianen volkeren. Of het gebonden staan aan totempaals waar hij natuur ALTIJD op bijzondere wijze wist te ontsnappen. In de tentoonstelling zijn veel kostuums en leefomstandigheden van de indianen uitgebeeld, compleet met standbeelden, een opgezette beer, de beroemde geweren van de helden, de Berendoder en de Zilverbuks. Er is ook uitgebreid aandacht voor de huidige positie van de Indianen groeperingen in de USA. Een video laat enkele rappende Indianen uit 2017 of zo zien in hiphop kleding. Een schril contrast met de Indianen in verentooi met speer en tomahawk die op hun paarden achter de blanken aan kwamen (of andersom). En Nscho-Nshi? Dat was de bloedmooie zuster van Winnetou die verliefd werd op Old Shatterhand en tragisch een einde vond door de hand van een blanke moordenaar. In de souvenirshop worden de harten van jonge jongetjes (en meisjes?) nog steeds geprikkeld met de Indianen verhalen, filmpjes, stripboeken en pijl (met zuignap) en boog zijn ruim voorhanden. Gelukkig staat de uitbater ons niet in verentooi uit te zwaaien, dat zou wel heel erg zijn ;-). We verlaten Villa Berenvet, Villa Old Shatterhand en de tuin met standbeelden en totempalen en zetten koers naar Konigstein, ca 50 kn ten zuiden van Dresden. Omdat we een route zonder snelwegen willen, gaan we noordelijk van Dresden- denken we- maar het lijkt wel of we dwars door Dresden heen gaan! Veel optrekken en gasgeven, remmen door de vele stoplichten, maar na een half uurtje wordt het toch landelijk. Veel golvende graslanden (prairies?), landwegen zonder middenstrepen en veel eikenbomen, maisvelden en bossen met af en toe wat kleine gehuchten. Tegen vieren checken we in bij hotel Linienburg, genieten nog even van het zonnetje dat toch te voorschijn is gekomen. 's Avonds eten we in het chique restaurant, hongerig door een fikse late wandeling naar de Elbe. In 3 minutenzijn we beneden, maar door de steile helling kostte het zeker een kwartier flink stijgen. Het luie zweet toch nog kwijt geraakt! Morgen naar de Tafelberg(en)!