Dag 5 van Munster naar Goslar

Kilometers maken. Tussenstop in beroemd stadje die we allemaal kennen van de kinderserie van heul vroeger. We belanden aan de voet van het Harz gebergte en bezoeken een oude keizerstad. Het kost wat moeite om Munster uit te komen want ze hebben een flinke Baustelle (Werk in Uitvoering) net om de hoek. Een opwarmertje door de dorpen is het gevolg, we gaan vandaag ook voor een groot deel landelijk rijden. Het landschap is hier lieflijk groen, veel bossen en velden, bewerkt of mais, aardappels of verwilderd. Veel reclame voor de komende verkiezingen. De wegen zijn breed genoeg en het verkeer is er niet te druk. Inhalen mag vaak niet dus we tuffen lekker door met 70-80 km per uur, in de dorpen 50 of minder. Er staan veel flitspalen, onze navigator geeft dat gelukkig op tijd aan. Ik geloof dat het officieel verboden is in Duitsland om dat bij je te hebben, maar ik zou niet weten hoe ik het uit moet zetten. Wil ik trouwens ook niet ;-)! Er zijn ook stukken met flink wat Autobahnstrecken, meestal hangen we op 50-100 meter van een vrachtwagen. In Duitsland zijn ze streng op bumperklevers, en omdat ik daar zelf ook een hekel aan heb, kost het me weinig moeite om de afstand te houden. Af en toe komt het er toch van om in te halen, das een kwestie van veel kijken en hopen op flink wat ruimte achter je omdat het inhalen niet erg snel gaat. Zeker niet in vergelijking met die snelle electrische bolides van tegenwoordig. Plankgas is dan nodig. Tegen 13 uur hebben we er de helft op zitten en komen we in het voornoemde stadje van de kinderserie. Als je het nog niet geraden had met of zonder de clou van gisteren, dan weet je nu dat we in Hamelen zitten. Kunt u me de weg naar Hamelen vertellen meneer? zongen de kinderen van vroeger. De rest van het liedje kan ik niet, maar dat kun je zelf wel opzoeken toch? Even voor Hamelen stoppen we om te tanken. Nog voordat ik de vulslang in mijn handen had, kwam meneer Tankstation al naar buiten rennen om snel te roepen dat alles Bar (contant) moest en Nicht mit Karte! Geen probleem voor ons, misschien had hij vervelende ervaringen met buitenlandse kaarten, of moest hij daar te veel commissie voor betalen? De bankjes in de zon nodigden uit tot een beker koffie, wat weer leidde tot een wc bezoek. Daarna waren we snel in Hamelen. Aan de rand van de stad was een groot winkelcentrum met flink wat parkeerplaats. Vandaaruit zijn naar het oude stadshart gelopen met enkele erg fraaie gebeeldhouwde huisen, wat vakwerk ook en een elegante kerk, met daarnaast een buitenboord carillion. Er was flink wat winkelend publiek. We ploften op een bankje in de zon uit, keken of we een of meerdere rattenvangers zagen (nee, wel vliegende ratten) en en nuttigden een vers broodje van de bakker. Op de hoek van ons bankje lag een verweesde mango met een duidelijke hulpvraag: Neem je me mee en eet je me op aub? Tuurlijk, jij bent er bij met het ontbijt! Her en der, of eigenlijk overal wordt het thema Rattenvanger gebruikt. De stadshal, eethuizen, het museum en standbeelden. Zelfs de stoplichten doen mee! Als het stoplicht op groen springt voor de voetgangers dan zie je een groen poppetje met een fluit aan de mond. Voor wie het niet meer weet; het verhaal gaat terug tot 1284 zeggen ze. Niemand weet het er het fijne van, er gaan veel versies rond. Maar de kern is dat er veel kinderen verdwenen. De rattenvanger die de ratten met zich mee lokte en in de rivier de Wezer liet verdrinken is de populairste versie. Omdat het gemeente bestuur het vertikte om de man te betalen zoals was overeengekomen, nam hij wraak door de dag daarop veel kinderen mee te lokken en te laten verdwijnen. Onbetrouwbare gemeentebesturen en kinderlokkers zijn dus al van oude tijden. We maken onze foto' s en keren terug naar de camper, doen wat boodschappen en pakken de laatste kilometers tot Goslar (ligt op de hoogte van Rotterdam). Voordat een vriend van ons (Jan) er ging werken had ik er nog nooit van gehoord, maar de Romeinen wel! Al in 960 of zo werd er erts gevonden en is er dat eeuwen lang gedolven; zilver, tin en koper om maar wat te noemen. Keizerlijke figuren bouwden er paleizen, zelfs H. (die met die rechte snor) was er regelmatig. Het dorpje zelf is nu een trekpleister (met Erfgoed status) met de 1800 vakwerkhuizen. Vele huizen hebben fraai houtsnijwerk.Wij moeten het nu hebben van administratief werk aan de receptie van de camperplaats, ca 3 km buiten het stadje. Dat gaat gelukkig vlot omdat we gisteren al online geboekt hadden. Ons kenteken wordt door de camera bij de slagboom meteen herkend en we rijden een fraaie grinten plek op. Nog een klein voetbalveld erlangs met gras, dat is andere koek dan gisteren in Munster, en stukken goedkoper ;-) ook. Er zit in de prijs zelfs gratis busvervoer naar het stadje toe. Dat bezoek stellen we uit tot morgen. Marianne maakt een voortreffelijke spaghetti, rommelt gezellig met pannetjes en potjes. ik verdiep me in chemische toiletten en gasflessen verwisselen, ieder zijn ding. Morgen vakjes tellen ;-) En, ik ruik de mijnen! Ja, of de mijne ;-))