Dag 10 Workum en omstreken

Fietsen in zuidwest Friesland, waarom een trapje meenemen handig is. Alles kan op zijn kop staan, zelfs de boer, goeie grutto's!

Van het mooie avondweer gisteren is niets meer over. Een grijze lucht en lichte regen hangt boven onze terras aan de vaart. Workum heeft net als veel friese plaatsen veel water in en om zich heen, met haventjes, sluizen en ophaalbruggen. Een ophaalbrug verrast de wachtende automobilisten, fietsers en voetgangers op een heuse zeemeermin die aan de onderkant van de ophaalbrug is gemaakt. De pleziervaartuigen weten dit plaatsje goed te vinden. De werf tegenover ons is stil. Er zijn ook weinig gasten in ons hostel. Toch is het toerisme wel op gang gekomen, we zien en horen zoals gezegd veel duitsers. We willen vandaag graag fietsen rondom de meren en plassen, door het vlakke riet- en weiland en hopen vele vogels te zien en te horen. Het is bijna windstil, maar de e-bike lonkt toch weer. Helaas zijn ze allen gereserveerd en moeten we op eigen kracht en slechts met ondersteuning van een zadel de kilometers maken. De weergoden zijn ons gunstig gestemd, de regen houdt op zodra we de fiets opstappen. Het eerste deel is het beste, vlak langs water en riet en vele vogels. Het is wat lastig om foto's te maken omdat het riet al hoog is, een klein trapje zou handig zijn-;). Maar je hoort me niet mopperen, de karekiet laat zich weer horen en ook de rietzanger, tjee, die maakt er een echt concert van! De fietspaden zijn hier wel erg smal en we moeten af en toe bijna het riet in om passanten voorbij te laten. Later wordt dat echter beter, maar dat komt misschien ook wel omdat we van de oorspronkelijk bedachte route afwijken, die gaat wat meer door open land. Om 12 uur even bij een sluis aanleggen voor koffie en appeltaart. Bonus bij onze toer is dat we door veel dorpjes komen die fraai om te zien zijn en dat er een creativiteit bij het ontwerpen van kerkjes is die ik echt niet verwacht heb. Zoveel verschillende stijlen, heel leuk!
Wat verderop zien we bij Indijk een eigenaardige bult in het landschap. De bult is hooguit 2 meter hoog en staat vrij in het open gebied. Op de rand van de bult, die ca 25 x75 meter meet, staan hoge bomen, al tamelijk op leeftijd en ze vormen een krans om de bult die tientallen vogels huisvest. Het leuke van de bult is dat deze van binnen open is, er staat een bankje in en we concluderen hetzelfde: Honger of niet, het is nu lunchtijd! De verrassing wordt nog groter als we plots een paar stenen zien staan en liggen, het zijn grafstenen! En een torentje van hout met klok staat achterin, een zogenaamde klokkenstoel. Het infobordje geeft aan dat het een kerkhofje is, wel heel apart hoor! De graven zijn zo oud dat de teksten nauwelijks leesbaar zijn, maar een dateert er van 1894. We zijn nu ten zuiden van de plassen en moeten nog een flink eind terug, het tempo valt dan ook soms wat terug. Niet erg, want anders hadden we het hoogtepunt van de dag (of week) gemist. Jullie kennen natuurlijk ook de nationale vogel, de grutto. Dat is geen klein grut hoor, maar best een flinke vogel. Marianne, die vaak voorop fietst als ik sta te wachten voor een videoshot of geluidsopname, ziet ze als eerste. Maar wat eerst op een handvol grutto's lijkt, blijken het er een stuk of 50-60 te zijn. De meeste staan stil, te dommelen lijkt het wel. Ze vallen nauwelijks op en staan eigenlijk te ver weg voor de fotocamera, maar met de telelens van mijn video krijg ik ze goed in beeld. Wat is dat een mooi gezicht zeg, mijn dag kan niet meer stuk! Da's wel wat anders dan een vlucht spreeuwen en mussen die er ook bij die bult zaten! We kriskrassen verder door het groene landschap, zien soms een trein voorbijkomen, een tractor of vrachtwagen. He, nog een paar koppeltjes patrijzen! Meneer staat parmantig zijn dames te beschermen (de geluksvogel!) en alarmeert de buurt met zijn geroep! Het meest bijzondere transport over water is tegenwoordig de Sup. Is iets voor jonge mensen zeggen we maar. SUP staat voor Stand Up Paddling. Je staat op een soort dikke en brede surfplank, met een peddel in je hand en zo peddel je je zelf voorwaarts. Goed voor je evenwicht en coordinatie zou Nick zeggen -;)). En best wel inspannend, zeker als je na je tocht nog je kleren moet wassen omdat je een paar keer in de plomp bent gevallen.-;)). Met aardig wat kilometers in de benen, 45 denk ik, en zweetdruppeltjes op het voorhoofd en een immens verlangen naar een koud drankje, ploffen we neer in Workum bij cafe Sluiszicht. Net zo'n originele naam als Meerzicht en Posthotel. Waar is de creativiteit híer dan?
Oh wacht, ik zag bij station Hindelopen ( ik heb ze niet zien lopen natuurlijk!) een oude boerderij met daar langs een andere boerderij. Niets bijzonders zul je zeggen, ware het niet dat de boerderij op zijn kop is gebouwd! Ik plaats een foto! Wij zijn inmiddels uitgedampt en de drankjes verdampt, we kunnen naar onze volgende bestemming. Iedereen kent het maar weinigen zijn er geweest. Meppel, wat is daar nou te zien of doen?