Iran - Persepolis

Voor degene die fotoos bij de dagboeken zoeken, ik probeer er elke dag en paar op te zetten. Maar het uploaden gaat moeilijk. Ligt het aan de slechte verbindingen, serverfouten? Ik weet het niet, maar het is wel een dagelijks ergernisje als het weer niet lukt. Hoop dat jullie er mee kunnen leven-;))
Vandaag naar Persepolis en Naqsh-e-Rostam. De laatste is een koningsgraf, waarover later meer. Persepolis  betekent Stad van Perzen. Het zijn nu ruines van wat eerst een architectonisch hoogstandje was. Darius de Grote heeft het 500 jaar voor Christus ontworpen. Niet alleen het architectonisch plan maar ook de visie die er bij hoorde. Darius was de opvolger van Cyrius de Grote en had de verantwoordelijkheid om na zijn dood 's werelds eerste imperium te leiden. Hij omarmde culturele tolerantie en gelijke behandeling van alle personen. Hij wilde die ideeen in een magnifiek paleis weerspiegeld zien en haalde de beste architekten uit zijn imperium  naar Perzie toe. Het resultaat was een combinatie van kunstculturen dat zich o.a. uitte in monumentale trappen, exquise basreliefs, ontvangstzalen met tientallen pilaren en imponerende boulevards. Het paleis was bedoeld om de blitz mee te maken voor het Achaemeniden rijk. Het ceremoniele toppunt van het jaar was tijdens de Niewsjaarwisseling, No Ruz genaamd. Dan kwamen alle hotemetoten uit het rijk naar Persepolis om eer te betonen. Over een periode van 150 jaar werd het projekt uitgebreid door de opvolgende heersers en was het een nog nooit vertoond hoogstandje van artistieke excellentie. Het was onvermijdelijk dat dit de jaloezie wekte bij sterke tegenstanders en het was Alexander de Grote die de stad grotendeels verwoestte. Wat je nu nog ziet op het 12 hectare groot terrein, zijn de contouren van de gebouwen, veel resten van de honderden pilaren. Goed bewaard zijn de bas reliefs in de trappen partijen. We hebben een gids in de arm genomen, altijd een risicootje als het om verstaanbaarheid gaat. Deze dame, met turkse achtergrond is hierop geen uitzondering. Ze praat nog eens snel ook en spreekt namen van belangrijke figuren net wat anders uit. Dus, alle oren aan dek! Maar, ze vertelt over een hele hoop dingen die we misschien wel zagen maar niet begrepen. De basreliefs laten groepen mensen zien die met giften naar Persepolis komen, zij legt uit uit welke landen deze komen en wat de giften zijn of welke betekenis bepaalde zaken hebben. Opvallend is dat er geen vrouwen zijn afgebeeld, maar....ze wijst ons op een karrewiel. Op de plek van de as zie je een heel klein figuurtje afgebeeld. Van voren gezien is het volgens de historici een zwangere vrouw met haar handen op de buik. Een vrouw geeft leven, zij is de as van het leven, zonder haar geen leven of bestaan (vrije interpretatie van mij -;)). Zo zijn we wel een uurtje zoet met haar. Daarna gaan we zelf wat rondkijken. Mooi is het uitzicht van boven, dat betekent even een klimmetje en zweten! Boven zijn 2 koningsgraven, waarvan wij die van Artaxerxes III bekijken.  In de steile rotswand zijn basreliefs uitgesneden, in de vorm van een grote poort met versieringen en afbeeldingen van mensen. Daarna is het klaar met die hoop stenen-;). Qua koningsgraven zijn er nog meer in de buurt, we bekijken die van Naqsh-e-Rostam, 6 km van Persepolis af. Een steile rotswand van 40? meter hoog en een paar honderd meter lang is de plek voor vier graven van Xerxes I, Darius I en II en Artaxerxes I. Er zijn mooie en duidelijke steenreliefs te zien  van ceremonies en veldslagen. Voor de klif staat nog een imposant vierkant gebouw met trap. Men gelooft dat dit de schatkamer was. Onze schatkamer ligt, na deze toch wel vermoeiende excursie (de hitte is toch wel een aanslag voor ons lijf), 60 km naar het zuiden, in ons hotel -;). Maar voordat we die bereiken, bekijken we nog even de Baght-e- Eram tuin, een botanische tuin die al 900 jaar geleden bestaat. Een fraai gebouw met mooie beschilderingen van jachttaferelen, een rozentuin,  veel exotische bomen, alles compleet met latijnse benamingen. Ziet er allemaal verzorgd uit.Een groepje jonge mannen in soldaten tenue komt joelend langs. Picture sir, picture! En ze poseren met zijn zevenen achten vrolijk voor de vijver. Effe de foto checken op de camera en met de duimen omhoog gaan ze weer verder! Omdat we nog geen lunch gehad hebben, doen we een drankje en een cake. Een man, vrouw en dochter komen even een foto vragen en vertellen dat zij als Iraanse met een Indier getrouwd is. De dames M&N zoeken wat later de broodnodige verkoeling even wat onparlementair met de blote voeten in een stromend kanaaltje in de tuin,  oooh, dat is leeeekkker-;)))!!
Het hotelbed is vandaag ook aantrekkelijk, we zijn best wel moe en onze siesta duurt wat langer dan normaal. We hadden een tafeltje op het plein gereserveerd om 20 uur maar als we om 18 uur vragen of we al kunnen eten is dat geen probleem. Het bestellen duurt even, de bediening in deze zaak kan wel een paar grote efficientieslagen maken. Ophalen, brengen gaat zo in kleine stapjes, we krijgen er jeuk van!

Nog enige observaties; als vrouwen elkaar kennen en ontmoeten wordt er drie maal gezoend, nouja, wangen tegen elkaar drukken. Kent men elkaar niet (zo goed) dan geven de vrouwen elkaar een hand. Twee mannen die samen een kinderwagen over het plein duwen. Soms mannen die hand in hand lopen. Ook meisjes doen dat soms. Er is nauwelijks last van harde muziek op straat, cafe, restaurants of in de winkels. Ook Mohammad draait nauwelijks muziek in de auto. Natascha leest voor uit haar reisdagboek: zingen door vrouwen in het openbaar is, net als westerse muziek, verboden. Wel bestaat er een uitgebreide iraanse popmuziek cultuur als je youtube mag geloven.
Een aantal observaties bij elkaar vegend denk ik dat de mensen hier een wat calvinistische manier van leven hebben, zo iets van; je mag zeker niet te vrolijk doen, terwijl ze dat heus wel kunnen of voelen.