17 september

Meteen een lang verslag, dus zorg dat je wat tijd hebt! Voor de snelle lezer; eerst n wandeling in het havengebied gemaakt, daarna een fietstocht en tot slot een leuke tangoshow gedaan (of was het nou een paus-tour?)

Een goed ontbijt gaat er wel weer in en we bedenken een plan voor vandaag. Eerst de omgeving te voet verkennen, dan een fietstocht door de stad met een gids en misschien ' s avonds een diner-tango show bekijken.
Ons hotel ligt vrij centraal aan het gemoderniseerde havengebied, hier zijn we ca 10 jaar gelden ook geweest en we gaan eens kijken wat ze er van gemaakt hebben. De oude pakhuizen zijn helemaal opgeknapt en doen ons denken aan Hamburg waar we pas geweest zijn. Er is ook een mix met moderne gebouwen gekomen en de universiteit is er gevestigd, dus er is studentenleven genoeg. Als we een Starbucks binnen gaan voor koffie zit het er al vol jeugd en we zijn net op tijd want na ons komt een golf studenten die ook aan koffie en koek gaan. Mobieltjes en ook papierblokken bezetten de tafels en er wordt levendig gekletst en gewerkt, dat mogen we graag zien -;) . We slenteren want rond, door een park, langs de mangrovebossen van een natuurgebied. Ja, ook BA noemt zich groene stad, zeker ook omdat er recent veel fietspaden zijn aangelegd en je op heel veel plekken gratis fietsen kunt nemen en na je rit elders kunt wegzetten, handig! Bij enkele oude siloos die nog opgeknapt moeten worden, zien we ineens een lange, 2 meter oranje hoge muur van ca 50 meter met daarop Reine de Hollanda. He! Dat gaat natuurlijk over Maxima! Tis er niet druk, sterker nog, we zijn de enigen die er even blijven stilstaan en het beeldje bekijken van een meisje dat in een waterpoel staat. Ja, water natuurlijk....what else? Dan is het ineens tijd voor de fietstocht en moeten we toch wel wat eten. De MacDonalds lig strategisch op ons pad en we doen een burgertje met cola en friet. Niet slecht, dat was weer lang geleden, om precies te zijn een jaar geleden in Japan. Onze fietsgids heet Gabriel en noemt ons steeds chicos, klinkt goed en beter dan senor en senora-;). We zijn vandaag de enige die een tour geboekt hebben dus we hebben eigenlijk een prive tour, is altijd net wat beter. Hij leidt ons via fietspaden, stoepen, grasvelden en dergelijke door een paar mooie wijken met oude gebouwen en heeft steeds een onderhoudend verhaal. We stoppen regelmatig voor een fotostop en doen ondertussen ook een koffie bij een oud koffiehuis met een oud interieur. De fietspaden zijn wat anders dan bij ons. Als ze er zijn liggen ze maar aan een kant van de weg en fietsers hebben twee banen, een voor heen, een voor terug. Soms staan er paaltjes maar die zijn gelukkig van kunststof en flexibel. We moeten goed opletten want we steken soms dwars over maar Gabriel houdt het autoverkeer goed in de gaten. Voetgangers op de fietspaden zijn blijkbaar fietsers gewend, ze letten ook goed op. Een heel bekende plek is La Recolletta, een oude begraafplaats waar oa Evita Peron begraven ligt. Heel veel aristocratische familie ligt daar ook begraven en je kunt je wel voorstellen dat de begraafplaatsen daar meer weg hebben van een klein appartement- in meer of mindere goede toestand verkerend- dan een eenvoudige grafplaat en kaarsje met een vaas plastic bloemen. Volop gebeeldhouwde figuren, engelen, generaals, ornamenten en spreuken. Ook veel katten die wel een vlooi en vachtbehandleing mogen gebruiken.
Rond 17 uur zijn we terug in ons hotel en hebben w even tijd om naar een geschikte tangoshow te zoeken. Uiteindelijk boeken we een show die ons receptionist ons aanbeveelt. We worden om 20 uur opgehaald en omdat we de volgende ochtend vroeg op moeten voor vertrek naar Salta, 2 uur en 20 minuten vliegen, checken we even onze papierwinkel voor het e-ticket. Vreemd, kunnen we niet vinden!? Dan maar even bellen met de agent in BA, maar wederom vreemd. We hebben vier telefoonnumers, ook voor noodgevallen, maar nergens wordt opgenomen? Omdat onze taxi er aan komt, biedt de receptionist aan nog even te proberen en dan horen we het wel als we terugkomen.
De show is goed, heel wat beter dan die we tien jaar gelden zagen. Daar was het een massale bedoening en zaten we ver weg van het podium en wat het eten matig. Nu zitten we in een kleine zaal, met schoon metselwerk, bogen, glas in lood plafond en met oude foto's aan de muren, een gouden draperie op het podiumpje en deftige obers die eten en drinken brengen. Het is voor een dinsdagavond best vol, zo'n 50-60 personen, sommigen deftig gekleed, anderen in een vakantietenue, spijkerbroek en tshirt, zoals wij. De ober legt ons de procedure uit met betrekking tot de kosten. Het aperitief is op eigen kosten, het eten is inbegrepen samen met de wijn en de tip is niet inbegrepen. Ja, dat wordt letterlijk zo verteld! Omdat Marianne geen wijn drinkt, wordt het een pina colada, best lekker. Dat laat mij de fles wijn, ook goed! Na het voorgerecht volgt een aardig bord met vlees en vlees, wat aardappels/friet en jus. Ons groente quotum zal de komende vier weken onder druk staan vrees ik! Ijs en fruit na, de tangoshow kan beginnen!
Ondertusen komt de ober nog even een lederen mapje brengen, de rekening denk ik een beetje naïef, mar nee, marianne heeft de ober goed verstaan. Hier kunnen we de tip in doen! Toch wel brutaal hoor. Uiteraard krijgt hij fooi, maar dan wel een nederlandse he? De show is begonnen, een 6 tal muzikanten begeleidt de dansers, ervaren dansers zo te zien. Ook niet meer de jongsten, de dames - en sommige heren - zijn zeker strak van lijf en leden, maar er zitten bij de heren ook wat veertigers en vijftigers bij, al een beetje gevuld om zo maar te zeggen! Of het trouwens echt dansen is, vraag ik me toch wel even ernstig af. De dames lijken wel boos, zelfs furieus! Ze stampen in formule 1 tempo met hun voeten, schoppen met hun benen -maar missen hun partner- of flitsen met hun hakken omhoog tussen de benen van de man, een wonder dat dat laatste goed gaat en dat die mannen er zo rustig onder blijven! Soms zie je een man die er genoeg van lijkt te hebben en duwt de vrouw van zich af, maar ze blijft maar terugkomen, ze probeert hem zelfs in de tang te nemen en knelt de arme man tussen haar benen! Is dat waarom het tang-o heet soms? Op het eind wint de man gelukkig toch en legt haar op de knie of houdt haar op haar kop, dat werkt denk ik wel want dan worden ze ineens erg rustig! Zo had ik het tien jaar geleden niet bekeken moet ik zeggen.
Dan is er een wisseling, er wordt gezongen, melancholisch van aard en in t spaans, dus wie weet waar het over gaat. Een heleboel corazon, het hart natuurlijk. Ook is er die evergreen, don't cry for me argentina en iedereen wordt sentimenteel, zeker als de dansers twaalf Argentijnse vlaggen laten wapperen. Dan een intermezzo waar we zeker niet voor betaald hebben, de panfluiters van ecuador treden namelijk op, natuurlijk met de condor die weer eens voorbij komt. Maar toch wel goed gespeeld! Dan een act die we nog niet kennen, een man speelt met ballen, in elke hand een bal, boleta genaamd, aan een lang koord. Hij probeert de ballen het publiek in te gooien maar gelukkig zitten ze vast aan zijn hand. Hij draait ze eerst langzaam maar later steeds sneller rond, rakelings langs zijn hoofd, zijn lijf, over langs tussen benen en armen en hij blijft maar lachen! Omdat hij ze toch niet los kan laten, maakt hij er maar muziek mee door ze op de grond te laten ketsen, lukt best wel goed-;). Zijn maten proberen hem nog ver te halen om op de eettafels te gaan staan maar daar heeft hij toch geen trek in. Dan komen de Tangodansers weer en maken de show af met een grande finale. Applaus alom en een mooie slotavond in BA gehad.