19 september Salta

Een goede nachtrust gehad en rond 9 uur aan t ontbijt.Zoals we eerder ervaren hebben stelt dat niet zo veel voor in spaanstalige landen maar er was voldoende.Alleen de koffie was wel slootwater. Gelukkig is elders wel goede koffie verkrijgbaar. Het weer is opgeknapt en t is zonnig, graadje of 20 dus de schoenen aan, driekwart broek omhoog, pet op en gaan! We verkennen eerst het belangrijkste plein waar de mooiste kathedraal van Salta, zo niet heel Argentinië staat.Elke stad heeft zo'n plein met meestal n park en bankjes en natuurlijk n standbeeld, in dit geval van Senor Lemar, de stichter van deze stad van n half miljoen inwoners. Het is inderdaad een erg mooie kathedraal die we morgen nog eens gaan bekijken, want de fotocamera stond op de verkeerde stand:-(. We doen een bakje op n terrasje en slenteren verder, naar een erg fraaie kerk en dat is niet omdat die genoemd is naar de heilige Franciscus! Alleen jammer dat de kerk in de steigers staat en we niet naar binnen kunnen. Niet getreurd, verderop staat er nog een, en nog een! Je begrijpt, het wordt tijd voor iets anders, we grijpen dus onze kans om in een zwitsers skilift naar de top van de berg te gaan voor een mooi uitzicht over de stad en vallei (op ca 1200 meter). Mocht je de gang naar boven willen doen langs de 12 statieen en nog niet moe zijn? Er is een volledige fitnessruimte in de open lucht gebouwd waar je nog een goede workout kunt doen! Voor de lunch besluiten we in een lokaal eethuisje wat empenadas te nuttigen. Een engels meisje Meg genaamd zit aan onze tafel aan en kletst wat met ons.Ze heeft net in Bolivia gewerkt met apen en ocelotten, een katachtige.Ze blijkt overigens van origine een diëtist te zijn dus het gesprek gaat al gauw over de wederzijdse ervaringen met Marianne. Voor de afwisseling zit er achter ons een enigzins demente aandoende oude maar vriendelijke vrouw met doofstomme zoon en gaat het gesprek al snel over waar we en zij vandaan komen. Gesprek wil zeggen; schrijven want de zoon hoort noch spreekt.Dat dat voor zijn nageslacht geen probleem is, blijkt als de oude dame gewag maakt van zijn twee zonen. Daar heb je op het 'Belanrijkste'' moment geen communicatie voor nodig;-).Een foto van de dame zit er niet in, ze blijkt wat cameraschuw. Intussen zijn we weer terug op het plein en bezoeken we een oudheidkundig museum. Een opwarmertje voor morgen want er is nog n museum waar ze zelfs inca mummies tentoonstellen. Dan is t genoeg, gaan nog even naar de supermarkt en leggen de moede voeten even omhoog in t hotel. Erg vroeg naar n restaurant gaan is overigens niet nodig in Argentinië, daar komen de eerste gasten pas om 21 uur binnen. Wij hebben om 2030 uur dus nog alle keus en zoeken een leuk lokaal met life muziek. Zelfs n dansduo vrolijkt de boel op en ineens is t dan vol en wordt er goed (mee)gezongen gedanst en geklapt. Erg gezellig!