Dag 3 van Schlogen naar Linz, 60 km

Dag 3 van Schlogen naar Linz, 60 km.

Samenvatting: Relaxed fietsen in de schaduw, langs waterkrachtcentrale, stuw en sluizen, naar een fraai kloostercomplex in Stift Wilhering.Pontje in Ottensheim en verruilen we de camping voor een viersterren hotel dat iets te ver buiten het centrum ligt.

Onze 3 sterrencamping verlaten we rond half tien. Onze bagage staat niet scherp om 9 uur bij de reeptie, maar we weten van dag 1, -toen we de touroperator spraken die ook zelf het transport doet-, dat de bagage vaak pas om 14 uur wordt opgehaald en weggebracht. We fietsen de eerste uren in de koelte van de bergen en hun schaduw van de bossen, heerlijk voelt dat! Stiekem hopen we dat dat de hele dag nog duurt. We kunnen er goed tempo inhouden, bordjes met Donau Trail wijzen ons feilloos de weg. Al redelijk snel hebben we er 30-40 km op zitten. We doen een drankje vlak voor de Aschau waterkrachtcentrale bij een Thaise uitbater. Dan door naar Ottensheim, nog 15 km. Nu heeft de zon de overhand en is de schaduw grotendeels weg. Dankzij de rijwind en de gewone wind is het echter goed uit te houden. Op de fietspaden is het vrij rustig, ook al zien we toeristen en lokale fietsers die in hun weekend een ritje maken. Brommers of zo zien we nauwelijks, ook het aantal fatbikes is op een hand te tellen. Wederom een stuw met grote sluizen. Ja, die maat kan wel een grote rondvaartboot wegsluizen! We kunnen ook over de stuw heen fietsen, ca 400-500 meter lang. Dan zien we meteen hoe hoog het verval is, metertje of tien? We moeten aan de andere kant effe terug, om een zijarm heen die zo te zien gebruikt wordt door de roeivereniging, er liggen overal lijnen in het water om de roeiers richting te geven. Je zou denken dat het in het weekend druk is, maar neehoor, geen enkele boot. Niet eens een rubber duck! In het dorpje Ottensheim gaan we op zoek naar Casagrande, een cafe restaurant waar we een voucher kunnen inwisselen voor koffie thee en een koek. Dat heb je zo met ons Platina lidmaatschap bij de ANWB, dan krijg je bij je boeking wat extra's. Deze keer dus koffie of thee naar believen en ....appelgebak. Ja, de ANWB weet wat de nederlanders lusten ;-)!Dan volgt via een pont een oversteek naar de overkant. Daar staat een groot kloostercomplex -Stift Wilhering- met een supermooie rocococo kerk. Die gaan we natuurlijk even bekijken.Ook hier alles erg rustig, op een klein gezelschap jonge meisjes na die op de maat van een middelbare Herr(der) staan te zingen in de kerk. ze zingen vast voor onze redding! En ze weten nog niet hoe snel ze ons moeten komen redden! Want na ons vergaapt te hebben aan de versierselen van de kerk, belanden we in grote lege grote gangen met donkere sombere groteske schilderijen waar de verf bijna vanaf valt. Sint Bernard is de man op de schilderijen, hij heeft vast grote werken verricht dat hij overal op wordt afgebeeld! In de gangen is niemand te bekennen, en we dwalen wat rond. Gaan een stevige glazen deur door die, oeps, achter ons in het slot valt! De deuren voor ons zijn ook dicht en de gang verderop lijkt dood te lopen. We weten even niets anders te verzinnen dan bij een groot raam te gaan staan en de aandacht te trekken van....een groep jonge meisjes die met hun Herr(der) nog -inmiddels buiten- staan te praten. We roepen, kloppen op het raam en zwaaien. Er wordt uiteraard enthousiast terugzwaaid, maar dat is niet de bedoeling he!? Als we maar blijven zwaaien en dom kijken, begint er iets van begrip door te dringen en als snel komen het groepje meiden luidruchtig kwetterend de trappen opstormen. We hadden het raam al verlaten dus we zijn elkaar even kwijt. We horen de meiden roepen en rennen en dan staan we tegenover elkaar. Met een andere deur en glas die ook op slot is ;-))! Maarniet getreurd, we moeten Warten Bitte! en ze rennen weer weg, snaterend als een groep jonge eenden! We kijken verbaasd naar het bordje "Ruhe bitte", de jongedames (11-13 jaar denk ik zo) kunnen toch wel lezen ;-?? Ach, de jeugd he!? Even later komen ze weer aanstormen via andere trappen die we nog niet gezien hadden en zijn we in een paar minuten weer buiten! Gered ;-)! En eigenlijk ook weer blij om buiten in de hitte te komen! Onder een oude kastanjeboom hebben we een late lunch en dalen dan met de fiets weer af naar de oever, nu via een smal landweggetje aan de andere kant van het klooster. De veerboot komt al snel en staan we tegen half vier weer klaar om de fietstocht te hervatten. Nog 8 km of zo, langs een grote drukke weg.Nou niet erg fraai. Alternatief was de andere oever, maar dan hadden we OP de weg moeten rijden met druk verkeer, ook niet leuk!

We rijden Linz in, de derde grote stad van Oostenrijk. Maatje Eindhoven zoiets, maar wel met trams, een grote Dom met plaats voor 20.000 mensen en heeeeel veel ijssalons waar de mensen voor in de rij staan. Maar eerst inchecken bij het Marriot hotel. Van een familiecamping met Sjonnies en Anita's naar een viersterren luxe hotel waar de parfumgeuren al in de parkeergarage je tegemoet ken. En waar je begroet wordt door Kimberley, Gracia en Kim die jammergenoeg hun natuurlijke schoonheid verbergen achter een laag make-up,valse wimpers en -bescheiden- neusringetjes. Op zich een heel goed hotel natuurlijk, maar het vreemde is dat het hotel een half uur lopen buiten de Altstad ligt. Verwachten ze dat we -voor de avondmaaltijd en een ijsje- nog eens op de fiets springen dan? Oh wacht, we moeten misschien wel een taxi doen! Nounee dus. Na opfrissen en installeren, lopen we in stevig tempo naar de stad, vinden een leuk plekje bij een grieks restauarnt op de grote markt en sluiten we wat later af met een dikke ijs. Morgen misschien maar eens wat vroeger op, om de hitte wat meer te ontwijken??