Vrijdag 8 november

Vrijdag 8 november Eindhoven - Rome

Rome, hier komen we! Dat durfden we eigenlijk enige dagen geleden toch echt niet zo hardop te roepen! Want Marianne was eind oktober zomaar tegen een hele fikse gordelroos opgelopen, compleet met koorts en uitslag over bijna gehele lijf. Dat hakte er wel in en zelfs de dermatoloog was pas zeker van de diagnose na een kweek. Gelukkig is er met de goede medicatie gestart en was Marianne vandaag fit genoeg om mee te gaan. Ditmaal zijn we op reis met twee goede vrienden, Paul en Sophia. Ook voor hen wordt het de eerste keer naar Rome, das wel zo makkelijk. Want vrijwel eensgezinds gaan we gewoon de top tien in Rome doen. We hebben er vier volle dagen voor. Met tig duizend voetstappen op de stappenteller vliegen we dan woensdagmidag weer terug. Maar eerst naar Rome. Transavia lijkt vandaag te gaan staken, maar dat boeit ons niet zo. We vliegen heen met Wizzair en terug met Ryanair. Eergisteren waren er vele vluchten gecancelled in verband met dichte mist, vandaag waren de eindhovense weergoden ons echter gunstig gezind. Volle bak in het vliegtuig en er moesten weer zonodig wat mensen op een verkeerde stoel zitten. Wizzair heeft wat gevonden op het stoelentekort: gewoon twee rijen stoelen voor de nooduitgangen zetten, de pasagiers vragen of engels verstaan en hen instrueren geen voorwerpen op de vloer te leggen, ze ook in 30 seconden leren hoe de passagiers de nooddeur moeten openmaken bij calamiteiten. Ik zat toch wel even flabbergasted te kijken! Passagiers raken in paniek, dat zal gegarandeerd een keer fout gaan dacht ik. Onze stewards deden hun instructie voor de reddingsvesten. Ik moest gelijk denken aan die australische breakdancer op de Olympische Spelen die enige karakteristieke bewegingen van kangaroes in zijn dans had verwerkt (en online beschimpt werd). Onze stewards waren weliswaar wat eleganter dan de breakdancer, deden niet eens de Vogeltjesdans maar konden toch niet bekoren. Het cassettebandje via de luidsprekers stond ook nog eens een beetje te snel en was niet goed te volgen. Gelukkig bleven we vandaag weer in de lucht ;-)! Van de vlucht heb ik niet veel meegekregen, ik dommelde snel weg.

Op tijd landden we op het Fiumicino vliegveld, de koffers waren er vlot en de tickets voor de trein waren ook snel genoeg geprint zodat we met enig flink doorstappen op tijd de trein in konden. De wekelijkse OV staking op vrijdag gaat gelukkig aan deze trein voorbij. Na een overstap waren we rond 15 uur op de bestemming. Sophia had de huisbaas van het appartement al gewaarschuwd dat we er waren. Hij vroeg om 5 italiaanse minuten geduld, het blijkt dat je die minuut met 3-4 moet vermenigvuldigen. Ondertussen probeerden we de logica te ontdekken in de huisnummers die liepen van 1B, 3-4-5-6-7 tm 14, maar we moesten appartement 2 hebben....

Toch dook onze huisbaas Massimo bij ons op en deed een showronde door het ruime en moderne appartement. Op een A3 print van het centrum van Rome tekende hij de zienswaardigheden aan, legde de buslijnen uit, waar we konden eten en boodschappen doen. De VVV bij u thuis, wat wil je nog meer? Nou, boodschappen dus, maar dat moesten we toch echt zelf doen! Met een lekker herfstzonnetje met 20 graden wagen we ons in het romeinse verkeer. Scheurende en zwenkende wagens, nee dat zien we hier niet! Rustig rijden de auto's, 99% met benzinemoter schat ik, en geen geclaxonneer, over het asfalt. Nee, geen zoab, eerder zhab, (zeer hobbelig asfalt beton). Wel irritant zijn de wespen, ook beter bekend als de Vespa brommertjes. Opgevoerd en met defecte uitlaten. Stoppen voor voetgangers die oversteken doen ze volgens mijn beter dan in Nederland. We doen boodschappen in een Carrefour anders hebben we morgenvroeg geen ontbijt. We sjouwen met volle tassen terug, relaxen wat en gaan 's avonds nog even over het St. Pieterplein dat fraai verlicht is. Morgenavond is er een openbare biechtmis in de buitenlucht, we denken dat de paus de mis doet gezien alle stoelen en beveiligingsmaatregelen die we zien. Ik peins me rot, maar vind niets om te biechten. Zou natuurlijk een leugentje om bestwil kunnen zijn-;)). We lopen de brug over de Tiber over en bekijken de Engelenburcht in de schijnwerpers, mooi hoor! We moeten wel leren om langs alle bouwputten, hekken, linten en zo te kijken. Volgend jaar is het een jubileumjaar voor Rome en dan krijgt heel Rome een make-over en poetsbeurt. De Trevi fontein schijnt ook ingepakt te zijn. Van al die oude stenen krijgen we honger, het is ondertusssen al italiaans etenstijd. Dus we zoeken rond 21.30 uur een eettentje en schuiven om 22 uur de pizza naar binnen. Niemand die ons vreemd aankijkt. Zelfs om 22.30 komen nog mensen binnen om te eten. Ik denk dat we niet vroeg op bed liggen! Toch is het de bedoeling dat we morgenvroeg om 9 uur al aan de wandel zijn. Wordt een kort nachtje denk ik.