Iran Kashan 3

We bezoeken de moeder der tuinen en enkele historische huizen in Kashan. We wanen ons weer even in een nederlandse zomer. Men serveert heerlijke drankjes voor onze oververhitte lijven.

Het is al vroeg heet en we nemen een taxi. Geen meter, geen afspraak. Zal hij ons een rib uit het lijf vragen? Valt mee, 100.000We bezoeken de Bargh-e-Fin tuin, een zeer mooi voorbeeld van een vroeg Perzische tuin die als voorbeeld heeft gediend voor tuinen in bv Andalusie en India. De tuin bij de Taj Mahal heeft er ook een. Belangrijk in de tuin is dat water een hoofdrol speelt en er een irrigatiesysteem is. De tuin tracht het hof van Eden voor te stellen en heeft de vier elementen van hemel, aarde, water en planten. Het water komt vanuit de bergen, een paar kilometer verder op en stroomt de tuin in, via kleine kanalen komt het in grote ondiepe vijvers. De turkoise tegels geven het een fris uiterlijk. Kleine kinderen lopen er af en toe in rond te spetteren, volwassenen voelen soms een beetje met de hand. De met lemen muren omheinde tuin meet ca 100 x 100 meter en het midden staat vol met hoge cypressen van 15-20 meter oog, enkelen staan zo scheef dat ze onderstut zijn. Onder de bomen is het redelijk koel, in de zon is het snikheet geworden, we lezen via de app dat het 39-40 graden is, lijkt wel Nederland-;)).
Het grote paviljoen is onder van alle kanten open en trekt alle bezoekers aan. Dat zijn dus ook de fotomomenten, voor ons en voor hen! We gaan weer diverse malen op de foto, gevraagd en stiekem, jajaja, dat zien we wel. Maar wij fotograferen hun ook wel eens stiekem!  We lunchen weer op zijn iranees, op een houten vierkanten bed met aan drie zijden leuningen, een perzich kleedje erop en kussens. Schoenen uit! Er komt een schotel met geprakte aubergines, een klodder zachtromige kaas en een zwart prutje waarvan ik denk dat het olijven, in olie en verbrandde rozemarijn is. Met dik scheurbrood vult dat goed. Verse uien zorgen voor wat extra pit. Een iraanse vrouw van wat tafels verderop brengt ons een kan water, het lijkt wel gevuld met kikkerdril, maar het zijn pitjes van de lychee vrucht, mmmh lekker! Dat heet tarof zegt ze, gastvrijheid vrij vertaald. Een familie die later komt aanschuiven wil ons bij de familiefotoshoot en ook hier overal vriendelijke lachende gezichten. Ze komen uit Shiraz en je raadt het al, we hoeven maar te bellen en ze staan klaar voor ons.
Telefoonnummers worden uitgewisseld, dus dat kan niet meer stuk!  We sluiten de lunch af met lekker pistache en saffraan ijs. Verder proberen we het rozenijs ook even. Een schaaltje met bevroren dunne witte rijst?noedels die in rozenwater drijven, zalig vind ik ze! Natascha houdt er niet zo van zegt ze, mooi zo -;)))!,
De middag is al begonnen en we besluiten een paar historische huizen en een van de mooiste hammans van Iran te gaan bekijken.
Die huizen behoorden in de 18e-19e eeuw aan rijke handelaren en er staan 5 van die huizen mooi dichtbij elkaar. Een taxi zonder airco is niet fijn, maar er is even niets anders en lopen is echt een crime nu! 200.000 rials verder zijn we er en duiken een koel huis binnen, dat is lekker! De huizen worden getypeerd door dikke muren, dikke deuren, kleine ramen, soms mooi met vlakken gekleurd als glas in lood of zelfs heel fijn geschilderd. Daarnaast vele kamers, varierend van klein tot heul groot, trapjes op en af en gelegen om een binnenplaats. Merendeel van de huizen heeft zelfs meerdere binnenplaatsen,  qua grootte zou ik het eerder paleizen noemen, het ene huis is nog groter en imposanter dan de ander. De binnenhuis architekt is hier nog niet uitgevonden, alle ruimtes zijn leeg. Incidenteel hanger er wat wat foto's. De belangrijkste zalen hebben soms wat glas of spiegels. Plots word ik gebeld. Nederland?? Oooh, het is een videocall van Sona via Instagram. Ik dacht laat ik dat maar eens installeren omdat verreweg de meeste iraniers dat als social netwerk gebruiken. En Sona is mijn eerste Instagrammer -;)), ze is in de auto, belt handsfree en wilde weten hoe het met ons ging. De lijn is echter slecht en ik versta haar nauwelijks, het blijft bij een kort contact en we wensen elkaar goede reis.
De hamman overtreft onze verwachtingen, laat ik maar een fotootje meesturen om het te laten zien, dat bespaart met een kwartiertje schrijfwerk-;). Bovenop het dak is het ook fraai, daar zie je allerlei koepels en koeltorens. Jammer dat die daarboven niets doen, het is over de 40 graden denken we.
Tegenover de hamman zit Mr. Coffee die gelukkig ook koude dranken schenkt. Ik bestel maar gelijk twee grote glazen sherbat, gekoeld water met een smaakje (rozen en een huissmaakje in dit geval), wat schijfjes aardbei en chia of sesamzaad en honing. Heeerlijk!
'S Avonds eten we daar in de buurt. De moskee om de hiek heeft een diemst, een imam houdt daar een toespraak en af en toe wordt er gezongen. De luidspreker staat aan en galmt de wijk in. We concluderen bij een kopje turkse koffie wat verderop dat het tijd wordt im Kashan te verlaten, we worden relatief lauw ontvangen, niemand die naar ons toekomt !! Grapje natuurlijk! Morgen gaan we naar Nain, ruim 200 km verderop. Nu snel terug naar de koele kamer!