Teheran 2

Die zit, hoe elegant, in een lipstickhoudertje met felle kleuren. Goh, zegt Natascha, gebruik je lippenstift -:)))? Nee, zeg ik, voor mij  gehoortoestellen en prompt....zie ik voor mijn geestesoog ons grasveld van daarstraks voor me. Ik lag te slapen en had  een gehoorapparaat  uitgedaan en in het gras gelegd. En niet meer opgepakt!!! Ik kan me wel voor mijn kop slaan, maar wacht  er nog even mee. Er zijn twee dames die dat ook willen doen, maar vooruit, zonder geluk vaart niemand wel en ik zet een snelwandeltempo in, terug naar het Golestanpaleis, ca 10 minuten verderop. De baliemedewerker bij de audiotour sprak goed engels, dus die schiet ik aan. Hij laat me door om naar mijn gehoortoestel te laten zoeken. Een dove kwartel heeft de gelegenheid niet te baat genomen en daar ligt mijn rechter oorstuk nog te wachten in het gras, mazzel weer voor mij !!! Een tijd later krijgen we trek in thee, zullen we dat doen in een theehuis, annex waterpijpcafe? Zo gezegd, zo gedaan. De koffie is flauw en lauw, maar de twee jongedames langs ons,maken het weer goed. Ze prijst ons de waterpijp aan, mogen ookeven proberen ( nee bedankt maar) en we spreken wat met elkaar. Die ene met gaten in haar broek probeert kringeltjes te blazen, gaat best goed!  We zijn alweer met iets anders bezig  als ze ons ineens een doos voorhouden. Merci, denk ik, die chocolaatjes maar dan een maat groter. Maar nee, het zijn lipgloss sticks of zoiets en de dames mogen er een uitkiezen! (Discriminatie denk ik -;))) maar niet heus). Eerst drie keer beleefd weigeren is hier de beleefdheidscode en na de derde keer kiezen ze er eentje uit. Moet ik naast een Marianne met hoofddoek ook nog wennen aan een Marianne met lip gloss! We gaan weer richting noorden, terug naar het hotel. Natascha wil de metro wel eens gebruiken, ze heeft gelezen dat er een deel van de metro gereserveerd is voor vrouwen. Women only, staat er op de grote sticker op de grond en op het metrotoestel. Reden hiervoor is dat vrouwen in de drukke en stampvolle coupes vaak handtastelijk lastig gevallen werden. In een coupe voor alleen vrouwen is dat probleem er niet. Ik maak een foto van de sticker op de grond maar wordt meteen door een blonde felle vrouw aangesproken. Delete picture eist ze! Ook dat nog! Uitleggen dat je er geen  slechte bedoelingen mee hebt (er staan nog een paar perzische vrouwenbenen op), heeft geen zin, dus antwoord ik OK, zal ik doen en loop de gewone coupe binnen.
Tis wat! Maar goed, Marianne en Natascha staan in de vrouwencoupe,  achter een open metalen hek dus, gescheiden van de gewone coupes. Ik zit een coupe verderop, maar we vinden elkaar weer na 4 haltes. Na even opknappen en een tweede powernap die dag, bezoeken we 's avonds nog een klein theehuisje een paar honderd meter verderop en doen bij volle boekenplanken, retro posters en idem westerse muziek nog een lichte maaltijd, met shakes en chips. Dan eindelijk eens echt slapen!