Iran

Iran.

Vier letters. I-r-a-n. Wat heb ik die vier letters vaak gelezen, gedacht of uitgesproken de laatste, zeg tien? jaar. Meestal in het begin van het jaar, als we gaan bedenken waar we op reisvakantie willen. De lijst met landen die we willen zien, is lang. Maar we spreken af dat we onafhankelijk van elkaar elk 5 landen op een briefje schrijven en dat vergelijken. Hebben we een match? Dan is het nog niet meteen beslist maar dat maakt de keuze makkelijker. Bij mij stond er bijna steevast Iran op. Waarom zul je vragen? En waarom niet bij Marianne? Wat is er dan dat Iran voor mij een trekpleister is en voor Marianne niet? Allereerst waren het de verhalen van een oom en tante van Marianne die er geweest waren. En onder de indruk waren! En het besef dat Iran, het vroegere Perzie een groot en machtig rijk was met veel cultuur. Op de middelbare school heb ik daar ook vaak over gehoord en gelezen (huiswerk zelfs) en hadden Mesopotamie, Darius,Cyrus, Persepolis, Alexander de Grote, een krachtige indruk bij mij achtergelaten. De bakermat van de huidige westerse beschaving! 5 uurtjes vliegen, ca 4100 km, met de auto iets meer, zeg 5200 km, eigenlijk niet zo heel erg ver toch? Het trok me net zo veel als donker Afrika en het verre Japan in mijn jongensjaren, maar goed, daar zijn we ondertussen al geweest ;-). En waarom het dan bij Marianne niet trok? Die hoofddoek he! Nee, ja, ze heeft zeker oog voor de cultuur en natuur van Iran en aanverwante landen, maar die hoofddoek he!? “Ik wil niets op mijn hoofd, niet in Iran, niet in Italie of Ierland, never niet! Veel te warm. En zeker niet als het verplicht is, altijd en overal behalve binnenshuis. Ja en ook als je in je eigen auto zit en over de weg rijdt! Hoofddoek op dames, de zedenpolitie controleert in Iran! En ook zeker niet als ik (man) daar met mijn kale kop vrij mag rondlopen zonder verplichtingen, dat voelt zo onheus! Snap ik. Dus jaar in jaar uit geregeld dezelfde discussie. Tot begin dit jaar. We gaan weer eens naar de vakantiebeurs, de laatste keer was al weer 10-15 jaar geleden. En er waren nu stands met Iran als bestemming. Om kort te gaan, de Iraanse dames op de stand wisten Marianne te overtuigen (denk ik) dat het wel mee zou vallen met die hoofddoek, maar Marianne had dan wel een heel duidelijke voorwaarde; Ze ging alleen maar mee naar Iran als ze een maatje had, oftewel minimaal een andere vrouw / lotgenoot die ook de verplichte hoofddoek op had, dan voelde ze zich niet zo alleen en was het contrast met mij -met geen tot nauwelijks verplichtingen- wat minder. Tadaaaa! In de pocket! Snel een maatje zoeken voordat ze zich bezint ;-)). Desnoods een groepsreis doen (zitten nog veel meer verplichtingen aan vast zoals samen op tijd in de auto, uit de auto, uit eten, etc, maar goed, voor wat hoort wat!).
Zei ik daarnet dat ik nauwelijks verplichtingen had? Jawel, ik mag niet met korte broek over straat helaas. En ik mag iraanse vrouwen geen hand geven !! En, vier weken geen alcohol, want alcohol is in Iran verboden. Dat van die alcohol is tegenwoordig voor mij trouwens geen issue meer, maar ergens is het wel jammer, want we komen in Shiraz. Een beetje wijnkenner of liefhebber heeft vast wel eens van de Shiraz of Syra druif gehoord, staat ook vaak op de fles. Ja, die komt uit Iran. Dus een Shiraz wijntje in het geboorteland drinken is wel leuk natuurlijk! Maar of dit nu echt klopt, is de vraag.Over de herkomst van deze druif bestaan enkele legenden. Werden de eerste wijnranken op de heuvel van Hermitage in de Rhône aangeplant door St. Patrick of werden ze geplant door de terugkerende kruisridder Gaspard de Stérimberg? Ontstond de syrah druif in Perzië en is de naam ontleend aan de stad Shiraz? Of was de bakermat Egypte en kwam hij via het Siciliaanse Syracuse terecht in het Rhônegebied, waarbij hij onderweg zijn naam kreeg? Of is syrah in het noordelijke Rhônegebied ontstaan en er gebleven? Deze laatste theorie blijkt -volgens een Belgische website- de juiste te zijn.
Je weet het nu, dat maatje is er gekomen in de persoon van Natascha, een vriendin van ons die zelf reisleidster is geweest, veel gereisd heeft en ook graag naar Iran wil. Ik met twee dames op stap, ik tref het weer;-)).

Wel, dit als uitleg over onze keus. De komende dagen, zeg maar weken meer over wat Iran dan te bieden heeft!