van Laragh naar Roundwood

Of we een kwartiertje later konden ontbijten anders was het om 8 uur meteen zo druk, vroeg Mary gisteren nog. Ok, dachten toen we de ontbijtkamer met maar liefst 5 tafels bezagen. Een klein buffetje met yoghurt in een bak waar ik zelf wel voldoende aan zou hebben, wat cornflakes in diverse vormen smaken en kleuren. Maar goed dat ik een Full Irish ontbijt heb besteld! Twee worstjes, gebakken ei, twee dikke sneeen gebakken ham, twee taartjes, oh nee, de een is bloedworst, de ander gehakt. Zoiets als white and black pudding bij de Schotten. Geen witte bonen in tomatensaus, jammer hahaha. Ook geen fruit trouwens. Marianne waagt zich aan een pannenkoek, dat blijken twee wentelteefjes. We laten het ons evenwel smaken. Het lijkt wel of Mary door de klapdeur kan kijken, op de juiste momenten komt ze iets brengen of ophalen. Het is half tien als we de sleutel inleveren, bij Michael. Geen type waar de levenslust van af spat lijkt me in de 10-15 seconden die ik hem zie, en het handje dat ik krijg is wat slapjes. Zou hij een robotgrasmaaier hebben?
We doen nog een supermarkt annex tankstation, post, loterij, drankwinkel en krantenkiosk voor een stokbroodje. Die zijn zo groot dat we er maar één doen, genoeg voor ons tweeën. Drankje erbij en op weg. De Wicklow route volgen betekent 10 km wandelen, de mooiere en hogere alternatieve route is 16 km. Sportief als we zijn doen we de alternatieve route, dat betekent de routebeschrijving er bij gebruiken. De zonnebril mag op, hoera! We hebben een aardig zonnetje dat meteen vrij warm aan doet, vest uit en smeren maar! Beetje klimmen natuurlijk, klein donker sparrenbos, lijkt wel Lord of the Rings zegt Marianne. Als we maar geen grote spinnen tegen komen dan! Neehoor, alleen wat haarspeldbochten en na een kwartiertje zijn we er al weer uit. De route gaat nu enkele uren over een vrijwel kale berg met laag struikgewas,hei en varens. Dat betekent ook goede uitzichten naar beide kanten, lage heuvels met bossen, open stukken weiland, her en der een farm en ook soms grote groepen schapen. Veel, heel veel groen! Mooie luchten ook. Veel zwartkopschapen hier. En veldleeuwerik laat zich uitbundig horen, mooie zanger! De wind is aangenaam met dit zonnetje maar allengs verliest de zon het en wordt het fris. Laat maar fris zijn, in Nederland is het 35 graden of zo, ik zit liever hier!! We vervolgen het pad naar boven, eerst vlak, dan sterker stijgend. Het is een wat uitgehold of geërodeerd pad met pollen gras er in en veel losse kiezels of keien. Goede oefening voor de enkels en coördinatie! Wandelstokken zijn een pre hier en Marianne was al tig keer gezwikt als ze de stokken niet had. Gaat allemaal goed gelukkig, ook als ze een keer echt valt en meteen een nat half pak haalt. Want er staan nog best veel plasjes, soms poelen met water. We zijn dan al over de top heen van Scarr Mountain. Het bovenste deel was heel fris, dus maar even de jas aangedaan. We liepen door de wolken en met een wind er bij was dat toch wel te koel. De berg fopte ons trouwens verscheidene keren want na de top kreeg je een nieuwe top, en weer een top, tot wel 6-7 keer aan toe! Weer aan de afdaling begonnen, zagen we links nog een groot meer liggen met wat zwartkopschapen op de voorgrond. Ze brachten nog wat kleur in het landschap mee, ze hadden een streep rode en blauwe verf over hun kont lopen-:). Bloemen waren er hier bij miljoenen, heeel kleine witte bloemetjes die op 5 cm van de grond hun best deden om op te vallen. Helaas waren de groenbruine heistruikjes iets dominanter. Maar toch, en de vele vlindertjes die we zagen zullen er vast blij mee zijn. Beneden aan Scarr mountain, tegen een kaal geslagen stuk bosgrond, vonden we een aardig plekje om te lunchen. Lekker van het zonnetje genieten want die was hier weer de baas. Hoog boven ons, de top van Scarrmountain is ongeveer 650 meter hoog, zagen we piepkleine poppetjes lopen, een groep wandelaars die de zelfde route liep. Daar nog volop lage bewolking of nevel.
Verder ging het, de laatste km over asfalt, langs hagen en bermen met uitgebloeide brem, varens, bramen, boterbloemen, kamiile of wat er op leek. Een maal een springend zwart achterlijf en zwarte staart, waarschijnlijk een kat. Op n kruising zat een man op een bank, naast een natuurinformatiebord. Ik kijk even op het bord en de man informeert waar ik vandaan kom. We hebben het natuurlijk over het weer, dat het in Ierland vorig jaar ook zo droog was. Nu is dat gelukkig weer beter. En he, hij begint ook te klagen over de vliegen,die "nasty midgets" die zo steken. Daar hebben wij gelukkig geen last van gehad. Hij wijst wel naar de bomen als mogelijke oorzaak, daar had ik ook al aan gedacht, want in open vlaktes had ik nauwelijks last. We zijn er bijna, nog n halve kilometer, als we een leuk logement zien, the Coach house. We doen er een drankje in de beergarden annex smoke garden. Bij Riverbank B&B checken we in. Een oudere dame, Moeke type, en druk over oud nederlandse gasten van Sindbad (anno 1990 oogeheven geloof ik) kwebbelend, biedt ons verse thee aan. De vuile schoenen hoeven hier niet uit-;). Ze heeft familiebezoek anders zou ze wel even blijven kletsen. Waar familie allemaal niet goed voor is! -;)).
's Avonds bekijken we de pubs voor een maaltijd. De pub die we op het oog hebben serveert echter alleen van vrijdag tm maandag, ok. The Coach house biedt ook nog een goede kaart en heeft dames wk voetbal op staan, Nederland tegen Japan. Als Nederland 1-0 scoort is er maar een (5%) die juicht, dat ben ik-;)). Maar als het eindsignaal klinkt, is het percentage een stuk hoger, wel 50%! Komt om dat Marianne er nog zit, de rest is naar huis. Maakt niet uit, Nederland is door-;)).