Zion

Het ultieme moment?
De wekker schrok er vast zelf ook van, al om 5.45 uur aan het werk! Met enige frisse tegenzin  maakten we ons klaar voor vertrek en om 7 uur zaten we in de rv, het werd net wat licht. Een wolkenband aan de horizon verhinderde dat we de zon zagen opkomen maar verder zag het weer er goed uit. Een klein half uur later waren we op de bestemming Zion national park, bij de parkeerplaats voor rv bij het bezoekerscentrum. Voor 99% leeg! We waren dus wel heel erg op tijd -;). We pakken een shuttlebus naar ongeveer het eindpunt, bij de halte staan ondanks de vroegte toch al een 30-40 mensen te wachten. Aan de line-up is te zien dat het hier erg druk kan zijn. Op de weg naar boven komen we als snel in gesprek met een gepensioneerd amerikaans stel uit de staat Washington, in het noordwesten van de USA.  Nee, zij zijn niet in Nederland geweest-;). Ze stappen een halte eerder uit, wij gaan door naar de Weeping Rock. Water dat op de toppen van de bergen valt, sijpelt langzaam xoor de poreuze steen naar beneden en komt bij een naar voren hellende rand naar beneden druppen, het lijkt alsof de rots huilt! Het is hoog genoeg om er onderdoor te lopen (en nat worden!). We zijn met een stel van vier de enige hier zo vroeg, maar dat zal 's middags wel anders zijn denken we.  Al met al is de Weeping Rock wel aardig maar niet erg indrukwekkend, raken we verwend soms?.We nemen een shuttlebus voor een bezoek aan de Upper en Lower Emerald Pool, dit zijn een paar poelen met blijkbaar emerald gekleurd water. De bus is nog leeg, zo vroeg gaan er toch nog geen mensen naar beneden? We steken de rivier over en doen eerst een makkelijk pad langs de rivier die door deze canyon loopt. Later wordt het steil, stenig en stoffig en is het balanceren en klimmen. De poelen zijn in  mijn ogen een kleine teleurstelling, de kleur van het water is gewoon en het groen wat ik er in zie is van algen denk ik. Wel is de locatie prachtig onder  aan de steil omhoog rijzende bergreuzen! De canyon is onderdeel van een veel groter park waar je dagen in zoet (en kwijt) kunt zijn. De meeste van de 2.7 miljoen bezoekers doen alleen de Canyon die geheel gevuld is met groen, bossen en soms wat lege plekken met geel gras. En rotsen. En cactussen. En vogels en heel veel vlinders! Vogels zien we minder dan we ze horen en vlinders zien we minder dat ze er zijn. En waar een rivier door heen slingert. Langs de rivier Virgin genaamd rijzen bergen omhoog. En wát voor een bergen weer! Op een rij liggen aan weerszijden enorme joekels. In de bekende kleuren, dus dat ga ik niet meer vertellen-;-). Omdat we zo vroeg zijn, lichten de toppen wel erg mooi op met de zachtgouden gloed van het eerste  zonlicht erop. Later die dag zien we de toppen in het felle zonlicht en dat scheelt een stuk, minder mooi. De bergen hebben allerlei namen maar drie (op een rij) hebben de namen van drie patriarchen, Abraham,  Isaac en Jozef? Andere plekken heten bv  Angels Landing. Een smalle richel of top waar aan weerszijden steile afgronden zijn. Een keer raden wie er tegen stemt!
Na de poelen lopen we terug naar beneden langs de rivier en een paardentrail. Nou viind ik paarden mooie beesten (sorry dieren) maar vandaag had ik er toch wat minder mee. De  trail wordt door de paarden lekker omgeploegd en , je verwacht het daar niet, het fijne duinzand waar ze op lopen is niet lekker voor mensenvoeten, dat loopt zwaar. De randen van de trail zijn weliswaar hard maar erg smal en de randen zijn dan weer links , dan weer rechts niet goed beloopbaar dus moet je steeds wisselen. Dan willen die paarden om de haverklap hun vijgen kwijt, loop je steeds tussen of op de str*nt. Een natte plek op het pad is dan ook al gauw verdacht voor paardenz**k. Uiteraard ruík je ook dat het paarden zijn die er overheen lopen! Is niet mijn favoriete geur moet ik na een half uur stoempen over dat stoffige pad zeggen! En als er dan óók nog een stoet echte paarden voorbij komt sjokken met mesjokken toeristen en het stof 10 minuten  nodig heeft om te zakken, begrijp je dat het vandaag niet mijn paardendag is -;))!  Maar verder zijn het keileuke dieren hoor! Het pad is verder ook leuk, dan weer zon (heet ondertussen), dan weer schaduw en heel veel echte vijgen, cactusvijgen wel te verstaan! Mooie rode vijgen op de grote vlezige bladen met lange scherpe stekels. Een eekhoorn is er zo te zien dol op, hij/zij zit parmantig op zijn achterpoten en heeft een vrucht 2 x zo groot als zijn koppie in zijn voorpootjes en smikkelt de vijg helemaal op, zijn vacht om zijn bekkie kleurt er helemaal rood van. Dat wordt een flinke poetsbeurt! Na ca een uur begint er iets in ons achterhoofd te knagen -nee, niet die eekhoorn!- maar we moesten ergens een afslag naar links hebben om bij een bushalte uit te komen. Als we een groepje van drie mammen zien terugkomen die ons eerder inhaalden, overleggen we even. De trail eindigt in een loop -wisten we- maar zij zeggen dat er geen afslag is en lopen het hele eind terug. Zij houden vast veel meer van paarden dan ik -;))! We lopen ook terug en zien tóch een afslag, komt dat even goed uit! Binnen tien minuten zitten we lekker in de schaduw bij een bushalte en zijn we even later terug bij het bezoekerscentrum. Ik loop nog even naar de shuttlebus, dat is de verkeerde kant uit! roept Marianne. Weet zij veel dat ik er een groot plezier in heb om bij de lineup 200-300 mensen te zien staan wachten op de shuttlebus! Vroeg opstaan is dan eigenlijk wel heel slim van ons geweest ! De massa voor blijven, niet te veel in de hitte lopen en 's middags wat meer vrije tijd hebben! Een snelle douche in onze rv -dat is dan wel errug handig!- , een boterhammetje in de schaduw van de rv, prima geregeld vandaag! Ik neem het ervan en ga even plat op een bezoekersbankje, oogjes dicht, snaveltje toe! Het is even later niet anders, maar we gaan door naar onze volgende overnachtingsplek. Die is ongewis, er zijn wat mogelijkheden om gratis - indien toegestaan- bij de Walmart op het parkeerterrein te overnachten of bij een truckers/benzine station. Wel goedkoop,12 dollar voor een nacht, maar als blijkt dat we als enige motorhome tussen een paar honderd joekels van trucks komen te zijn die hun airco laten draaien, wordt het snel minder interessant. Dan rijden we, na de boodschappen bij de Walmart- liever door en kijken verder wel wat we tegen komen. Dat blijkt een recreatieparkje annex parkeerplek aan de snelweg te zijn, maar ligt toch bijna 500 meter er vandaan dus daar hebben we geen last van. Het wordt gerund door Bureau of Landmanagement, ik denk een soort Rijkswaterstaat maar dan voor alles wat níet met wegen te maken heeft, en die vraagt slechts 8 dollar per overnachting -;). En is ruim opgezet,  en er zijn geen trucks, alleen rv's en tenten, nog een toiletgroep, en picknicktafels,  barbecueroosters en alles is mooi vlak. Prima geregeld, en je doneert je geld in een envelop in een box, het kopietje van de bon doe je achter je ruit, klaar is Kees! Alleen moest ík net weer de verkéérde box pakken (er stonden er twee en ik zag geen verschil) en mijn envelop met geld wilde maar voor 99% naar binnen. Ikke frotten en duwen met mijn  balpennetje, maar die envelop wilde er niet in, en ook niet uit want ik dacht, deruit met dat ding en in die andere stoppen, want dat lukte wel bij de andere mensen die dat ook deden.! Een behulpzame amerikaan wist uiteindelijk de envelop met een dikke tak naar binnen te werken, thanks mate! Marianne had ondertussen de maaltijd klaargemaakt en konden we in de warme avondzon aan de picnictafel de maaltijd gebruiken. Leuk gekleurd zonsondergangetje er bij, een rijzende heldere maan van driekwart vol, en bergen om ons heen die ik niet meer beschrijf! Perfect plekkie! En dat ultieme moment? De zeer lange rij wachtenden bij de bushalte -;))). Morgen naar de Valley of Fire, ca 100 km verderop.