Page/Monument Valley
Door: Frans
Blijf op de hoogte en volg Frans
22 September 2017 | Verenigde Staten, Kayenta
Buitenaardse en ondergronds schoonheid.
Ze zeggen wel eens dat iets van buitenaardse /bovenaardse schoonheid is, maar deze keer is die ondergronds te vinden. In de Antelope Canyon. Daar hebben water en wind een zeer nauwe kloof gevormd met grillige en kleurige rondingen, zo'n 30-40 meter diep en waar je alleen met een ticket en gids doorheen kunt wandelen. Afdalen gaat via stalen trappen, dan kun je ca 500 meter horizontaal door nauwe hoekige wanden wandelen, als je tenminste het fototoestel van je neus af kunt halen. Je blijft knippen want elke meter verandert je gezichtspunt en zie je weer nieuwe vormen en kleuren. Soms ook met direct zonlicht, soms gedempt en rood, geel paars gekleurd. De wanden zelf zijn niet glad maar opgebouwd uit dunne laagjes van ca 1-2 cm hoog. We maken deze tocht niet alleen, was het maar waar! Elke dag gaan er ca 5-6000 mensen door de canyon, onder begeleiding van een gids die 14 mensen onder zijn hoede neemt. Het is dus druk maar als je denkt dat de toer van 9 uur ook om 9 uur begint heb je het mis. Wel verzamelen we ons in de wachtruimte en die gaat om 9 uur open, je wordt ingedeeld bij een gids en 5 minuten later loop je naar de canyon of wordt je gebracht in een open karretje met laadbak en schaduwdak. In ons geval lopen we 200 meter naar de ingang van de canyon waar een stellage met dak staat waar onder schaduw te vinden is. Ook vindt je daar nog eerst 200 mensen die vóór jou de kloof in moeten. Zo, zegt de meestal onverstaanbare gids, we wait one hour! Huh!? You are joking friend? Binnen stond wel iets van wachttijden bij drukte die tot 2 uur konden oplopen, maar als je om 9 uur boekt verwacht je toch niet dat ze je dan al weg sturen en vervolgens nog en uur laten wachten? Maar iedereen ondergaat het lijdzaam want je hebt net betaald en je wil het toch niet missen. En zij ook niet want reken maar uit, dagelijks 5000 x 33 dollar en dan weet ik nog niet eens of dat voor alle touroperators geldt of slechts voor die ene (Ken's tour) waar wij bij geboekt hebben. Mocht je ooit die canyon willen zien, boek dan misschien beter bij een kleinere operator, er zitten er twee iets buiten Page, die er een stuk rustiger uitzagen toen we daar later langs reden. We kletsen na afloop nog even bij een gids die wel te verstaan is. Hij vertelt dat er vroeger wel antilopes waren in deze streek maar dat ze al lang geleden weggetrokken zijn , mogelijk vanwege voedsel of watertekort of door overbejaging. Getuige een experience hal in de stad, Shoot Experience Centre gemaamd, wordt er nog steeds geknald, maar dat wisten we eigenlijk wel! Maar ook winkels en wagens met reclame voor Gunshop zijn regelmatig te zien. Vandaag dus geen antilope meer te zien! We doen een koffie en koekje ( oude gewoontes gaan lang mee!) op het Walmart-parkeer terrein, maken nog gebruik van de wifi daar voor verdere overnachtingsreserveringen bij Moab. We doen een middellange afstand vandaag, iets van 125 mijl (x 1,6 voor de km), iets van 3 uur rijden en kruisen, met de straffe wind rechts of rechtsachter ons, over de hoge vlakke plateaus van ca 1500 tot 2000 meter hoogte. De kale landschappen veranderen deze weer in meer groene vlaktes met lage bossen en en geel grijze groene struiken met aan de einder soms hoge grillige kliffen. De wind jaagt soms hele stofwolken dwars over de weg, de wind giert of fluit zijn deuntje in de camper en de V8 moter met automaat schakelt grommend op eigen initiatief tegen de heuvels op. Mooie gelegenheid en tijd om onderweg mijn weblog al bij te houden!
Tegen lunchtijd zoeken we een plekje langs de weg voor een lunch, Marianne bakt een paar eitjes met spek, mmmh! Een schurftige gecoupeerde hond ruikt dit ook en wacht -tevergeefs- op een restje. Wij pakken de route weer op, tanken even, en naderen Monument Valley, een Navajo reservaat. Op deze vlakte toren vele grillige rotsformaties, als hoge torens op een breed schuin uitlopend basis. Ze zijn erg fotogeniek, zeker met mooie wolkenpartijen erboven waaruit sluiers van regen uithangen. Zo te zien bereikt de regen de grond niet, heel apart! De rotsformaties, klein of kolossaal zijn in menig westen film met cowboys en indianen gebruikt en komen je vast bekend voor als je ze op foto's ziet! We moeten onze camping nog zien te vinden. Dat duurt even omdat ik per ongeluk een adres van een andere camping invoerde in de navigator, gelukkig ligt de echte camping maar 3 mijl verderop. Camping is vandaag voor deze plek een groot woord. Op de vlakte tussen de rotsenformaties heeft iemand een stuk land van 100 bij 200 meter iets vlakker gemaakt, leidingen aangelegd voor water, riool en electra en 50 jonge boompjes van 3 meter hoog geplant. Dan nog een direktiekeet op blokken er neer gezet, het interieur moet er nog in, en vier fonkelnieuwe toiletten. De toiletten zullen zeker als nieuw blijven want ze zijn alle vier op slot, je kunt de Dixie ernaast gebruiken als je moet! Douches en wifi ontbreken nog volgens het aankondigingenbord langs de keet. Wel staan er af en toe leuke bloeiende plantjes langs de camperplekken, die komen schijnbaar zo uit de Intratuin, net als de strook grasgroen gras langs het terrein. Die ziet er zo mals uit dat de koeien zo over het hek zouden springen! Op het eind van de middag doen we nog een wandeling langs de weg, een wandelroute in het veld is nog niet uitgezet. Marianne spot dan ineens een coyote vlak bij haar! Het beest zit aan de andere kant van het gaashek, maar de mazen zijn zo groot dat die er makkelijk door heen kan. Maar dat wil die gelukkig niet. We lopen een kwartiertje verder, zit dat beest wéér naast ons (10 m), weer aan de andere kant van het hek. Hij of zij zit zich lekker te krabben en schudt zich heen en weer, het lijkt wel of hijzij jeuk heeft. Blijft ook rustig naar ons zitten kijken, wij doen maar hetzelfde! Ik kan in ieder geval mooie video opnames maken -;)! We worden ten slotte ook nog onthaald op een prachtige zonsondergang die de wolken boven de kliffen en puisten in vuur en vlam zet! Topdag vandaag! Zeker als je bedenkt dat wij de RV met de kop in de goede windrichting hebben gezet. Niet zoals die andere camper die de deur opendeed en hem verloor aan de straffe wind. Klabam, dwe deur kon ineens 180 graden opendraaien en de gasveer hing er zielig bij. Ohja, en bij het inparkeren hadden we ook geluk, de camper schampte een piketpaaltje maar meer schade dan wat verfschrammen op de lak was het niet. En we hadden toevallig wat aceton aan bord, poetsdoekje met wat aceton erover en weg was de verf!
Ze zeggen wel eens dat iets van buitenaardse /bovenaardse schoonheid is, maar deze keer is die ondergronds te vinden. In de Antelope Canyon. Daar hebben water en wind een zeer nauwe kloof gevormd met grillige en kleurige rondingen, zo'n 30-40 meter diep en waar je alleen met een ticket en gids doorheen kunt wandelen. Afdalen gaat via stalen trappen, dan kun je ca 500 meter horizontaal door nauwe hoekige wanden wandelen, als je tenminste het fototoestel van je neus af kunt halen. Je blijft knippen want elke meter verandert je gezichtspunt en zie je weer nieuwe vormen en kleuren. Soms ook met direct zonlicht, soms gedempt en rood, geel paars gekleurd. De wanden zelf zijn niet glad maar opgebouwd uit dunne laagjes van ca 1-2 cm hoog. We maken deze tocht niet alleen, was het maar waar! Elke dag gaan er ca 5-6000 mensen door de canyon, onder begeleiding van een gids die 14 mensen onder zijn hoede neemt. Het is dus druk maar als je denkt dat de toer van 9 uur ook om 9 uur begint heb je het mis. Wel verzamelen we ons in de wachtruimte en die gaat om 9 uur open, je wordt ingedeeld bij een gids en 5 minuten later loop je naar de canyon of wordt je gebracht in een open karretje met laadbak en schaduwdak. In ons geval lopen we 200 meter naar de ingang van de canyon waar een stellage met dak staat waar onder schaduw te vinden is. Ook vindt je daar nog eerst 200 mensen die vóór jou de kloof in moeten. Zo, zegt de meestal onverstaanbare gids, we wait one hour! Huh!? You are joking friend? Binnen stond wel iets van wachttijden bij drukte die tot 2 uur konden oplopen, maar als je om 9 uur boekt verwacht je toch niet dat ze je dan al weg sturen en vervolgens nog en uur laten wachten? Maar iedereen ondergaat het lijdzaam want je hebt net betaald en je wil het toch niet missen. En zij ook niet want reken maar uit, dagelijks 5000 x 33 dollar en dan weet ik nog niet eens of dat voor alle touroperators geldt of slechts voor die ene (Ken's tour) waar wij bij geboekt hebben. Mocht je ooit die canyon willen zien, boek dan misschien beter bij een kleinere operator, er zitten er twee iets buiten Page, die er een stuk rustiger uitzagen toen we daar later langs reden. We kletsen na afloop nog even bij een gids die wel te verstaan is. Hij vertelt dat er vroeger wel antilopes waren in deze streek maar dat ze al lang geleden weggetrokken zijn , mogelijk vanwege voedsel of watertekort of door overbejaging. Getuige een experience hal in de stad, Shoot Experience Centre gemaamd, wordt er nog steeds geknald, maar dat wisten we eigenlijk wel! Maar ook winkels en wagens met reclame voor Gunshop zijn regelmatig te zien. Vandaag dus geen antilope meer te zien! We doen een koffie en koekje ( oude gewoontes gaan lang mee!) op het Walmart-parkeer terrein, maken nog gebruik van de wifi daar voor verdere overnachtingsreserveringen bij Moab. We doen een middellange afstand vandaag, iets van 125 mijl (x 1,6 voor de km), iets van 3 uur rijden en kruisen, met de straffe wind rechts of rechtsachter ons, over de hoge vlakke plateaus van ca 1500 tot 2000 meter hoogte. De kale landschappen veranderen deze weer in meer groene vlaktes met lage bossen en en geel grijze groene struiken met aan de einder soms hoge grillige kliffen. De wind jaagt soms hele stofwolken dwars over de weg, de wind giert of fluit zijn deuntje in de camper en de V8 moter met automaat schakelt grommend op eigen initiatief tegen de heuvels op. Mooie gelegenheid en tijd om onderweg mijn weblog al bij te houden!
Tegen lunchtijd zoeken we een plekje langs de weg voor een lunch, Marianne bakt een paar eitjes met spek, mmmh! Een schurftige gecoupeerde hond ruikt dit ook en wacht -tevergeefs- op een restje. Wij pakken de route weer op, tanken even, en naderen Monument Valley, een Navajo reservaat. Op deze vlakte toren vele grillige rotsformaties, als hoge torens op een breed schuin uitlopend basis. Ze zijn erg fotogeniek, zeker met mooie wolkenpartijen erboven waaruit sluiers van regen uithangen. Zo te zien bereikt de regen de grond niet, heel apart! De rotsformaties, klein of kolossaal zijn in menig westen film met cowboys en indianen gebruikt en komen je vast bekend voor als je ze op foto's ziet! We moeten onze camping nog zien te vinden. Dat duurt even omdat ik per ongeluk een adres van een andere camping invoerde in de navigator, gelukkig ligt de echte camping maar 3 mijl verderop. Camping is vandaag voor deze plek een groot woord. Op de vlakte tussen de rotsenformaties heeft iemand een stuk land van 100 bij 200 meter iets vlakker gemaakt, leidingen aangelegd voor water, riool en electra en 50 jonge boompjes van 3 meter hoog geplant. Dan nog een direktiekeet op blokken er neer gezet, het interieur moet er nog in, en vier fonkelnieuwe toiletten. De toiletten zullen zeker als nieuw blijven want ze zijn alle vier op slot, je kunt de Dixie ernaast gebruiken als je moet! Douches en wifi ontbreken nog volgens het aankondigingenbord langs de keet. Wel staan er af en toe leuke bloeiende plantjes langs de camperplekken, die komen schijnbaar zo uit de Intratuin, net als de strook grasgroen gras langs het terrein. Die ziet er zo mals uit dat de koeien zo over het hek zouden springen! Op het eind van de middag doen we nog een wandeling langs de weg, een wandelroute in het veld is nog niet uitgezet. Marianne spot dan ineens een coyote vlak bij haar! Het beest zit aan de andere kant van het gaashek, maar de mazen zijn zo groot dat die er makkelijk door heen kan. Maar dat wil die gelukkig niet. We lopen een kwartiertje verder, zit dat beest wéér naast ons (10 m), weer aan de andere kant van het hek. Hij of zij zit zich lekker te krabben en schudt zich heen en weer, het lijkt wel of hijzij jeuk heeft. Blijft ook rustig naar ons zitten kijken, wij doen maar hetzelfde! Ik kan in ieder geval mooie video opnames maken -;)! We worden ten slotte ook nog onthaald op een prachtige zonsondergang die de wolken boven de kliffen en puisten in vuur en vlam zet! Topdag vandaag! Zeker als je bedenkt dat wij de RV met de kop in de goede windrichting hebben gezet. Niet zoals die andere camper die de deur opendeed en hem verloor aan de straffe wind. Klabam, dwe deur kon ineens 180 graden opendraaien en de gasveer hing er zielig bij. Ohja, en bij het inparkeren hadden we ook geluk, de camper schampte een piketpaaltje maar meer schade dan wat verfschrammen op de lak was het niet. En we hadden toevallig wat aceton aan bord, poetsdoekje met wat aceton erover en weg was de verf!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
