Needles

Landschappen, een compliment en tijd is geld, geld is tijd! Een lang(er) verslag, je bent gewaarschuwd!

Vanuit Lemon Cove vertrekken we vandaag voor een grote trip (560 km) naar het oosten, naar het plaatsje Needles, Naalden vrij vertaald. In de buurt zijn bergen of hoge heuvels die men er als naalden uit ziet zien en graag beklommen worden. In dit verslag vindt je een beschrijving van de landschappen onderweg en over complimenten bij het boodschappen doen en een beeeeetje knarsentanden  bij het tanken.

Terug naar de dagtrip. Ik had al gezegd dat we in de fruittuin van California zaten, dat wordt vandaag nog maar eens duidelijker. Tientallen mijlen lang aan weerszijden van de weg zijn groene gecultiveerde velden, bordjes aan de hekken maken duidelijk wat er verbouwd wordt; walnoten, pecan noten, perziken, kersen, heeeel veel sinaasappels, olijven, granaatappels. De velden reiken ook zijwaarts enorm ver, tot aan de horizon toe. Om de zoveel mijl zie je een grote metalig glinsterende fabriek die al die producten verwerkt en distribueert, soms staan er tientallen vrachtwagens aan de dockingstations. Geen wonder dat je overal bordjes ziet met -safe!-truckdrivers gevraagd!
Het landschap na Bakersfield wordt nu echt weer heuveliger, we laten de eeuwige fruitvelden van de natives achter ons, er komen weer de gele grasheuvels en velden met rotsen te voorschijn. Nog één maal langs een grote stad met veel snelwegverkeer, het wisselen van Highways gaat goed, ook zonder navigator. Die had een gekke, want ingesteld op snelste, route berekend. Volgens onze ouderwetse kaart een omweg van ca 100 mijl, omdat er een paar stukjes geen snelweg in zat. Winst 15 minuten. Dat doen wij dus anders! Na de grote stad -Bakersfield- wordt het landschap woester, vlakke uitgestrekte vlaktes met lage grijsgroene bosjes, soms bosjes met gele bloemen. In de vage vertes zien we wat hogere heuvels, later overgaand in grillige bergen met een meer roodbruine tint. De wind heeft hier vrij spel en truckers en RV-ers worden aangeraden het stuur goed vast te houden! De kwaliteit van de wegen dwingt je daar overigens al toe. Niet dat het slechte wegen zijn, maar het is op veel stukken rommelig asfalt lapwerk en hobbelig.Het is denk ik ook geen doen om er een hoog kwalitatief snelwegennet net zoals in  Nederland op na te houden, veel te groot en dus te duur. De wind wordt hier overigens ook wel gebruikt hoor, op enkele grote heuvels zien we honderden windmolens staan, meer dan in heel Nederland denk ik voorzichtig. We zien ook her en der grote velden met zonnepanelen, daar passen wel wat voetbalvelden in zo groot. De aantallen  windmolens halen het overigens niet bij wat we in West China in de Taklamak woestijn zagen, kilometers lang dikke rijen molens zover het oog reikte! Op de weg wordt het stilaan rustiger, maar de stroom vrachtwagens, pickups en sedans blijft constant. Grote RV bussen die een Jeep achter zich slepen, een vrachtwagen cabine die ook een vrachtwagen cabine mee zeult maar dan achterstevoren, raar gezicht! Van de befaamde of beruchte Highway patrol die op je loert bij de miniscuulste rijsnelheidovertreding hebben we een week lang niets gemerkt, tot vandaag. Voor ons was ineens een zwaailicht te zien en de meneer of mevrouw  met auto ervoor moest aan de kant. Ze zijn er dus wel degelijk, maar de lage lange politieauto die je op films ziet, nee dat is verleden tijd. Nu zijn het SUV's, ja de boeven worden wat ouder en dan is een hoge instap wel heel fijn, heel vriendelijk van de cops! -;))). We zijn bijna halverwege, in Barstow en het is nog steeds bloedheet weer en we snakken naar een bezoekje aan de Walmart, heerlijk koel daar en je kunt er ook nog boodschappen doen, hoe handig! We hebben niet veel nodig, maar snel door de kassa gaan lukt niet. We staan eigelijk in de gewone rij te wachten met 2 klanten -met volle winkelwagens- voor ons als een behulpzame bediende ons vraagt of we misschien via de Scan and Go kassa willen? Nouja, klinkt snel, laten we dat maar doen. Hi there, roept een jong ding, how are you?, may I help you? Allemaal heel vriendelijk, maar bij het tweede item begint ze al moeilijk te kijken en te doen en roept ze er vlot achteraan: Sorry, het is mijn eerste dag hier, ik weet nog niet alles precies! Pfff denk ik en glimlach vriendelijk terug. Oh geeft niets hoor, is voor ons ons ook de eerste dag hier! Je kunt het meisje wel zenuwachtiger maken maar dat schiet al helemal niet meer op dan. Ze krijgt hulp van een gumkauwend senior bediende, die niet veel ouder is dan haar en niet veel meer ervaring heeft want ze komen er samen bij de nectarines niet goed uit. Ze weten ten eerste niet dat het nectarines zijn en slaan dan ten tweede alles drie keer verkeerd aan. En het waren vier nectarines......Ze maakt het echter helemaal goed als we bij het bier aankomen, ze scant de 4 blikjes en vraagt mijn ID kaart. Nu had ik bij de kassa gezien dat je om een ID kaart gevraagd kunt worden als je jonger bent dan 40. Je leest het goed, veertig! Ik zeg, ik lijk toch wel ouder dan 40 jaar toch?? Ooh no, zegt ze, you look much younger! Gevalletje Hans Anders denk ik maar beschouw het toch maar als compliment -:)). Oh and your wife too, zegt ze nog eens erbij. Nou, dat maakt die tien minuten Scan en Go XXL weer goed, nietwaar? Bij de uitgang controleren we de bon toch nog maar eens even, een beetje verwarrend is die bon wel geworden. De echte Senior bediende die ná de kassa je bon en waren nog eens extra controleert, schiet te hulp en controleert en legt uit dat het goed zit. Maar, zegt hij met een hoopvolle grijns, that's a bit confusing yes, shall we go back and beat her up? Ohno thanks, zeg ik, that's too messy en met ook een grijns op onze gezichten mogen we weer de hitte in. Heeft  dat meiske even geluk dat ze heel en binnen mag blijven!
Een handige toeristenapp vertelde me eerder dat we hier in Barstow op Route 66 zitten en dat er hier een heus Route66 museum is. Ik wil daar wel wat van zien, maar oh pech, we komen net 5 minuten te laat. Dit museum sluit nu eens niet om 17 of 18 uur maar al om 16 uur! Toch niet voor niets gereden want er is ook een heus Railway museum en de topstukken staan gelukkig buiten te roesten. We kunnen zo toch nog even wat fotoos maken. Waar we geld probeerden te besparen bij de Walmart en dat snel hoopten te doen,  en ons niet lukte.....bij het tankstaion ging het niet veel anders. Met al die kilometers wil je wel zuinig zijn aan de pomp en deze pomp (K-fuel) had een goede prijs! Even eerst goed kijken hoe je er op moet komen, want de auto's stonden kris kras door elkaar. Dan je pomp uitkiezen en even aansluiten bij de voorganger. Hoe dom was mijn keuze!! Je moet namelijk eerst naar binnen, opgeven aan welke pomp hoeveel je wil tanken, dan zet de bediende de pomp vrij en kun je tanken en wegrijden. We wachten op de terugkomst van de chaufeur, chauffeuse voor ons. En wachten, wachten.....wachten. Snel een andere pomp pakken gaat niet zo makkelijk met een RV en alle pompen zijn al bezet. DAMN, waar blijft die vent of vrouw nou? Echt al 10-15 minuten wachten. Marianne gaat naar binnen en komt even later, achter een dikke schommel (excusez le mot!) naar buiten die naar de auto voor ons loopt. Hehe, dat werd tijd denken we. Helaas, ze gebaart vermoeid dat ze nog moet BEGINNEN met tanken!  Krijg nou wat! En die pompen hier gaan al zo verrekte langzaam EN de tanks zijn hier groot!! Nog is het niet klaar, zegt ze. Ik moet mijn wisselgeld binnen nog halen!! Niet te GELOOVEN! En binnen staat natuurlijk nog een RIJ! Marianne kan eindelijk bij de kassa de opgave doen en alvast betalen met de creditcard, de mijne. DOMDOMDOM! De kassa bediende wil graag een ID kaart zien. OK OK OK, dan moet ik zelf naar binnen, de RIJ wachtenden is inmiddels al weer aangegroeid natuurlijk! Eindelijk gelukt, ik kan tanken. Maar de kassabediende moet de pomp wel voor mij activeren JA en als ik de slang te vroeg opneem ( hetgeen natuurlijk het geval is) slaat de pomp af en mag je weer naar BINNEN! We worden er een BEETJE crazy van mag je weten! De pomp wordt op vertoon van de creditcard (nu zonder ID kaart) opnieuw geactiveerd en begint het druppelen nu echt. Tegen de mevrouw die achter onze RV aansluit, gebaar ik dat ze maar beter een andere pomp kan pakken, deze brengt ongeluk. Goedkoop tanken kost tijd, hier wel 45 minuten! Ik laat het hier verder bij, ik verzin maar liever niet waar de K van K-fuel voor staat. We motten nog een flink stuk rijden, 120 mijl of zo en we mogen blij zijn als we voor het donker de gereserveerde camping nog halen. Nou, dat zijn we dan ook! Om 1930 uur zijn we binnen, zien dat er een bericht voor ons klaar hangt hoe we moeten inchecken en zoeken ons plekje op. Marianne tovert de maaltijd op tafel en we sluiten de dag af, ik met een iets langer dagboek dan normaal en Marianne met een zwembadbezoek, het is om 22 uur nog steeds 25 graden of meer.