Kings canyon
Door: Frans
Blijf op de hoogte en volg Frans
17 September 2017 | Verenigde Staten, Lemon Cove
Kings canyon en Sequioa National Park staan - naast de reuzenbomen- ook bekend om de drukte in het weekend, dus we vertrekken direct na het ontbijt. Wel nog even een camping voor de volgende dag reserveren, nabij Needles. Helaas werkt de kortingcode niet van onze touroperator, scheelt wel 3 dollar! We hoorden gister dat we met onze RV van 23 foot niet in Sequioa park mogen, net 30 cm te lang. Het kan wél als we via Kings Canyon rijden en vandaaruit doorrijden naar Sequioa park. De parken liggen tegen elkaar aan namelijk. Het advies was om bij het tweede stoplicht rechtsaf te gaan en dan bordjes Kings Canyon te volgen. Op de kaart zien we een kortere route, al bij het eerste stoplicht rechtsaf. We doen eens gek en pakken het eerste stoplicht. De eerste 25 mijl voeren ons door valleien met de fruitschuur van California, kilometers lang giga velden met fruitbomen, citrus en granaatappels zien we, afgewisseld met giga velden met olijfbomen waar Spanjaarden, Italianen en Grieken alleen maar van kunnen drómen. Grote compacte olijfbomen barstensvol olijven. Ook de citrusbomen zien er vol uit. En dat gaat gewoon mijlen zo door, ook op de terugweg als we een andere route nemen, fruit fruit fruit! Natuurlijk zien we slimme irrigatiesystemen en kleine windmolens voor energie om bv water op of rond te pompen. Die overigens niet staan te draaien. Ik draai ondertussen wel, aan het stuur. Want we zagen een bordje met steile helling en bochten de komende 25 mijl. Het is een fraaie route, een rustige weg, veel bomen langs de kanten en in de velden, hier echter geen fruit meer maar geel gras en rotsen op de heuvels doe allengs hoger worden. Zeer toeristische route maar waar geen mens zich schijnt te wagen vanwege die bochten. Ik ben bijna continue aan het draaien en ga niet harder dan 10-30 km per uur en als ik vier seconden mijn stuur recht kan houden dan vinden we dat al bijna een snelweg. Links rechts rechts links rechts draait het en ondertussen ook nog omhoog en omlaag. Gelukkig is er overal een dubbele lijn tussen de twee weghelften , waar ook gelukkig de tegenligggers zich aan houden! Van de omhoog stoempende fietsers hebben we geen last, wel is het even oppassen voor een klein groepje motorrijders. Jef en Francis, hier moet je geweest zijn!
Met ondertussen hypermobiele schouders (ik weet nu wat je voelt Karin!) arriveren we tegen elven bij Kings Canyon Visitor Centrum. Een very senior receptioniste met lang grijzend haar, we schatten haar 70+, vertelt ons de mogelijkheden voor te wandelen. Wéken kun je hier vullen met wandelen zegt ze, we hebben maar een hálve dág roepen we! Daar zijn ze echter ook op voorbereid hoor -;), al die busladingen vol met dagjestoeristen doen niet anders! Ok, dan doen we net alsof we dagjestoeristen Plus zijn en bekijken niet alleen de grootste boom ter wereld maar doen er ook een kleine rondwandeling van 2-3 uur bij. Hoe opportunistisch gedacht! Die hoogste boom staat dan wel 10 minuten verderop, maar je kijkt je ogen uit naar die en andere bomen, zo ontzagwekkend en fraai van kleur en vorm als je ze de eerste keer en tweede keer ziet! Er is er ooit een omgevallen en van binnen een beetje rot geworden. Kun je je voorstellen dat je dan via de wortelkont zo réchtop naar bínnen kunt lópen!? Eg waar! En dat de diameter aan onderzijde van de grootste boom 12 méeeter bedraagt!! T-w-a-a-l-l-u-f meter, dat is iets minder dan de diepte van onze achtertuin!! Wil je geloven dat ze in 1872, toen ze die bomensoort ontdekten, niemand je geloofde als je met die maatvoering aankwam? (dat ze 90 meter hoog zijn was toen zelfs bijzaak). Het werd de Californian hoax genoemd, ja dat woord bestond toen ook al!
Maar goed, we struinden daar bijna anderhalf uur rond, slalomden -je kunt er ook langlaufen als we de bordjes mogen geloven- rondom die andere dagjestoeristen en gingen wat later langs de niet toeristische route verder, naar het uitzicht punt van -hoe kan het ook anders- het Sequoia lake. Hier waren de toeristen op een hand te tellen, erg rustig hier. Het bos zelf? Ja, heel veel van die woudreuzen,maar ze stonden lekker ruim opgesteld, zodoende kan er voldoende licht naar beneden, om de zaadjes en spruiten een goede kans te geven. Een reuzenfikkie in dat bos is dan ook niet erg, er wordt dan wat ruimte geschapen. En de zaden doen het beter als ze eerst even knapperig geroosterd worden-;). Heeft Duyvis hier haar pinda kennis vandaan? Alleen hadden de boswachters dat eerst niet door en probeerden die uit alle macht branden te bestrijden, nu laten ze de branden "gewoon" gaan, dat hoort bij het ecosysteem dus. En die bomen hebben een schors van makkelijk 10-15 cm dik en kunnen er vaak goed tegen. Doodgaan doen ze trouwens meestal niet van een fikkie (oorzaak bijna altijd blikseminslag) wel van schimmels en ziekten en zo. Laten de bomen nu net heel veel tannine bevatten en daarmee ook goed beschermd zijn tegen schimmel tussen hun tenen! Daar wordt je dus niet alleen hoog van maar ook oud, 1500-2000 jaar, die bomen hebben echt veel wind gevangen! Genoeg geboomd, we picknicken op een heuvel met fraai uitzicht over het Sequoia meer, ruimen het laatste kruimeltje brood op, want er zou maar eens een beer op de weg zitten die dat ruikt! (Iets voor Ron misschien -:)))). En ik heb nou net geen potten bij om mee te rammelen om ze weg te jagen!
We keren terug, en zien nog een groep scholieren het pad af kuieren, meer zit er voor een stel van hun ook niet in, te zwaar!!
Ook vandaag nog 'n coyote of jakhals zien oversteken, een roodkopspecht zien hakken en eekhoorns en chipmunks. De laatste is een klein soort knaagdier met bruin witte strepen op de rug. Dan nog een rit terug van 70 mijlen en spant Maria zich in om een pizza te bakken. Met de handleiding van de oven er níet bij, lukt ons dat toch en wil je niet weten hoe de tafel er uitziet als je een pizza probeert om te draaien om te kijken of die aan de onderkant erg verbrand is. Weet wel dat de pizza en onze eetlust toch gered werd!
Tot slot maken we nog een praatje met een duits-oosterijks jong koppel dat net terug komt van Yosemite en er een slordige 177 dollar voor één nacht in een slecht hotel doorbracht. Dan maar liever in een camper! Over het leven in een camper een andere keer meer, of wordt het de B-keus??l
-
17 September 2017 - 11:41
Irma:
Ik geniet met volle teugen van jullie belevenissen,mijn voorstellingsvermogen is groot.
Dus is het alsof ik er een beetje bij ben.Hoop nog op een ontmoeting met een beer, gewoon wat eten onder de camper leggen en dan komt hij vanzelf, ha,ha!
Veel plezier, kiss Irma -
18 September 2017 - 09:41
Eric:
TOP.
Mooie verhalen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley