San Francisco

San Francisco

Tropisch warm, een ouderwets trammetje, nog meer openbaar vervoer en en camper met onweer toe.

Het Amerikaans ontbijt kan er ook wat van! Hier staan gebakken aardappels, vlees, eieren ook op het menu, maar yoghurt kennen ze dan weer niet. We droppen onze rugzakken bij de receptie en springen in de shuttlebus naar het vliegveld. Meestal ben ik niet blij als ik lange rijen op een vliegveld zie, maar deze keer lopen we  daar grijnzend langs, die rijen hoeven we niet te hebben! Een aardige oude dame aan een informatiebalie wijst ons hoe we van de metro gebruik kunnen maken. Een ticket trekken ia niet moeilijk maar je moet het eerst goed  uitgelegd krijgen. Gelukkig zijn de Amerikanen net Japanners, ook heel behulpzaam als ze je zien stuntelen. Eerst moet je het doel weten, das niet moeilijk. Dan zoek je de prijs op die daar bij hoort, ook niet moeilijk. Als je met tweeen reist moet je die prijs vast verdubbelen, staat er echter niet bij. Je voert de creditcard in, ook niet moeilijk. Dan blijkt dat er een vast tarief ingevuld is van 20 dollar. Met knoppen moet je daar dollars van af trekken en met de 5  ct knop nog meer als je op bv 13, 40 dollar uitkomt. Dan een knop om twee tickets te printen en nog een 2 -3 x op OK. Soms mag je niet onder een minimumbedrag komen, maar dat weet je niet. Een keer betaalden we dan maar 40 ct te veel, want het duurde allemaal te lang. De metro zelf is vrij oud en de herrie die de wielen en rails maken is erg groot, zo erg dat ik mijn hoorapparaten maar uit zette.
We komen aan in het financiële hart van SF, een behoorlijk aantal zwervers denkt hier misschien ook hun kostje bijeen te scharrelen, maar hun aandelen doen het blijkbaar toch al  jaren niet goed. We dwalen wat rondom de pieren, met joekels van visafslagen (leeg tegen de middag), de laatse resten ijs en meeuwen. Een groot koopvaardijschip of zoiets ligt als museumstuk aan de kade, net als een oude onderzeeër. In een oude pier staan tientallen oude antieke gokkasten. Bij een drukke en grote bakker doen we aan een tafeltje en kop koffie en een koek en we bekijken het langslopend publiek. Slechts een enkeling is meer dan heeel erg dik. Komt dat omdat ze in California (de tweede drukstvbevolkste staat van US) meer leefstijlbewust zijn? We zien hier veel elektrische auto,s en fietsen en zonnepanelen. We kuieren terug langs de kade, soms een fraaie oude pier met smeedijzeren lantaarnpal in houten dekken. Een parkje met fraaie palmbomen omlijst de grote financiële gebouwen er achter, aan de voeten van de palmen staan veel rugzakken en plastic tassen. Een hangplek voor zwervers zo te zien, blijkbaar wordt dat gedoogd. Een van de mannen is luidskeel te keer, in het openbaar toilet wel te verstaan. Als we hem naar buiten zien strompelen, doet de bobbel in zijn broek vermoeden dat hij er iets anders deed dan alleen piesen. En het leek niet op een rolletje pepermunt