Naar Bovara
Blijf op de hoogte en volg Frans
31 Mei 2017 | Italië, Trevi
Het ontbijt is een verrassing en toch ook weer niet. Het weer is heet, dus geen verrassing, en dat blijft het. De kilometers zijn lang, gelukkig de langste route vandaag. De verrassing is dat het een 4-5 km's verder zijn dan de beschrijving vertelt. Culinaire verrassing en het kost moeite om af te rekenen.
Als we de ontbijtzaal in lopen zien we een grote ronde tafel met allerlei lekkers. Er is inderdaad weer droog wit brood en missen we de croissantjes. Maar dat alles wordt ruimschoots goedgemaakt door de verleidelijke taarten die er liggen. Er zijn wel 4-5 verschillende zelf gemaakte taarten. Verder een schaal met 9 soorten fruit, vruchtensap uit chique flesjes en dik van het fruit. Lekkere koekjes , ook van eigen deeg denk ik. Lekkere yoghurt en zo meer. We slaan genoeg energie in voor een elftal lijkt t het wel. Een assistente brengt ons met de auto een tien minuten verderop, de weg is een en al afsfalt met veel verkeer en niet leuk om te wandelen zegt ze. Ik geloof haar meteen, direct en zonder vragen te stellen! Vanaf Upello gaan we dus de benen in, het is nog vrij koel dus een flinke stijging krijgt ons niet kkein. Redelijk wat schaduw, maar dat blijft niet zo heb ik op de kaart gezien. Regelmatig lopen we gestaag in de zon, kijken af en toe rechts het dal in, maar toch vaker naar de neus van de schoenen, want er lig t weer veel loss stenen en gruis. We pauzeren regelmatig en water tanken water bij de waterplaatsen van de stille (want siesta-tijd) dorpspleintjes in kleine gehuchtjes zoals Scandalare, Cancellara en Scuola. Buiten een dorpje lunchen we in de berm en gaan we even plat onder een fraaie eikenboom. Dan weer veel stijgen en dalen, langs vele olijfgaarden. Her en der zijn boeren om het gras en onkruid weg te maaien. We naderen Trevi, een klein maar weer pittoresk gelegen dorpje op een heuvel met de typische hoge huizen, rode daken en wat torens en kerkspitsen, met zowaar een koepel. Op een itzichtspunt staat onder de bomen en vroiw. Ze staat te ....breien. misschien is ze haar patroon van het stadsgezicht kwijt
Als we de ontbijtzaal in lopen zien we een grote ronde tafel met allerlei lekkers. Er is inderdaad weer droog wit brood en missen we de croissantjes. Maar dat alles wordt ruimschoots goedgemaakt door de verleidelijke taarten die er liggen. Er zijn wel 4-5 verschillende zelf gemaakte taarten. Verder een schaal met 9 soorten fruit, vruchtensap uit chique flesjes en dik van het fruit. Lekkere koekjes , ook van eigen deeg denk ik. Lekkere yoghurt en zo meer. We slaan genoeg energie in voor een elftal lijkt t het wel. Een assistente brengt ons met de auto een tien minuten verderop, de weg is een en al afsfalt met veel verkeer en niet leuk om te wandelen zegt ze. Ik geloof haar meteen, direct en zonder vragen te stellen! Vanaf Upello gaan we dus de benen in, het is nog vrij koel dus een flinke stijging krijgt ons niet kkein. Redelijk wat schaduw, maar dat blijft niet zo heb ik op de kaart gezien. Regelmatig lopen we gestaag in de zon, kijken af en toe rechts het dal in, maar toch vaker naar de neus van de schoenen, want er lig t weer veel loss stenen en gruis. We pauzeren regelmatig en water tanken water bij de waterplaatsen van de stille (want siesta-tijd) dorpspleintjes in kleine gehuchtjes zoals Scandalare, Cancellara en Scuola. Buiten een dorpje lunchen we in de berm en gaan we even plat onder een fraaie eikenboom. Dan weer veel stijgen en dalen, langs vele olijfgaarden. Her en der zijn boeren om het gras en onkruid weg te maaien. We naderen Trevi, een klein maar weer pittoresk gelegen dorpje op een heuvel met de typische hoge huizen, rode daken en wat torens en kerkspitsen, met zowaar een koepel. Op een itzichtspunt staat onder de bomen en vroiw. Ze staat te ....breien. misschien is ze haar patroon van het stadsgezicht kwijt
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
