Spello naar Colle da Lorenzo

In het hotel in Spello hebben ze hetzelfde bakkersrecept voor droog brood, gelukkig is er verderop een bakkerszaakje dat wel vers brood biedt, wordt de lunch toch nog leuk! Onze bagage geven we af en die wordt alvast naar het eindpunt gereden, ca 10 km of vier uur wandelen verderop. De auto doet er denk ik een kwartiertje over.... we dwalen eerst nog een uurtje door de straatjes van Spello en gaan dan de heuvel af, door olijfgaarden en langs graanvelden, vrolijk gekleurd met klaproosjes, margrietjes en meer van dat kruiden spul.  We zien zelfs venkel, tijm en, maar dat is pas op het eind, een hele muur van 10-15 meter lang  en 2 meter hoog van alleen rozemarijn, heel apart! We hoppen van schaduw naar schaduw, want het is weer warm, tegen de 30 graden. We hebben ons vol gedronken bij het ontbijt en de flessen zijn vol, daar zal het niet aan liggen. Het wordt verder een  ontspannen wandeling zonder extreme stijgingen of dalingen.  Mogelijk op het eind nog even klimmen want onze agrotoerisme-boerderij ligt op een heuvel zegt de beschrijving. We wandelen op ons gemakkie over de heuvels en langs lanen met dikke bomen, veel eikenbomen en soms zelfs een walnotenboomgaard. De hellingen en vlakte ligt bestippeld met huizen met rode daken, geen wolkje aan de lucht en nergens herrie van landvoertuigen, bouwvakkers of vliegtuigen, wat is het hier rustig! Slechts een enkele waakhond bij een huis slaat even aan als we langs komen maar houdt tevreden zijn bek als we doorlopen, zo die heb ik maar weer mooi weggejaagd zie je de hond denken. We picknicken op een hellinkje met uitzicht op Foligno en Spello en gaan dan welgemoed de hitte in het open veld tegemoet. Onderaan een heuvel missen we ergens een kapel en poel, maar we pikken de route weer op doordat een intelligente dame besloten heeft om haar siesta te verruilen voor het ophangen van de was en ons zo in staat stelt om haar aan te spreken en de weg naar het volgende markeer punt te vragen, het kerkje van Giovanni. Die kent ze gelukkig en -na een welverdiend ijsje- pikken we de route weer op. Dan is het inderdaad nog een half uurtje steil omhoog, meest in de volle zon tot we bij onze slaapplaats zijn. Een koud drankje gaat er sissend in, en ook onder de douche dampt het. Maar zie, het is pas half drie en we hebben een middag voor ons bij het zwembad met luze ligstoelen en veel schaduw. Dat verdient een hoge score vij TripAdvisor! Morgen maar weer eens wat werken, 18 km voor de boeg. Eens kijken of we spierpijn kunnen opwekken, tot nu toe geen greintje pijn!