China dag 21

Aan de tand gevoeld. Chengdu, meer dan glas,  beton en asfalt. Wat is een Oorgasme?

Het sichuan hotpot avondmaal van gisteren heeft geen inwendige gevolgen gehad, wat was die peperbouillon heet en pittig! Of het moet zijn dat we beiden vannacht niet goed geslapen hebben. Een twijfelaar is best gezellig,  maar het matras deed onze rug in irder geval géén plezier. Hopelijk hebben we de twee laatste nachten een beter bed-;)!
Maar eerst veilig in Chengdu zien aan te komen. Bij de receptie troffen we -sapperdju- inderdaad onze grijnzende "crazy driver" aan! De grijns die wij naar elkaar toewierpen was minstens zo veelzeggend! Nou, God/Boedha zegene de man, laten we maar instappen! Het is een grote brede weg terug, er is in ieder geval ruimte voor drie wagens langs elkaar, zo spraken we ons moed in -;). Soms voor vier merkten we later! Maar goed, we waren op tijd weg, de beboste kleurrijke hellingen achter ons latend en we kregen er rauwe kale bergen voor terug met aanvankelijk mistflarden maar later toch veel zo'n.  Af en toe werd de berg opgefleurd door een massa gekleurde tibetaanse gebedsvlaggen die hun spreuken met de wind mee laten voeren en zo de vrede prediken. Ook kwamen we een paar grote en imposante boeddhistische tempels tegen met fraaie goud/witte stupa's. De chauffeur was zijn streken niet afgeleerd, maar het ging er toch wat minder risicovol aan toe dan de vorige keer. Zo kwam het dat we -heelhuids -tegen tienen op het vliegveld waren, tot onze verbazing nog zelfs wat hoger dan we in Jiuzhaigou op de berg stonden. Daar haalden we bijna 3000 meter, hier stonden we op 3500 meter! We bleken goed te zijn geacclimatiseerd, nergens last van. De crazy driver bedankten we met een een mooie ansichtkaart uit Eindhoven, nu was hij verbaasd!-;). Fooien worden trouwens niet echt verwacht in China.
We checken in en wachten op het instapppen als ik net een paar draadjes gedroogd yakvlees tussen mij  kiezen uitpulk en plots een stuk vulling voel afbreken, sapperdeju!  En niet zo'n klein stukje ook! Gelukkig geen pijn, maar wel vervelend. We moeten ons echter klaar maken voor een vlucht van bijna een uur. Tijd voor een noodvulling uit mijn rescuepakketje gaat ook niet want die zit in de grote bagage. Later dan maar. Marianne raakt in het vliegtuig aan de praat met een Taiwanese die op reis is naar New York en daar al 34 jaar woont. Precies de man die ik moet hebben, dacht ik. Ik pak mijn tablet, zet in Notities de taal op Engels en Chinees (ik prijs me gelukkig dat ik dat taalpakket vorige week nog geïnstalleerde heb, offline gaat dat niet) en type mijn vraag in. Ik want to see an english speaking dentist. Kunt u dat in het chinees vertalen,  zo vraag ik beleefd aan de Taiwanese buurman van Marianne. Natuurlijk, geen probleem zegt hij en binnen 5 minuten heb ik mijn volzin  in het Chinees. Die kan ik nu tenminste gebruiken op zoek naar een tandarts. Wachten tot thuis zie ik niet zitten, we komen donderdagavond pas laat huis,  en moet dan maar afwachten of er vrijdagochtend  plaats is en anders wordt het na het weekend en zit ik al in een drukke werkweek. Laat ik het hier maar proberen denk ik,  terugdenkend aan de keer in Zuid-Korea toen ik een akkefietje met mijn brug had. Het ging toen snel, goed en goedkoop. Waarom hier dan niet geprobeerd? We moeten echter nog wel eerst even landen, en dan nog een klein uurtje met chauffeur nr VI naar ons hotel. Midden in het centrum gesitueerd, gelegen aan een auto/voetgangersgebied, gebouwd volgens oude chinese bouwstijlen,  hebben we een erg fraai hotel. Patio erbij, mooie veranda's, grote bedden met een goed matras, en dan nog een zeer behulpzame receptionist die uitstekend engels praat! Ik heb mijn chinese volzin niet nodig, hij gaat op zoek naar een Engelssprekende tandarts. Na 10 minuten  belt hij al, gevonden!  Effe bellen voor een afspraak, ik kan morgenmiddag om 17 uur terecht. Betalen kan met creditcard, ook makkelijk! Wel hopen dat hij me geen poot uitdraait, maarja, daar zal dan wel een andere dokter voor te vinden zijn-;). Zie vervolg.