China dag 11 Wuyuan -Tunxi

Eten en drinken, moderne chinese opera, chinese taart

Het eten van gisteren is me niet goed bevallen. Ons werd oa de huisgemaakte tofu aanbevolen maar al bij de eerste hap vond ik het maar raar of eigenlijk vies smaken. Omdat de twee anderen geeen dergelijke opmerkingen hadden heb ik er nog wat meer van genomen. Op het eind van de avond vond mijn maag toch dat het er niet door mocht en werd de inhoud met zelden gebruikte maagspieroefeningen naar buiten gewerkt. Dat luchtte toch wel op! Het ontbijt vanmorgen met weer vier schotels chinees eten was echter nog niet echt voor mij weggelegd, ik hield het bij droge koekjes en thee en een paar hapjes rijstepap. Deze ochtend doen we nog een paar dorpjes aan,  Sixi en Yancun. Eerst echter nog even de majestueuze kamferboom bewonderen die even verderop staat, al meer dan 1000 jaar oud zeggen ze. Met touwen en stutten worden de diverse stronken en takken ondersteund overeind gehouden. Ik schat dat de omtrek van de  boom zo groot is dat er makkelijk 10 man nodig voor zijn om deze te omarmen. Kamfer wordt oa gebruikt voor verjagen van insecten,  denk aan onze mottenballen,  die zijn  van kamfer. Kamfer is trouwens niet geheel onschadelijk,  het is een terpetijnachtige stof.
Bij de ingang van het dorp gaan we met een shuttlebus verder,  wel zo plezierig want het is vandaag weer bloedheet en dat stuk lopen is dan niet zo lekker. We worden begeleid door twee kleine meisjes van een jaar of 8-9, De een, Wei Shi Neushi, is een snuggere, ze zegt dat ze ons zal gidsen voor 20 yuan. Onze eigen gids vindt het wel leuk maar daagt ze uit, als ze een fout maakt  (hij kan het weten), gaat er steeds 2 yuan af van de prijs. Daar is ze mee akkoord!  Op het laatst horen we dat ze in de vakantieweek ongeveer 1000 yuan heeft verdiend met gidsen, veel geld hoor! Op de e vraag wta ze daar mee gedaan heeft, zegt ze dat ze het aan haar ouders heeft gegeven.  Waarom, vraagt Bruce? Nou, mijn ouders moeten mijn opvoeding toch betalen zegt ze! Wijsneus! Uiteindelijk had ze drie foutjes op onze tour, dus 14 yuan verdiend. Ik voel me nog niet zo lekker en ga een half uurtje in zo'n oud huis op een bamboe-bed liggen, lekker koel hier. Marianne kuiert verder met Bruce en de twee meiden.  Na een half uurtje zijn ze terug met het voorstel om verderop te lunchen in een heel fraai gerestaureerd oud guesthouse. In de tuin daar is het goed toeven,  ik kan al wat mee-eten,  gaat goede kant op. Bruce bekijkt even mijn schilderijen op mijn tablet. Op de vraag of hij Rembrandt kent, is het antwoord ontkennend, nooit van gehoord!  De eigenaar van het guesthouse kent hem wel, hij schildert zelf ook. We slaan het andere dorp over, we hebben er nu genoeg gezien, het gaat wat meer op elkaar lijken. We gaan daarom weer verder terug naar ons hotel in Tunxi, een uurtje verderop. Om 17 uur gaan we met Bruce naar zijn familiehuis dat nu een grote theewinkel is en eigendom is van zijn tante.  Achterin krijgen we een uitleg over de groene , zwarte thee en proeven we de verschillende theesoorten, ook chrysanten thee, jasmijn thee en oolong thee. Tussendoor speelt tante even op een chinese liggende harp of gitaar van 24 snaren, ze speelt zelf mee in een chinese opera. Uiteraard wordt er thee gekocht, het is wel een wereld van verschil met de zogenaamde thee die we thuis drinken! Verderop in de straat laat ik een chinees stempel van geel Huangshan marmer maken mijn naam in Chinese karakters, Fu Lang Si. Op de zijkant staan nog wat extra karakters,  van rechts naar links staat jaartal, midden herfst,  links Huangshan. Dan gaan we uit eten met Bruce en zijn vriendin. In een grote en zeer drukke zaak hebben we snel plek omdat Vriendin al gerserveerd heeft. Aan een immens buffet waar wel 20 man personeel achter staat, kiezen we onze  hapjes uit, gelukkig geholpen door Bruce. Spaghetti, groentenpizza, kippenklauwtjes, kikker, waterbamboe,  dumping met kleefrijst, thee en vruchtensap. Smaakt goed, al eet ik niet zo veel nog.  Maar we zijn nog niet klaar deze avond!