China dag 7 vervolg
Door: Frans van Eijk
Blijf op de hoogte en volg Frans
11 Oktober 2016 | China, Huangshan
Over de kledij van de Chinezen kun je stellen dat men graag in felle kleuren rondloopt, liefst in combinaties die voor ons westerlingen niet zo bij elkaar passen. Ook helemal zwart is regelmatig te zien, mijn indruk is dat dat iets chiquer is of lijkt. Soms draagt men heel chique jassen, voornamelijk door dames. Hagelwitte jassen, soms handschoentjes aan, allemaal heel keurig met sjaaltje en zo. En dan soms een honkbalpetje erboven en gympen of sneakers eronder. Ik ben niet erg modegevoelig maar dit valt zelfs mij op -;)). Naast deze beschrijvingen toch ook wat accenten die getuigen van een gevoelige aard, bijvoorbeeld oudere paren die elkaar ondersteunen, extra gesteund door de pelgrimsstokken die ze in de winkeltjes van hotels bij bosjes aanbieden, of een meisje dat met een takje voorzichtig een rupsje aan de kant doet zodat die niet vertrapt wordt. Een teleurstelling is er ook (maar niet heus), we hoeven vandaag met niemand op de foto! Wel zijn er gelukkig diverse begroetingen van tegenliggers als Hello, naistomietjoe, hefanaisetrip etc. Of er verder nog wat te zien was? Heel veel bergen, bomen en stenen, en ja op het eind van de dag kwam de mist opzetten. Kijk straks maar naar de foto's, daar kan geen weblog tegenop! De reisgidsen beschrijven die mist als mysterieus, ik zou zeggen, koud, kil en klammig! Verder doen we nog een extra kabelbaantje naar boven. We wilden wel naar boven klimmen maar die weg was afgesloten. Een goede reden om die af te sluiten is dat men dan bijna verplicht met de kabelbaan naar boven moet. Je kunt dan rustig 100 yuan vragen voor een enkeltje (13 euro) van 6-7 minuten. 60 man per gondel, elke 5 minuten, tel uit je winst! Of je gaat via dezelfde knieën killer afdaling naar boven terug.....Dat doen er heel weinig denk ik. Om je knieën kapot te krijgen hoef te trouwens niet zo moeilijk te doen, Marianne mist op het eind van de dag twee maal een laatste trede en komt onzacht in aanraking met de betonnen treden, auw! Het lijkt gelukkig mee te vallen en ze kan na een grimas en een traan gewoon verder. Tsja, met 15.000 treden wordt de kans groter dat je een keer een treedje mist-:((. Ons laatste optreden vindt plaats in het restaurant, er is hier bovenop de berg geen ruime keus uit restaurantjes dus we kunnen kiezen uit hotel 1of hotel 2. Of dat uitmaakt? ze hebben beiden een chinees restaurant-;)!
Morgenochtend misschien nog een stuk wandelen, dat hangt af van de knieën natuurlijk. Na de lunch gaan we terug naar de voet van de berg, daar wacht onze chauffeur die ons naar Hongchun brengt, een mooi plattelandsdorp dat werelderfgoed is.