China dag 7

Een copieus chinees ontbijt, 15.000 treden, en wat is de  Chinees voor iemand ?

Een Chinees buffet staat voor ons klaar als we gaan ontbijten. Maar eerst twee blauwe bonnetjes inleveren die we gisteren van de receptie kregen anders mag je de ontbijtzaal niet binnen! We gaan er eens goed voor zitten, want we hebben wel wat energie nodig vandaag voor een lange wandeling door bergachtig gebied. Er zijn nauwelijks rechte stukken langer dan 5 meter, de rest is trappen, trappen en trappen! Zorg dat je goede knieën hebt als je daalt,  en stevige dijspieren als je klimt! Eens kijken of we goed ons best hebben gedaan op de  fitness-;)! Ohja!  Het ontbijt, men neme een bord, een kom, en stokjes en vult zich met rijst (gebakken of gewoon), bami, wortelsoorten in zuur (4 varianten) paddestoelensliertjes in zuur, 3 soorten deegballen gevuld met iets zoets, tomaten en mandarijntjes (vers), verse ginseng, tomaatjes, paar gekookte eieren, zoet broodje toe en spoelt het weg met drie glazen lauwe thee. Dan de voeten even omhoog houden want de schoonmaakploeg raast al rond met de zwabbers om al het gevallen eten op te ruimen.  Een goed opgevoede chinees gooit al het eten dat hij niet lust en het afval gewoon langs zijn bord en als het tegenzit valt dat gewoon op de grond. Dan nog even boeren en liefst even peuteren tussen de tanden maakt het plaatje compleet. Eerlijk is eerlijk, niet elke chinees doet zo, maar als je rondkijkt zie je het vaak genoeg! Alles opeten wat je gehaald hebt is hier trouwens geen regel van betekenis denk ik! We stoppen nog stiekem een paar laatste eieren in onze tes voor vanmiddag. We zetten koers naar de canyon met prachtige uitzichten op piekerige  bergpassen met grillige dennenbomen en flarden mist. Het zonnetje schijnt in onze rug, en wij kijken tegen de  ruggen van de Chinezen. Het zijn er best veel vandaag,  nog net geen Vierdaagse drukte. Soms hele stukken geen wandelaars, soms moeten we echt even in de file als er een steile stuk komt en de langzaamste wandelaars het tempo bepalen. Dat kan jong  en oud zijn. De jongsten worden soms door een ouder gedragen, ze hangen dan meestal als een slappe vaatdoek in de armen met het hoofd van langs naar rechts slingerend. Kinderen op de rug zie je hier niet. De oudsten hebben een verstandig tempo, niet haasten, dan breekt het lijntje niet! Mocht je geen puf meer hebben, gewond zijn of gewoon lui of decadent, dan roep  je een duo dragers. Een rieten stoel, met touw vastgeklemd tussen twee lange bamboe stengels, met voetensteun,  fungeert als draagstoel en de dragers sjouwen zich een bult om je naar boven te brengen. De man of vrouw in de stoel veert dan lekker op en neer en geeft de schouders en rug van de drager een goeie beurt! Achterop de stoel hangt een prijslijst, dus je weet waar je aan begint. Echte dragers voor niet menselijk vervoer zijn er ook. Als de Arbeidsinspectie hier komt is er Groot alarm! Een  schriel manneke van 160 cm lang had aan een bamboestok vier rijstbalen hangen. Een baal die 25 kg weegt!! En zo waren er veel meer dragers die al snel 60-80 kg de  berg op droegen. Later las ik dat ze dit maar 1 x per dag doen. Bergopwaarts is het 1.8 yuan per kg, bergafwaarts 1. 4 yuan per kg. Nou dan wil ik wel wat meer voor mijn water betalen hoor! Wel zie je dan weer dat er overal prullenbakken staan van rotsblokken en worden de Chinezen middels propagangaborden aangespoord om zich geciviliseerd te gedragen,  niet over de kliffen te klimmen of te vallen etc. Gelukkig zijn er nog volop Chinezen om op te voeden, getuige de  vele legeflesjes of papiertjes die achteloos op de grond worden gegooid. Zouden ze weten dat er op elk traject 3-4 vuilnismannen staan die achter ze aan lopen en alles opvegen en opruimen? Nou niet alles hoor, de fluimen die je her en der ziet / hoort wegschieten laten ze liggen. Gelukkig zijn er ook Chinezen die keurig in de prullenbak spugen. Of de mensen die de prullenbakken afschuimen voor het statiegeld van lege flesjes het daar mee eens zijn, weet ik overigens niet. Zie vervolg....