China dag 2 Shanghai

Struinen door Shanghai, alternatieve museums, gekke waterval, de pas blijft spoorloos.

Vanmorgen aan het chinees/ europees ontbijt constateerden  we dat ik wel last had gehad van de jetlag en Marianne niet. Ik sliep niet goed in vanwege muggensteken, en werd al vroeg wakker en sliep pas tegen vijven weer in. Om toch redelijk uitgerust allereerst bij de receptie om hulp te vragen voor het terugkrijgen van mijn bankpas. We troffen het met de vriendelijke maar correcte en vasthoudende jongedame. Ze belde het ene na het andere telefoonnummer,  maar steeds wist de andere kant van niets. Men kon niet zeggen of en wanneer er een bankpas terug zou komen, wist ze ons te vertellen. Het speet haar ontzettend en kon alleen maar aanbieden het de volgende dag weer te proberen. We lieten het voorlopig dan maar zo. Morgen verder kijken.  We starten met een wandeling vlakbij langs oude huizen waarvan er enkele tot musea omgevormd zijn. Het Bund Art museum is een strak, artdeco achtig gebouw wat opgehemelde kritieken in onze reisgids heeft. Ik had me de hemel anders voorgesteld! 5 etages met een voorportaal en daarachtig een grote lege witte ruimte, soms spaarzaam uitgerust met kunst...een vloerbedekking van 3x6 meter bestaande uit ruim 300 kilo zwartwit snoepjes....in de hoek een hoopje witrode snoepjes totaalgewicht 80 kg volgens de bijsluiters......tien kleine zwartwit foto's aan de muur die voor mij geen onderlinge relatie hebben.....5 rijen van 12 mapjes papier in ongelijke hoogtes.....4-5 snoeren met witte peerlampjes her en der opgehangen of neergelegd....Nee,  dat is niet erg onze kunst -;)). Dan vind ik de trap in het trappenhuis leuker hahaha! Verderop een wat beter museumpje,  tis een privé museum en heeft daarom misschien een meer aansprekende inrichting? Moderne meubels en beeldmerken en een leuk watergordijn dat via een soort beddenspiraal in golven naar beneden komt. We lopen richting People Park, een groot groen park midden in Shanghai. Al snel grijpen ze me bij de kladden...mogen ze met mij op de foto smeken  ze? Tuurlijk grijns ik...als ik maar geen thee hoef te drinken. Sommige gehaaide lui tronen je dan na een gezellig gesprek met een smoesje mee naar een theehuis en trommelen je geld af voor 50-100 dollar! Zegt onze reisgids.
Na een poosje nemen we even afstand van de mensenmassa en ploffen even neer op een terrasje, een tamelijk  zeldzaam fenomeen in Azië.  We genieten van een goede koffie en brownie en ik laat mijn voeten  even luchten, valt denk ik niet op in de smog hier. Die denk ik ook best meevalt als ik de app mag geloven die je per minuut op de hoogte houdt hiervan. Er zijn ook betrekkelijk weinig mensen die met een mondkapje rondlopen, zagen we wel eens anders elders! We gaan People Park in. Via een groene laan met bogen waaronder een flinke drukte. Langs de kant lijken mensen hun paraplu aan te prijzen, te verkopen wellicht? Het zijn  er honderden!? Op elke plu ook nog een briefje, allengs wordt duidelijk dat ze niet verkocht worden maar dat er een verhaal bij hoort. Waar het over gaat weten we niet, we zien soms een getal dat bij de lengte van de meneer of mevrouw  past en of bij het bouwjaar. Zoeken we uit tzt!  Misschien een gedachtenis aan iets? Bij een mooie vijver verderop met fraai groene lotusbladeren wordt live muziek gespeeld op een typisch Chinees tingeltangelding en kwelen twee oude vrouwen een zacht vogelpiepgeluid ten gehore...toch maar eens even verder kijken bij de mannen verderop die aan het kaarten zijn -;)). Ach, tis wel aardige muziek, maar begrijpen doe ik het niet. Zie volgend bericht voor vervolg van deze dag.