Breidavik
Blijf op de hoogte en volg Frans
16 Juni 2015 | IJsland, Arnarstapi
Dag 4 16 juni 2015
Oversteek met de ferry. Het mooiste strand van Ijsland en de langste kliffen met miljoenen vogels. Voldoende reden om vroeg op te staan toch?
Het heeft flink gewaaid vannacht maar ik geloof dat het met de regen mee viel. Wat een beetje wil zeggen dat ik af en toe toch wakker was. Ook Marianne was regelmatig wakker ondanks dat het nu wat donkerder was. We ontbijten vroeg met ter plekke gebakken brood en broodjes, de bakker was er al vroeg bij! Al snel schuiven meer gasten aan het ontbijt, gaan zij ook met de boot mee? Want als je net als wij naar de Westfjorden wil, moet je in de zomer de ferry van 9 uur halen, zo'n 50 km verderop naar het noorden. We rijden om 7.30 uur aan en laten het poesje lekker genieten van het restje ham van ons ontbijt, die komt daar denk ik niets tekort! Met nauwelijks verkeer op de weg komen we tegen half negen aan in Stykkisholmur. Van de beloofde regen merken we helemaal niets, wel is er nog steeds wind en zelfs de zon piept af en toe door de witte grijze, donkerwitte en donkergrijze wolken door. In combinatie met de groenbruine, rode bergen is dat een mooi gezicht, zeker als er schittering op het water valt.Oftewel, we hebben nog helemaal niets te klagen. Bij de veerpont aangekomen staat er al een rijtje wagens te wachten om geladen te worden. Wij moeten onze voucher nog wel even inwisselen bij het ticketbureau maar dat is zo gedaan. Marianne mag niet als passagier mee in de auto de boot op en moet lopend de boot op. Als ik het dek oprijd snap ik dat wel. De auto's worden zo dicht tegen elkaar aan geloosd, dat er weinig ruimte is. Als alle passagiers dan ook nog langs alle auto's met open en dichtgaande portieren lopen met tassen, jassen, sjalen en balen dan wordt het een beetje chaotisch. Op het bovenste binnendek staan comfortabele zetels en is het er druk gezellig. Na een kort verkennend rondje over het open bovendek zitten al snel de meeste mensen weer binnen. Het weer valt nog steeds mee, wel is de wind op het dek nu wel heviger dus echt lekker is het niet. Binnen horen we veel Nederlanders praten, engels en Duitsers ook. Na ca 2 uur bereiken we Flatey, een van de tientallen eilandjes in de baai. Bewoond door ca 300 inwoners die nog in fraai gekleurde houten huizen wonen en bevolkt door vele vogels. Redenen voor diverse toeristen om hier uit te stappen en naar die gevleugelde afstammelingen van dinosaurussen te koekeloeren.Ze kunnen dan met de avondferry verder reizen. Wij blijven echter aan boord, lezen of dommelen wat en halen af en toe een frisse neus op het dek, want binnen wordt het wel erg warm en bedompt met al die mensen op elkaar. Het merendeel is 50+, enkele koppels zijn 70 of misschien wel 80+!Kinderen zijn er nauwelijks, stuk of drie denk ik. Na nog een uurtje komt het doel in zicht, de haven van Brjanslaekur. De boot stroomt leeg en in een stoet verspreiden de auto's en mensen zich. Topattractie in dit deel van de Westfjorden zijn de kliffen met miljoenen vogels waaronder de fotogenieke puffin oftewel de papegaaiduiker. Deze vogel met een zwartwit verenkleed, oranje poten en een grote zwart-oranje snavel broedt hier momenteel met honderdduizenden, tezamen met andere vogelsoorten. De vogel duikt overigens voornamelijk naar vis dus waarom die papegaaiduiker heet ? Het plaatsje waar je het dichtst bij die kliffen zit, heet Breidavik en daar slapen wij. Van medereizigers vernamen we dat zij dat ook wel wilden maar dat het vol was. Die moeten nu ca 30-40 km verderop logeren! Hebben wij even geluk? Maar goed, eerst een stukje rijden langs de kust. Mooie kliffen passeren we en andere auto's passeren ons. We hebben geen haast en zetten de cruisecontrol op 80 km per uur waar 90 km/u het maximum is. Na een half uurtje zetten we de auto aan de kant en eten wat brood uit het vuistje. Ik speur met mn verrekijker de omgeving af en ontwaar zowaar een giervalk, een fraai beest van ca 60 cm hoog dat vanaf een veranda van een huis naar prooi zit te kijken (denk ik, misschien is het wel gewoon moe-;)). We rijden rustig verder, langs de fjorden tot plots Marianne iets roept. Een beest, een beest, met haren en een kop! Hartstikke duidelijk wel maar toch maar even gestopt en met de verrekijker gekeken. Tis warempel een vos! Hier is het de poolvos. Hij is duidelijk zijn haren aan het verliezen, om zijn nek zit nog n dikke krans beige vacht en ook aan zijn achterste deel en staart zitten grote plukken witbeige haren. Zijn huis is bijna zwart trouwens, vandaar dat het niet meteen duidelijk was welk beest Marianne zag. Daarbij zag ik het met de verrekijker veel beter dan met het blote oog. Hij steekt rustig maar beslist de weg over, naar boven toe naar en steil stuk met grote rotsen, hij kijkt nog n keer om en duikt dan weg, prachtig! Gelukkig hebben we ook nog een foto! Ik zag later in een brochure dat er wat noordelijker een vossencentrum zit, daar wil ik tzt wel even naar toe! Tis overigens nog steeds droog als we in een bocht een paar huizen zien met een aanduiding voor koffie, dat lusten we wel! In het lange gebouw blijkt een klein cafe annex museum gevestigd te zijn van een plaatselijke held. Zoiets als Egils Olafssonar Hnoti. Ook liggen er een paar oude vissersboten aan land plus een oude USA vliegtuig wat uit elkaar ligt. We doen er een bakkie leut met gratis refill en ik koop een kaart met bijna alle vogelsoorten van IJsland, makkelijk tijdens een autorit en als souvenir. Onze timing is goed want als we weg gaan is het gaan regenen. Nu nog n 20 km naar de meest westelijke punt van IJsland en dus Europa en we belanden in Breidavik, iets meer dan 4-5 huizen is het niet maar wel een heel groot guesthouse met enkele tientallen kamers, een camping en groot cafe en restaurant. We checken in en zien weldra al bekenden die we ook op de boot zagen. Omdat het nu voortdurend regent, is wandelen geen optie. Hoeft ook niet zegt de dame aan de receptie, de puffins komen pas na 20 uur aan land. We kunnen dus een paar uur relaxen, lezen of een siësta doen. Ik kies voor het makkelijkste, de siesta -;)). Na een bescheiden maaltijd gaan de wandelschoenen aan want het is inmiddels toch droog! De Suzuki wordt ook wakker gemaakt en na 12 km zijn wel echt klaarwakker want de gravelweg vertoonde tientallen kuilen en wasborden, we rammelden lekker door elkaar. Op de klif aangekomen is onze eerste kennismaking met de puffin een feit, hij/zij zit op 20 cm onder de rand en we kunnen tot op n meter afstand komen staan, dat hadden we al uit de brochures begrepen! We schieten driftig fotoos, ook van andere soorten als de Jan van Gent en de overal aanwezige meeuwen. We wandelen nog n half uurtje verder en dan vindt de klif-elf het welletjes, hij stuurt weer regenwolken onze kant op. Omdat we waarschijnlijk niet snel genoeg naar beneden gaan, wordt de bui wat steviger en komen we met natte broekspijpen bij de auto aan. Verbaasd zie ik achter een andere auto twee dames hurken.Nee, ze doen geen kleine boodschap, maar zijn koffie aan het zetten in de luwte van hun auto! Die-hards zullen we maar zeggen!
We hobbelen terug, nemen nog n yoghurt met musli en sluiten de ze toch nog geslaagde dag af.
Vogel van de dag: toch de puffin, ook al waren het er maar 4 of 5. Maar goede tweede de giervalk en beest van de dag, de poolvos!
Oversteek met de ferry. Het mooiste strand van Ijsland en de langste kliffen met miljoenen vogels. Voldoende reden om vroeg op te staan toch?
Het heeft flink gewaaid vannacht maar ik geloof dat het met de regen mee viel. Wat een beetje wil zeggen dat ik af en toe toch wakker was. Ook Marianne was regelmatig wakker ondanks dat het nu wat donkerder was. We ontbijten vroeg met ter plekke gebakken brood en broodjes, de bakker was er al vroeg bij! Al snel schuiven meer gasten aan het ontbijt, gaan zij ook met de boot mee? Want als je net als wij naar de Westfjorden wil, moet je in de zomer de ferry van 9 uur halen, zo'n 50 km verderop naar het noorden. We rijden om 7.30 uur aan en laten het poesje lekker genieten van het restje ham van ons ontbijt, die komt daar denk ik niets tekort! Met nauwelijks verkeer op de weg komen we tegen half negen aan in Stykkisholmur. Van de beloofde regen merken we helemaal niets, wel is er nog steeds wind en zelfs de zon piept af en toe door de witte grijze, donkerwitte en donkergrijze wolken door. In combinatie met de groenbruine, rode bergen is dat een mooi gezicht, zeker als er schittering op het water valt.Oftewel, we hebben nog helemaal niets te klagen. Bij de veerpont aangekomen staat er al een rijtje wagens te wachten om geladen te worden. Wij moeten onze voucher nog wel even inwisselen bij het ticketbureau maar dat is zo gedaan. Marianne mag niet als passagier mee in de auto de boot op en moet lopend de boot op. Als ik het dek oprijd snap ik dat wel. De auto's worden zo dicht tegen elkaar aan geloosd, dat er weinig ruimte is. Als alle passagiers dan ook nog langs alle auto's met open en dichtgaande portieren lopen met tassen, jassen, sjalen en balen dan wordt het een beetje chaotisch. Op het bovenste binnendek staan comfortabele zetels en is het er druk gezellig. Na een kort verkennend rondje over het open bovendek zitten al snel de meeste mensen weer binnen. Het weer valt nog steeds mee, wel is de wind op het dek nu wel heviger dus echt lekker is het niet. Binnen horen we veel Nederlanders praten, engels en Duitsers ook. Na ca 2 uur bereiken we Flatey, een van de tientallen eilandjes in de baai. Bewoond door ca 300 inwoners die nog in fraai gekleurde houten huizen wonen en bevolkt door vele vogels. Redenen voor diverse toeristen om hier uit te stappen en naar die gevleugelde afstammelingen van dinosaurussen te koekeloeren.Ze kunnen dan met de avondferry verder reizen. Wij blijven echter aan boord, lezen of dommelen wat en halen af en toe een frisse neus op het dek, want binnen wordt het wel erg warm en bedompt met al die mensen op elkaar. Het merendeel is 50+, enkele koppels zijn 70 of misschien wel 80+!Kinderen zijn er nauwelijks, stuk of drie denk ik. Na nog een uurtje komt het doel in zicht, de haven van Brjanslaekur. De boot stroomt leeg en in een stoet verspreiden de auto's en mensen zich. Topattractie in dit deel van de Westfjorden zijn de kliffen met miljoenen vogels waaronder de fotogenieke puffin oftewel de papegaaiduiker. Deze vogel met een zwartwit verenkleed, oranje poten en een grote zwart-oranje snavel broedt hier momenteel met honderdduizenden, tezamen met andere vogelsoorten. De vogel duikt overigens voornamelijk naar vis dus waarom die papegaaiduiker heet ? Het plaatsje waar je het dichtst bij die kliffen zit, heet Breidavik en daar slapen wij. Van medereizigers vernamen we dat zij dat ook wel wilden maar dat het vol was. Die moeten nu ca 30-40 km verderop logeren! Hebben wij even geluk? Maar goed, eerst een stukje rijden langs de kust. Mooie kliffen passeren we en andere auto's passeren ons. We hebben geen haast en zetten de cruisecontrol op 80 km per uur waar 90 km/u het maximum is. Na een half uurtje zetten we de auto aan de kant en eten wat brood uit het vuistje. Ik speur met mn verrekijker de omgeving af en ontwaar zowaar een giervalk, een fraai beest van ca 60 cm hoog dat vanaf een veranda van een huis naar prooi zit te kijken (denk ik, misschien is het wel gewoon moe-;)). We rijden rustig verder, langs de fjorden tot plots Marianne iets roept. Een beest, een beest, met haren en een kop! Hartstikke duidelijk wel maar toch maar even gestopt en met de verrekijker gekeken. Tis warempel een vos! Hier is het de poolvos. Hij is duidelijk zijn haren aan het verliezen, om zijn nek zit nog n dikke krans beige vacht en ook aan zijn achterste deel en staart zitten grote plukken witbeige haren. Zijn huis is bijna zwart trouwens, vandaar dat het niet meteen duidelijk was welk beest Marianne zag. Daarbij zag ik het met de verrekijker veel beter dan met het blote oog. Hij steekt rustig maar beslist de weg over, naar boven toe naar en steil stuk met grote rotsen, hij kijkt nog n keer om en duikt dan weg, prachtig! Gelukkig hebben we ook nog een foto! Ik zag later in een brochure dat er wat noordelijker een vossencentrum zit, daar wil ik tzt wel even naar toe! Tis overigens nog steeds droog als we in een bocht een paar huizen zien met een aanduiding voor koffie, dat lusten we wel! In het lange gebouw blijkt een klein cafe annex museum gevestigd te zijn van een plaatselijke held. Zoiets als Egils Olafssonar Hnoti. Ook liggen er een paar oude vissersboten aan land plus een oude USA vliegtuig wat uit elkaar ligt. We doen er een bakkie leut met gratis refill en ik koop een kaart met bijna alle vogelsoorten van IJsland, makkelijk tijdens een autorit en als souvenir. Onze timing is goed want als we weg gaan is het gaan regenen. Nu nog n 20 km naar de meest westelijke punt van IJsland en dus Europa en we belanden in Breidavik, iets meer dan 4-5 huizen is het niet maar wel een heel groot guesthouse met enkele tientallen kamers, een camping en groot cafe en restaurant. We checken in en zien weldra al bekenden die we ook op de boot zagen. Omdat het nu voortdurend regent, is wandelen geen optie. Hoeft ook niet zegt de dame aan de receptie, de puffins komen pas na 20 uur aan land. We kunnen dus een paar uur relaxen, lezen of een siësta doen. Ik kies voor het makkelijkste, de siesta -;)). Na een bescheiden maaltijd gaan de wandelschoenen aan want het is inmiddels toch droog! De Suzuki wordt ook wakker gemaakt en na 12 km zijn wel echt klaarwakker want de gravelweg vertoonde tientallen kuilen en wasborden, we rammelden lekker door elkaar. Op de klif aangekomen is onze eerste kennismaking met de puffin een feit, hij/zij zit op 20 cm onder de rand en we kunnen tot op n meter afstand komen staan, dat hadden we al uit de brochures begrepen! We schieten driftig fotoos, ook van andere soorten als de Jan van Gent en de overal aanwezige meeuwen. We wandelen nog n half uurtje verder en dan vindt de klif-elf het welletjes, hij stuurt weer regenwolken onze kant op. Omdat we waarschijnlijk niet snel genoeg naar beneden gaan, wordt de bui wat steviger en komen we met natte broekspijpen bij de auto aan. Verbaasd zie ik achter een andere auto twee dames hurken.Nee, ze doen geen kleine boodschap, maar zijn koffie aan het zetten in de luwte van hun auto! Die-hards zullen we maar zeggen!
We hobbelen terug, nemen nog n yoghurt met musli en sluiten de ze toch nog geslaagde dag af.
Vogel van de dag: toch de puffin, ook al waren het er maar 4 of 5. Maar goede tweede de giervalk en beest van de dag, de poolvos!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
