7 oktober

We gaan via een korte vlucht vanaf Santa cruz naar La Paz, dus weer de hoogte in, van 2000 naar 4000 meter. Ben benieuwd of we daar last van gaan krijgen, nu we al heel wat dagen op die hoogte hebben doorgebracht.
Onze taxi rijdt goed door maar niet zoals die snelle van enige tijd geleden. Om 6 uur staat de taxi al klaar en hij levert ons om 0915 uur af op het vliegveld. We kunnen snel door, het is maar een klein maar wel modern vliegveld. Bij de controle blijkt dat we geen airporttax hebben betaald, maar we hebben nog tijd en geld daarvoor. Kosten 2 euro per persoon. Wie zei toch dat Bolivia goedkoop was? Krap 50 minuten later staan we 2000 meter hoger. Met de bus hadden we er 14 uur over gedaan, zo wilde onze taxichauffeur ons laten weten. Een ander mannetje staat ons al op te wachten en we verdwijnen in een chinees aandoende auto, compleet met vader op de bijrijdersstoel. Wat die daar doet is ons niet meteen duidelijk. Wel stopt de auto bij een uitkijkpunt waar ik tekst en uitleg krijg van Papa Bolivia over het inwonertal van La Paz, ca 1 miljoen in de kom tussen de bergen en ca 1 miljoen op de vlakte erboven. Hij wijst mij het voetbal stadion en de hoogste flat van 36 etages hoog, de hoogste van heel Bolivia. Hij blijft, net als ik, serieus kijken als ik hem vertel dat onze hoogste berg een dikke 300 meter meet....dan komt de grote wisseltruc, deze keer zonder nadelige gevolgens voor ons. De taxi stopt en de chauffeur zegt dat we in een andere taxi moeten overstappen en dat zijn vader meegaat. Ik twijfel. Is dit verstandig? Worden we hier een oor aangenaaid of erger? Ik bedenk dat de man op het vliegveld een bord omhoog hield met heel duidelijk mr. Franciscus van Eijk en Wilhelmina van Hengel, dat waren toch wel gegevens die niet zomaar ergens vandaan tovert. Als er alleen de naam van het hotel had gestaan... Hij wist trouwens wel welk hotel we precies moesten hebben want ik zei nog, hotel Rosarita en hij keek daarbij vreemd op, nee zei hij, jullie moeten naar hotel Rosario, wat inderdaad op de voucher stond. Dus toch maar de bagage overgeladen en ingestapt met Papa Bolivia. Na koud 3 minuten stonden we weer stil, inderdaad, voor hotel Rosario. Papa Bolivia helpt ons keurig en wil graag ons ritje van overmorgen vastleggen, als we naar Lima gaan. Dat weten we niet precies maar waarschijnlijk zal dat al geregeld zijn omdat alles via dezelfde touroperator gaat. De wisseling zal denk ik te maken hebben met zones waar bepaalde taxi's wel of niet mogen komen. We installeren ons in onze ruime kamer en na een half uurtje gaan we La Paz verkennen, voorlopig dichtbij om weer aan de hoogte te wennen. Eerst wat eten! We zien in een klein winkelcentrum een bord met Almuerzo familiale, dat is een menu van de dag voor de familie. trapje op en een grote zaal waar veel mensen zitten. Almuerzo vraagt de bediening? Si señora, dos ...por favor ! en we wachten af wat er gebeurt. Das niet moeilijk, eerst komt er een klein schaaltje met rauwkost, 3 minuten later een grote bord soep met veel macaroni of zoiets, 5 minuten later een brood met aardappelpuree en een stuk dun vlees, goed gaar. Alles smaakt tamelijk goed en ook de portemonnaie knikt tevreden als we per persoon nog geen 2 euro afrekenen. Dan lopen we wat straten af met gezellige winkels, restaurants, dan naar de San Francisco kerk met een groot plein. Het is daar druk en we zitten lekker rond te kijken naar de mensen die er rondlopen. Mooie vrouwen met typische Boliviaanse jurken (geplisseerde rokken,heet dat zo?), dikke vesten natuurlijk want het is lager dan 25 graden, en een mooie hoed op. Van die moderne, lichtgele met een bloem er op of de ouderwetse, de bolhoed die kenmerkend is voor Bolivia. We zien ook dat La Paz zich sterk maakt voor een Culturele Hoogstad, een vijftal grote boomstammen wordt vakkundig omgevormd tot een mooi sculptuur. Helemaal verfijnd en zonder detaillering gaat het niet, met die kettingzaag...
We steken de grote straat over en klimmen een stukje. Dat kost tijd -;). We bereiken het centrale plein, Plaza Murillo, vernoemd naar een van de bevrijders. Als je het plein Plaza Major, Plaza de Armas of Plaza de 16 juli noemt is het overigens ook goed! Hier zitten we wel even, eerst een ijsje doen en mensen kijken. Dat valt nog niet mee want het plein is vergeven van de duiven, honderden zijn het er! Elk kind van 2- 3 schijnt zakgeld te hebben voor een zakje duivenvoer en de duiven weten dat, duivensgoed! Wat ze schijnbaar niet goed weten is dat er op ze gejaagd wordt door...oude mannen. In ieder geval eentje, die zit net schuin tegenover ons. Hij doet een beetje lief tegen een duif maar grijpt dan plots de twee vleugels vast en trekt m in een plastic zak. Hij grijnst een beetje tegen ons en dat had ie niet moeten doen want de duif naait er van tussen, met plastic zak en al. Die wil niet in de pan! Wel een beetje een komisch gezicht, zeker als die oude man er achter aan wil en wat staat te graaien met zijn armen. Je ziet de duif bijna een lange snavel trekken, lekker puh! Goed, we kuieren tenslotte langzaam wat terug, kopen wat souvenirs en controleren nog even of de matrassen goed liggen...'s avonds eten we nog een hapje, bekijken op de weg terug in een restaurant waar levende muziek uit komt, met een scheef oog of de "Most Wonderful Andes Show from South America" echt iets is en bedenken dat we daar morgen ook wel tijd voor hebben, als we zin hebben tenminste.....
Nou, weer een hoop geschreven over eigenlijk een hele dag niets doen -;)