29 september

29 september
We gaan, na ongeveer het magerste ontbijt allertijden (voorgebakken toast, een stukje stokbrood en een kommetje jam, thee en een glas vruchtensap) naar de markt in Tarabuco. Een uurtje rijden van Sucre en in een normaler tempo dan gisteren. Of dat aan meneer zelf ligt weten we niet precies, komt misschien ook doordat we vergezeld worden door een vriendelijke dame die ons in engels met allerlei weetjes vermaakt, doet ze leuk. De makt is inderdaad iets om je schema op aan te passen. Veel mensen in plaatselijke kledij komen daar handelen, kopen en verkopen, eten , kletsen, kijkenkijkennietkopen, bedelen om een paar Bolivianos als ze weten dat ze fotogeniek zijn. Alles wat je wil is er te koop behalve auto's, brommers en de laatste gsm en laptop. Ook veel handnijverheid, stof, kleren, hoeden, sieraden. En natuurlijk veel groenten en fruit. Marianne koopt een hanger met een mineraal (halfedelsteen correctie!) dat alleen in Bolivia voorkomt, nergens anders ter wereld. Het heet, je raadt het al, bolivianita. Er zijn vandaag ook gezondheidsacties bezig en ik wil natuurlijk wel weten wat mijn bloeddruk is op ca 3000 meter. In verband met de wet op de privacy van medische gegevens kan ik daar hier natuurlijk niet over uitweiden maar de zuster (of dokter?) stak wel haar duim omhoog -;))). Ook bij Marianne kwam er een duim! Die kon trouwens meteen door naar haar Boliviaanse collega die daar gezonde voeding stond te promoten en had een geanimeerd gesprek met haar. Als toegift hebben we een klein boekwerkje in het Spaans meegekregen, altijd handig, nietwaar?!
Dan volgt de lunch. Omdat dit een vooraf geboekte trip is met lunch inbegrepen, worden we in een restaurant een stuk verderop gedropt, waar we vriendelijk verzocht worden om de plaatselijke schilderes te vereren met een bezoekje aan haar galerietje, en krijgen we iets te eten. Mij lijkt het op toeristen afgestemd en heeft het weinig met lokaal eten te maken. Toch wordt ik wel verrast als ik de soep determineer als grotendeels erwtensoep, maar dan zonder worst of varkenspootjes. Die lopen trouwens gewoon rond, zwart met witte band of wit met 2 zwarte banden, wie het weet mag het zeggen. In ieder geval, oppassen bij de beestjes! Op de terugweg gunnen we onze taxichauffeur een extra ritje. We willen naar een Dinosaurus park even buiten Sucre. In Zuid-Amerika zijn ook vele fossiele resten van dinosaurussen gevonden maar bijzonder (komt nergens ter wereld zo voor) hier is dat er een gebied zo lang als 1,5 km lang en tussen de 20 en 100 meter hoog bezaaid is met ca 5000 afdrukken van tientallen soorten dino's. Van vleeseters, herbivoren, klein groot en gevleugeld. Er is niet één laag zo, men vermoedt dat er vele lagen zijn, wel 7. Deze worden niet afgegraven want daarmee verwoest je de bovenste laag. De natuur doet dat trouwens zelf wel, want door de hevige regens van november tm februari treedt er erosie op en is er een groot deel van de wand (door de tektonische bewegingen van de aarde staat de wand bijna verticaal) ingestort. Heel jammer dat er een spoor van een beest van wel 135 meter lang is vergaan. Beschermingsmaatregelen zijn weliswaar genomen maar door aardtrillingen zal het onvermijdelijk zijn dat er toch fossiele resten verloren zullen gaan. We worden bij aankomst trouwens keurig aangesproken en gewezen op de audiovisuele voorstelling en krijgen daar na een gids mee die ons van alles uitlegt in het engels. Al met al een aardig educatief gebeuren, en er is veel jeugd aanwezig. Als je dit ook wil zien, kom dan over een paar jaar want dan is er waarschijnlijk een loopbrug langs een groot deel van de wand, nu moet je het van een afstand bekijken helaas, met een verrekijker of een camera met een goed zoombereik.
Vanavond de rugzak ompakken want we gaan een paar dagen het binnenland in, wandelen waar het kan of met een paard, dat moeten we nog even bekijken. Dan is waarschijnlijk weer een paar dagen geen verslag, sorry chicos!