2022 San Vigilio de Marepe

Vallen: Met 80 km/per uur door de lucht. Wandelen: Met 2 k m per uur tegen de berg op. Wordt de zipline -experience spannend vandaag? Als we ons om 10 uur naar het dorp begeven, zien we de roomwitte dorpskerk in het zonlicht liggen. Bouwvakkers zijn bezig rondom de kerk bij de muren en graven om deze te herstellen. Zo te zien zijn ze een heel eind klaar en zijn de al herstelde graven opgefleurd met nog zomerse bloemen. Binnen in de kerk is het rustig, een oudere vrouw zit geknield in de banken, niet eens in het zwart gekleed. Nog een paar, meest jonge, mensen komen snel even binnen, slaan een kruisje, steken een kaars op en gaan weer snel weg. De biechtstoelen met groen-rood aanwezigheidslampje zijn leeg. De aankleding en versiering zijn rooms rijk vergeleken met de sobere kerken die we tot nu zagen. Snel nog een euro in het offerblok en een elektrieke kaars aansteken, ze willen hier waarschijnlijk geen zwarte rook die de fraaie muurschilderingen op den duur blakeren. Dan is het zover, we melden ons bij het Adrenaline X-treme Adventure kantoor. Een schone Bella met hazelbruine ogen begroet ons vriendelijk in het Duits en we mogen direct met onze mobi en QR code inchecken. Effe aangeven dat je niets mankeert en niets zult claimen....ik denk tenminste dat dat laatste bedoeld wordt met de ellenlange privacy verklaring die zeker 15 minuten duurt om door te lezen. Tassen inleveren, een helm op (heel erg nodig blijkt later), een harnas (tig bajonethaken, touwen en een soort triangel) aantrekken en Bella trekt het tuigje en de straps bij de benen (lees liezen) goed strak. Als ik straks jodel bij de afdaling mag je bedenken of dat van de schrik, vreugde of pijn komt ;-))! Met zijn zessen volgen we de promofilm met instructies, maar het vele lawaai van de film, pratende gasten en Bella, telefoontjes en voorbijrijdend verkeer zorgen er voor dat ik alleen de aftiteling begrijp; Have fun! Die begint met in een busje proppen van de deelnemers, een Italiaans en Duits stelletje en wij. Een gids (Magro oftewel de Magere) is tevens chauffeur en een andere gids (Uomo Baffi oftwel Snorremans) maken het busje vol. Blijkbaar kent Magro de route op zijn duimpje, want hij trekt er vandoor op de smalle zanderige hobbelige zigzaggende paden naar boven, we moeten tot slot een 400 meter verschil gaan overbruggen (start op 1600 meter). Enkele vroege wandelaars springen gehaast in de berm als we voorbij stuiven. Geen tijd voor ons om bang te zijn voor het Xtreme Adventure aan de lijn, dat is er al op de weg ernaar toe! Telkens als we denken dat we er zijn, gaan we weer wat verder, maar dan is het ineens een u bocht op een soort parkeerplaatsje tussen de dennenbomen en zijn we er. Nog een smal paadje af naar een hek met een gesloten poort. Een sticker met Doodsgevaar zit op de deur geplakt. Ik zie enkele vragende blikken bij de anderen...Geldt dat voor ons of...? Trappetje op en we staan op een platform van hout dat rondom een stevige boom is gebouwd. De hoeveelheid stalen kabels moet vertrouwen inboezemen. Baffi klikt zich aan de lijn en gaat vooruit om ons straks op te "vangen". Deelnemer Numero Uno stapt op, en wordt met een zware katrol aan de lijn gekoppeld, extra kabel en de kabel met stalen triangel worden ook aangesloten. Nu blijkt dat de triangel er niet is om lekker muziek op te maken onderweg, maar dat je je handen om het horizontale deel legt en je kunt je daarmee stabiliseren. Of sturen als je wil (links/rechtsom of alles tussen 1 en 360 graden voor de nieuwsgierigen onder ons die omlaag, omhoog of rond willen kijken. Niet dat je daar veel tijd voor krijgt want soms ben je maar 10-20 seconden onderweg, de langste afdaling (800 meter toch) is denk ik 30-40 seconden. Als je aankomt treedt er een schokkerig remsysteem in werking. Hier blijkt dat je wel degelijk die helm nodig hebt en dat je eigenlijk net vantevoren achterover moet hangen, anders knal je met je lip of wenkbrauw (Marianne) of neus (Frans) tegen de triangel. Doet wel effe pijn! Maar goed, je hebt er voor betaald dus je moet het leuk vinden ;-)).En leuk is het wel als je door de boomtoppen door suist. Er is wel een koud windje dat langs de knieën omhoog en hoger kruipt, want je moet met de benen gestrekt afdalen. Maar al met al, is dit een extreem avontuur? Nou, nee zeg ik. Als je al 30 jaar bij het skiën in een stoeltjeslift hebt gezeten is er wezenlijk niet veel verschil. Het gaat wat sneller en de zit is wat minder comfortabel. Na vier keer vraag ik voorzichtig wanneer de Adrenaline moet komen ;-). Bij het afrekenen, zegt Magro grinnikend ;-). De zesde keer wordt het al een beetje Langweilig (Saai) merkt de Duits man knipogend op! Maar even eerlijk ook, het is WEL gewoon leuk en we boffen ook nog eens met het weer. Zeker is het droog en de wolken hangen boven de bergen zodat we toch een fantastisch en helder uitzicht hebben op de Dolomieten en het dal met het dorp onder ons. Kunnen we aftikken! Oh ja, als je het daar ook een keer wil doen, we hebben 2 vouchers met 10% korting, mag je zo hebben! Een ervaring rijker wandelen we terug naar het kantoor, worden door Bella uitgepakt en willen het met een hete koffie vieren. Maarre, om 12.30 uur is het in Italië al ernstig siësta, dus dat wordt een camperkoffie. De camping doet trouwens ook aan de siësta mee, van 13 uur tot 15.30 uur zijn de slagboom en receptie dicht! Bijna geven we ook toe aan dit gebruik, maar besluiten toch nog voor een stevige wandeling (en kleine klim) naar een waterval een paar kilometer verderop. We komen lichtelijk buiten adem boven in een kleine kloof aan, omringd door hoge massieve blokken graniet, waar een paar handenvol dennenbomen zich aan vastklampen. De marmotten laten het afweten, ook nog siësta zeker;-! Alleen een badderend en onder water zwemmend / foeragerend vogeltje in een beek zorgt voor een dierlijke afleiding, de waterspreeuw (die geen familie van spreeuwen is zegt onze vogelgids). En die waterval? Is dat wat? Mmhwaaah, ken net! Je wordt in ieder geval goed nat en koud als je er onder staat, zeker weten! Dat worden we morgen en overmorgen ook (veel regen voorspeld) als we hier blijven, dus we moeten een vervolgplan maken vanavond. Beste optie lijkt om wat zuidelijker te gaan, richting Garda meer en Verona. Ook daar regen voor donderdag en vrijdag, maar daar is het warme regen! De dagen erna beloven daar droog te zijn en met aangenamere temperaturen tussen 20-25 graden. Wij zijn niet veeleisend hoor! En met dieselprijzen rond 1 euro 70 is een verblijf in Italië ook nog eens goede keus. Beste keus nu is....bedtijd!