Trier

De bestemmimg voor de reisvakantie van 2022 is dit jaar lang ongewis gebleven. Iedereen kent wel de berichten over de vertragingen op Schiphol en andere (buitenlandse) vliegvelden. Ook corona telt nog steeds een rol. We stellen ons besluit lang uit, maar een ding is zeker; geen vliegveld voor ons! Dat betekent dat we in Europa blijven en om kort te gaan, weer de camper van Peter en Petra lenen, waarvoor dank! In de weken voor ons vertrek borrelt er een plan op voor de bestemming; Gebaseerd op ervaringen van vorig jaar (Harz en gemiste zipline-experience) en een gemiste vakantie in Elzas (Colmar) met Loek en Brigit, willen we zuidwaarts via Colmar (Frankrijk). Dan door naar Zurich (Zwitserland) waar vrienden van ons - Paul en Sophia - op hun camping plaats staan,we gaan proberen hen te ontmoeten. Marianne diept uit haar vroegere jaren nog herinneringen op van Parpan, anderhalf uur verderop, daar heeft ze vele jaren geskiet, hoe zou het er daar uit zien en is Joost haar oude skileraar er nog? Ik droom weer over kastelen en Neuschwanstein (Zuid Duitsland)is wel een topkasteel dat ik wil zien. Als we daar toch zijn, waarom dan niet door naar Mayrhofen in Oostenrijk? Dat kennen we van onze skivakanties en hoe zou dat durp er uit zien begin herfst? En is Stockie er ook weer, de skileraar? En denkend aan de zipline uit de Harz van 2021, dan zijn we dicht in de buurt van de langste zipline van Europa, dat wil ik wel -;). Die ligt net iets zuidelijker, in de Italiaanse Dolomieten, ook fraai stukje Europa! Wat een zipline is? Men neme twee heuvels en een lange stalen kabel, tuigje er aan met een toerist eronder die zich liggend of zittendnaar beneden laat vliegen! Want als we niet echt kunnen vliegen, dan maar zo, toch?Dat vliegen hebben we trouwens recent nog gedaan, maar dan indoor bij een Skydive centrum bij Utrecht, leuke ervaring, maar daar vertel ik wel een andere keer over. Dus die zipline past ons wel, he!? Wel, als we dat allemaal gedaan hebben, zullen we weleens kijken hoe de reis verder gaat.

Bij het opstaan vanochtend duizelde het ons nog een beetje , niet van al die regen, maar vande activiteiten gisteravond. We hadden meegedaan aan de Achtste Dorpskwizen t was -met de overige 23 deelnemers- behalve leerzaam ook errug gezellig! We hadden als onderwerp China gekozen en hadden onder andere een opdracht met het doorgeven van een pinda met behulp van eetstokjes. Eitje voor ons ;-))! Opdracht gefilmd en met trotsopgestuurd! Alleen jammer dat we de opdracht niet goed gelezen hadden, we hadden het drie maal moeten doen, ontdekte ik vanmorgen. Dat zal misschien ons de eerste plaats kosten! Wat dat trouwens allemaal te maken heeft met onze trip weet ik ook niet, maar wilde het gewoon even kwijt;-).

Goed, die regen dus, was broodnodig en mooie reden om vandaag de neus van de Camper naar het zuiden te richten. Op t gemakkie de laatste spullen ingepakt (veeel laatste spullen!, weinig eerste spullen gedaan bleek me), buuf An gedag gezegd en de poes een aai gegeven (ik had t bijna andersom opgeschreven!!), daarna afval weggebracht, geld opgehaald (nee,dat niet andersom gedacht !) en weldra Maastricht voorbij (Dag Diana in Bunde!) en richting Luik. Heel herkenbaar is die stad nog steeds na al die jaren, een lelijk stukje Luik trouwens! Met een grauwheid die maar niet weg wil. Was het de kwis, dat stukje Luik en de regen dat we ineens richting Saarbrucken reden en ineens meer ricting Duitsland reden dan naar Begie/ Frankrijk? Vlak bij de Duitse grens, hetwas al tegen half vijf, was t niet logisch om -ter hoogte van Luxemburg- weer naar t westen te rijden. Nog een paar grenzen erbij afstrepen, klinkt aardig maar een uurtje verderop lag een aardige stad te lonken. Vroeger werd het ooit het tweede Rome genoemd, dat wist ik niet en denkend aan 2021 - toen we in Xanten startten, ook een stad metfraaie romeinse resten als n groot amfitheater- was het voor ons niet meer dan logisch dat we onze trip in Trier zouden starten. Een andere gelijkenis bleek later nog zo'n reden dat we hier wel moesten vertrekken, maar dat is verhaal voor morgen. Inmiddels waren we rond 18 uur en met droog weer in Trier aangekomenen hadden een Rastplazt gevonden tussen 80-90 andere campers,15 minuten buiten de stad. Marianne toverde een snelle hap tevoorschijn(Nee,geen SnelleJelle!) en sprongen we nog met daglicht de fiets op om over de ca 2000 oude romeinse brug te fietsen. Wat na die brug kwam, komt morgen aan de orde, net als de reden dat we het al na een (1) cafe in Duitsland voor gezien hebben in een cafe, en neen, dat was niet omdat het duur was;-)!

En over spookgeluiden boven op de camper gesproken, morgen weet je er meer over!