24 september

24 september
Om 745 uur start de volgende excursie, we komen langs dorpen waar de mensen lama's 's nachts in kralen houden en nemen een fotostop. Dan nog een stop bij het meer Kollpa, hier wordt een mineraal -kollpa- gedolven, nouja, geschept zeg maar. Het witte spul ligt aan de randen van het meer en wordt gebruikt voor de fabricage van shampoo. Daarna volgt Laguna Chalbiri en na een uurtje toeren zien we in de verte al een speciale helling liggen. Omringd door veelkleurige bergen, strekt zich een immense baan van wit/geel zand uit, met daarop enkele tientallen grote rotsblokken. Geen grind of puin op die baan, nee alleen, eigenlijk heel surrealistisch, maar grote rotsen, alsof ze er neergelegd zijn voor het speciale effect. De verklaring is minder poëtisch, de nabije vulkaan heeft de rotsen onder andere uitgespuugd en ze zijn daar zo terechtgekomen. Een vindingrijk iemand heeft dit El Desierto de Dali genoemd. Dan door, de gure wind trotserend, naar een fraai meer, Laguna Verde genaamd. "Verde" is groen in het Spaans en de zeer speciale groene kleur komt doordat het mineraal arseen daar overvloedig aanwezig is. Door de harde wind staan er allemaal golven op het water en kan de berg er niet in gespiegeld worden. Rond het middaguur passeren we meer waar we kunnen zwemmen in warm geiser water. Het is er druk, tien jeeps of zo, en omdat de wind zo hard is, laten we de zwembroek maar in de rugzak! Wel hebben we daar n uitgebreide lunch genoten, onze kok kan er wel wat van! Mabel heeft vanmorgen al gekookt, schnitzels, aardappels, macaroni, tomaat, ui en ook bloemkool en broccoli. Smaakt allemaal prima! Sinaasappeltje na en we gaan naar Sol de Manama, een geothermische streek van 1 km in het vierkant waar stoom en geisers aanwezig zijn. We zien de grijze en bruine modder binnen handbereik borrelen en pruttelen. Het stoom sist je om de oren, de rotte eierengeur is onovertroffen, poepoe, dat stinkt. Alleen zijn er geen geisers die om de zoveel tijd hun zaakje de lucht in spuiten. Wel ook hier een keiharde wind en dat bij een temperatuur van om en nabij het vriespunt! Om van te hijgen zeggen we tegen Elvis onze gids/chauffeur maar die legt uit dat we op het hoogste punt van de trip staan, 5000 meter!
Dan als laatste vandaag nog Laguna Colorado. een erg groot meer waar rode algen in groeien. Dit trekt de flamingo's aan en dat verklaart ook waarom de flamingo's er roze/ rood uitzien. Er zijn honderden flamingo's, een prachtig gezicht. In onze slaapplaats zorgt Mabel voor thee en is het even uitrusten. We zijn vroeg klaar vandaag dus we kletsen wat met medereizigers en het is een geanimeerd gebeuren. We kletsen ook met Elvis over zijn naam, welke talen we spreken, waarom we met zijn tweeën reizen en zo. Goed voor mijn Spaans!
Ik voel nog een lichte hoofdpijn en heb dus een goed excuus voor een uurtje slapen. Tegen half zeven wordt ik geroepen om te gaan eten. Vandaag serveert Mabel Supa Verdura Boliviano (een gebonden groentesoep met aardappels die er uitzien als asperges, maar toch naar aardappels smaken, knap!) de vleesgroente schotel die volgt is lekker pittig gekruid en gegarneerd met schijfjes ei. Met eigen gebakken frieten.
We offreren onze blikjes bier aan een Australisch stel dat in 9 maanden de wereld rondtrekt, ik heb namelijk geen trek in alcohol op deze hoogte en dan hoeven we dat bier niet steeds mee te sjouwen. Ik heb ook nog een fles wijn, maar die laat ik voorlopig nog even dicht, straks komen we lager en dan lust ik m wel weer!
Ondertussen heeft een gids een kleine houtkachel aangemaakt en genieten we van warmte, anders hadden we al snel te bed gemoeten.
Gids Elvis komt nog even het programma van morgen doornemen en we maken het daarna niet te laat meer.