Georgie dag 23 Tbilisi

Tegenvaller! Zie bericht beneden ivm bereikbaarheid van Frans !!

Vandaag (dinsdag) een dag in Tbilisi) om alvast weer te wennen aan het drukkere westerse leven. Tegen tienen nemen we weer de citybus, nu geen open dak helaas, want de zon staat al fel te branden. Het is nu rustiger verkeersbeeld dan gisteren en al snel zijn we bij onze eerste bestemming, het national museum van Georgie. Uiteraard vele religieuze relikwieen en iconen, munten, kledij etc, maar ook bij entree een fraai overzicht op kolommen van menselijke schedels, vanaf de eerste (kleine) aapachtige mensen tot de Neanderthaler en de moderne mens en alles wat daar tussen zit. Niet alleen van vondsten in de Kaukasus, waar heel oude opgravingen zijn gedaan, maar die ook van Afrika. Logisch, -maar een beetje jammer wel- is dat de schedels allemaal replica's zijn-;).
Om de hoek staat een kerk (tuurlijk!) maar deze is wel heel mooi uitgevoerd! Genaamd de Kharveti kerk. Ik probeer een doek te bemachtigen om mijn blote onderdanen te bedekken (algemene dresscode voor mannen hier) maar vind alleen een grote gekleurde driehoekige doek, die vrouwen gebruiken om hun haren te bedekken. Tja, daarmee kun je hooguit een kant behoorlijk mee bedekken maar door de puntvorm blijft er altijd wel veel bloot zichtbaar, geen gezicht dus eigenlijk. Maar een grote vierkante doek is er niet! Een geestelijke die een klein menske aan het dopen is, ziet me stoeien met die lap en gebaart naar mijn benen, schudt nee en wijst naar voren. Ja, wat wil die nou dat ik doe? Doek afdoen en niet de kerk in of wat anders? Ik begrijp het niet, maar gelukkig helpt een beetje engels sprekende man me dat ik gewoon geen doek om hoef en zo de kerk in mag. Coulance voor de welwillende toerist zo interpreteer ik dat maar. Deze toeristen weten toevallig ook dat er een metro dichtbij is, die lekker diep gaat en naar verluidt een kopie van de Moskouse metro moet zijn. Dat betekent ook dat die van binnen mooi versierd moet zijn, dus die willen we even zien. Maar pech, dan eerst kaartje kopen en dat is weer even een gedoetje. Doe-maar-niet-dan is ons beider gedachte en nemen maar een pauze buiten de metro, lekker in de schaduw en met een breed publiek voor ons dat de metro in en uit gaat. Prima plek om fotoos te maken -;). Foto thema vanmiddag, alle spijkerbroeken met grote gaten er in, dat schijnt hier nog hip te zijn. Hapje en drankje erbij, lekker relaxt! Door de grote inactiviteit die we ten toon spreiden, -de stappenteller lijkt wel te gapen!, kachelt de fut er bij Marianne uit en komen we niet verder dan een paar parken, met veel bankjes gelukkig! Enfin, we komen de middag goed door- ;)! Nog een stukkie langs het water terug, maar dat is niet aan te bevelen, veel verkeer en uitlaatgassen. Dan kun je beter weer terug via de winkelstraat.
Bij ons hotel gekomen, tellen we de laatste lari's die we niet voor een maaltijd nodig hebben en geven die nog een zinvolle? bestemming, een mooie boodschappentas en wat drank-;). Het restaurant van gisteren was een goede keus, die doen we nog een keer en dan vroeg naar bed want Moerman staat om 03.00 uur! klaar om ons naar het vliegveld te brengen. We vliegen immers al om 5.30 uur. Dan door naar Istanbul en Amsterdam en Eindhoven.

We kijken terug op een mooie rondreis, soms lekker wild en rauw op de slechte wegen in de bergen (met af en toe wat autopech), ons prettige verblijf bij de eenvoudige guesthouses waar we uitgebreid kennismaakten met de Georgische boeren-cuisine, vers bereid van lokale producten, eerlijk, niet verfijnd maar wel voedzaam en smakelijk. Smakelijkheid hangt trouwens wel een béétje af van wie je het vraagt, ze gebruiken in Georgië veel koriander en dat is een kruid dat je bevalt of helemaal níet bevalt. Je raadt het al, ik vind koriander vies, echt niet lekker! Schijnt erfelijk bepaald te zijn trouwens. We hebben heel fijn zomerweer gehad, slechts een paar dag- en nachtdelen met regen. Leuke mensen ontmoet, mooie gebouwen met lokale religieze rituelen, mooie vergezichten, hoog en laag, kortom Georgie is een mooi, veilig en ook nog eens goedkoop reis(vakantie)land. Is dan echt alles goed gegaan? Nee, de enige echte nabrander van deze vakantie was op het laatste moment. Geen zorgen, we zijn gezond en wel aangekomen, maar vervelend is het toch wel-;). Voor mij dan in ieder geval! Maar gewoon blijven lachen mensen en ik ga me in en voor het volgend jaar voorbereiden op de volgende grote reisbestemming (Iran hoogstwaarschijnlijk), er zijn ergere dingen! Oh, wat het was? Een oude kwaal van me, die Marianne soms tot wanhoop leidt en haar het gevoel geeft dat ze me altijd moet controleren -;)) en dat helpt dus niet -;)). Ik ben dit keer op het laatste moment weer eens wat verloren. Bij a altijd komt het weer terug, maar deze keer denk ik niet. Ik ben in het lastste uur in Tbilisi mijn telefoon kwijt geraakt! Balen ja! Inmiddels weet ik van het hotel dat die daar niet gevonden is, en dat de chauffeur hem niet in de auto gevonden heeft. Ik heb nu het vliegveld gemailed en gevraagd of die soms bij de bagagecheck ergens gevallen en gevonden is, daar wacht ik nog op. Een giropasje erin, gelukkig niet de rest zoals rijbewijs, visa en dergelijke. Kaart snel geblokkeerd en gezien dat er niets is afgeschreven. Heb ook niet het gevoel dat ie gestolen is.

Even praktisch: Ik ben op dit moment dus telefonisch mobiel niet bereikbaar en whatsappjes en dergelijke kan ik ook niet lezen!! Heb je me nodig ? Bel me dan op onze vaste lijn of stuur een emailtje!

Terwijl ik een deel van dit verslag al op het vliegveld in Istanbul schrijf, regent het daar en is het 15 graden buiten. Wij komen geheel geacclimatiseerd en met een slaaptekort terug -;)! En Nederland versterkt dit maar eens door extra files op de snelweg zodat we een uurtje extra mogen rondrijden - via A12 en Richting Arnhem - op het vlakke asfalt, bijna jammer dat we moeten stoppen-;)!

Deze blog stopt er ook mee beste mensen, nog een berichtje met een link naar een fotoalbum. Bedankt voor het moedig meelezen en voor degene die willen dat deze reisverhalen in boekvorm verschijnen, geduld aub! Wie weet als ik ooit eens tijd heb? Groet, Frans en Marianne!