Capitool Reef 2

Geen zon? Geen topdag! Van duizelingwekkende hoogtes en slaapverwekkende movie.

Het heeft vannacht bijna gevroren en het aanzetten van de kachel was een van de eerste acties vanmorgen! Even de broek bij de uitblaaasopening houden en een warme broek aantrekken, dat is lekker!!  Natuurlijk trekken we de rest - maar niet alles!- ook aan, voor je het weet heb je een of andere (camper)wet overtreden en mag je dokken! We gaan Capitol Reef verder verkennen, we willen de Cassidy Arch trail lopen en op de gelijkgenaamde steenboog lopen, want dat mag! Zeer oude geruchten willen je geloven dat Butch Cassidy in Capitol Reef is geweest, maar historische bewijzen zijn er niet gevonden , zei de (ook Leuke) Ranger in het bezoekercentrum. Wandelen willen we ook in de Grand Wash, een smalle kloof. Vanwege de voorspelde regen -ja het ziet er vandaag erg bewolkt uit, er wordt nauwelijks zon verwacht- kan het gevaarlijk in de kloof worden. Regen die kilometers verder op de kale bergen valt, kan met een rotvaart de kloven in denderen en dan heb je zo een hoge vloedgolf die je meesleurt en naar de Eeuwige Jachtvelden brengt. Kijk op YouTube maar eens naar filmpjes, zoek op flash flood Antelope  of Utah of en naam van een natuurpark! We gooien het plan om, en gaan hoog naar een uitzichtspunt over de formidabele lengte van de enorme bergrimpel die ons vanmorgen al begroette, plus een blik in de diepte waar de Fremont rivier doorheen kabbelt ( ja nu wel!). Een kwartiertje steil omhoog,  langs de groen bruine onderste randen van de heuvel. Van een afstand lijken het massieve wanden, van dichtbij schrik je toch wel. Je ziet een enorm gecraquelleerd oppervlak van een soort kruimelzand, zo bros dat het al inzakt als je je hand er op legt. In de plooien liggen grote lavastenen die - bij een fikse bui- zo naar beneden kunnen rollen of schuiven. We realiseren ons dat het hier een kwetsbaar en gevaarlijk gebeuren kan zijn. Niet nu, want deze brosse randen zijn maar een honderd meter lang en de rest erboven is van harde rots, zo ervaren we even later. Dan staan we op een vlakte, gel rood zand, en eenmanspaadje dat naar de heuvels hoger en verderop loopt. Op de vlakte talloze, aan de onderzijde blauwgrijze bosjes gras van 10-40 cm hoog die bovenaan groen en dorgeel worden. Ertussen door gespikkeld liggen veel zwarte poreuze lavastenen, met gekleurde korstmossen. Na een halfuurtje stief doorlopen, gaat het weer omhoog, de soms manshoge  frissgroene jeneverbesstruiken en de oude dode grijze boomstronken -het lijken wel grote hertejgeweien die uit de aarde omhoog steken- , overheersen nu. De rotsen worden hele en gebroken platen, de kiezels op het pad worden hinderlijke stenen die het neerzetten van je schoenen lastig maakt. Gelukkig houden de enkels het ook vandaag. Nog een stuk wat steiler omhoog en na een uur en 20 minuten zijn we er, Fremont Outlook point. Hier heb je echt panorama! Het is dat het nog steeds bewolkt is en dat de bergen de frisse kleur van gisteren missen, anders waren nu de panties er aan gegaan! Maar het blijft uiteraard een mooi en indrukwekkend gezicht! Net na de hoogste rand van de heuvel zakt de bergwand steil naar benenden en kijk je zo in de slingerende kloof met de Fremont rivier! Marianne was hier niet op voorbereid en omdat ze dit soort afgronden best eng vindt, was het één foto schieten, snel teruglopen naar het plateau en mij toeroepen dat ik niet te dicht naar de rand mag! Ik hoor dat uiteraard pas als ik al lang verder gelopen ben, wel met gepaste afstand van de rand, maar meer parallel aan de rand, zodat ik de hele buiging van de kloof kan zien. Aan de overzijde een bergwand met duizenden gekleurde lagen steen die schuin de aarde in (of uit?) steken. Gelukkig ver genoeg van ons vandaag om niet geraakt te worden door onverwacht vallende stukken rots zoals gisteren in Yosemite park gebeurde en waar een dode en een gewonde is gevallen! Het is maar goed dat we dat vanmiddag niet wisten toen we onder ook zo'n rotswand liepen waaronder duizenden rotsen en platen liggen die zo van de wand af zijn gevallen. Soms leek het alsof er echt verse valpartijen waren geweest! En dat zijn rotsblokken zo groot als een SUV of 2-3! Maar ik loop vooruit op de dag. Na onze wandeling keerden we terug naar het bezoekerscentrum. We moesten -vonden we zelf een beetje- ons cultuurprograma een beetje aanvullen. We konden een 18 minuten durende video zien van het park, het ontstaan, het leven etc. Verbazingwekkend hoe snel je dáár slaap van krijgt! Ik zal mijn reisvideo beslist korter maken -:)). We sleepten ons naar de uitgang, niet veel wijzer geworden omdat we de meeste info ook al in de folders en brochures hadden gelezen. Wat nu? Ohja, er  is een oud huis (120 jaar is oud hoor!) waar Mormonen woonden en waar nog een exhibition is van museumstukken. We lopen binnen, we zien taartjes, jam, jurkjes, petjes, deegroller, alles met prijskaartjes, dus dat zullen wel geen  museumstukken zijn! In een  kamertje van 2 x 3 meter in een hoek rechts achter zien we oude kast, schommelstoel, wat oude fotos, en een kabinetje met wat oude kruiken en zo, hé hier is het museum!! Hier zijn we snel klaar kan ik verklappen! We rijden een stukje verder want daar zijn petrogliefen in de eerder genoemde rotswand te zien, zeg maar heel oude graffiti maar dan zonder spuitbus maar met de beitel van Fred Flintstone gemaakt. Als we aankomen is een andere Leuke Rangster aanwezig, ze gaat een lezing houden over de mensen die er lang geleden leefden (mmmh, lijkt wel op de strekking van de lezing in de Grand Canyon). We gaan- met gevaar op indutten- op de bank zitten, samen met nog een 30 tal andere geinteresseerde mensen. Ja, de lezing is interessant maar meer vanwege de nadere benamingen dan het patroon van overleven in een wildernis. We weten het nog, om te overleven heb je water, beschutting, voedsel en hulpmiddelen nodig. Zo ook hier natuurlijk!
Maar goed, ons cultuurgehalte is vandaag best hoog hoor! We lopen na afloop onder die imposante rotswand door en bekijken de aanwezige inscripties, een 10-15 tal, veel is er inmiddels ...afgevallen ! We besteden nog een uurtje aan enkele andere viewpoints maar gaan dan toch campingwaarts. Doen een kleine boodschap - in een winkel deze keer- en zetten met een zak chips de laatse stempel op deze cultuurdag!
Morgen naar Bryce en Escalate Grand Stairs, ook natuurparken.
Hopelijk is de regen die deze avond echt op onze camper neerdruppelt, dan weggetrokken!