Stars and stripes, vallei der goden, off the road. Regen!

Omdat we vannacht zo' n eind buiten de bebouwde kom stonden, verwachtten en kregen we veel sterren aan het firmament te zien. In zo'n monumentale omgeving is dat extra spectaculair! Voor deze éne keer deed ik iets heel onnatuurlijks en tegen de Eijk-gewoonte in, midden in de nacht wakker worden, warme bed te verlaten, opstaan en naar buiten gaan -:) om naar de sterrenpracht te kijken!  De band met de sterren van de Melkweg was ook goed zichtbaar, het  leek net een wolk zo dicht bezaaid met sterren! Maar goed, na 10 minuten lokte het bed al weer! Deze ochtend konden we kiezen tusen het Monument Valley park in gaan en een tour met een bus en Navajo-gids doen of de highway met ook mooie panorama's blijven volgen. We hadden net gelezen dat een bustour van 2,5 uur 55 dollars kost, inclusief een praatje van Chief White Fether -;), per persoon wel te verstaan en dat er nog 20 dollar aan entree aan het Indian Navajo Reservaat bij komt. De scenic highway kost ....'n paar liter benzine en we hebben dan wel tijd om naar de Valley of Gods te gaan, die ook aan een mooie toeristische route ligt. We besparen ons die 130 dollar en rijden naar de vallei der goden! Langs de route liggen nog diverse fraaie rotspartijen, zeg maar kathedralen soms. Mooi van kleur in het ochtendzonlicht. Ja mensen, het wordt saai, mooi weer elke dag! Nog geen trui aangehad! Alleen soms 's nachts even het dekbed er bij trekken. We maken nog een paar stops en een er van is toch wel weer bijzonder. Vanzelfsprekend zijn er ook chinezen en japaneers op deze toeristische route, en die willen wel op de foto, dat zal je wel bekend zijn. Nou is er één lokatie die in western films erg bekend is, en dat is plek waar je een rechte weg ziet van 4-5 mijl die recht op een prachtige rotspartij afloopt. Gravel of een zwart asfalt met gele streep in het midden, is het een cowboy of motorrijder die op die streep naar de horizon gaat? Het zou zomaar Lucky Luck of Easy Rider kunnen zijn! Die gekke chinezen of japanners willen dus een foto hebben daar MIDDEN op die beroemde, dus drukke weg! Er staan twee personen die elk een kant van de weg in de gaten houden voor een vrij plekje in de verkeersstroom. Bij twee vrij gaat - in ons geval, want daar waren wij natuurlijk bij! - de hele familie van 4 op het midden van de weg LIGGEN en moet er snel een foto genomen worden, vingers in V vorm omhoog natuurlijk en met de andere hand de pet of rok vasthouden want het waait! Snel opstaan, want die andere twee willen ook nog een keer! Andere toeristen op de parkeerplek waar het gebeurt, staan met verbazing te kijken en een daar van maakt naar ons een -die zijn gek-gebaar. Ik gebaar bevestigend terug -;))!
We gaan verder en zien allerlei waarschuwingen langs de weg staan voor de route die we willen doen. STEIL (6-12 graden, VEEL BOCHTEN, SLECHT WEGDEK! We lappen ze aan onze cowboylaars en denken,  dat moeten we nog meemaken! We hebben ondertussen door dat de Amerikanen zich graag indekken en voor alles en nog wat waarschuwen waar wij als europeanen zich niet zo druk over maken (vind ik tenminste). Als het te gortig wordt kunnen we altijd omdraaien toch? Het eerste stuk is normale weg, dan zien we een afslag  van de Valley  of the Gods, dat is alleen gravel, vlak en met enkele smalle stukken en met wateroversteekplaatsen als het geregend geeft. Ja nou en? We rijden -langzaam, dat wel-, de dirt road een stuk op en het gaat allemaal prima. Wel veel ribbels als een wasbord, maar alle tanden en kiezen blijven op hun plek! Er is soms tegenverkeer maar ook dat is geen probleem. Beetje strak langs de kant staan, even wachten tot het stof gezakt is en dan verder.  Het mooie hier is dat er van dichtbij hoge rotskliffen in  mooie aardbruine en rode kleuren zijn, dan de vlakte waar we in rijden maar op diverse punten, paar honder tot duizend meter uit elkaar rijzen dan weer grillige rostpuitsen naar boven. De fraaie wolkenvelen erboven maken het af!  We hobbelen gestaag verder, genietend van de uitzichten!Een tegemoet komende truck stopt bij ons en vraagt beleefd hoe het met ons gaat, leuk he? Er achteraan komt de vraag of we in de vallei willen kamperen, zou dat niet mogen denken we? Maar dat willen we niet zeggen we, we doen een rondkijk-rondje en gaan straks verder naar het noorden, naar Moab. Pas goed op, zegt hij, als je verder rijdt, er zitten een paar nasty plekken in de  weg! Bedankt voor het advies sir. We will be careful! Wat verderop vinden we een parkeerplekje en doen een koffie, goddelijk plekje!
Het complete rondje is 17 mijl en met ons tempo wordt het volgende  week als we die rond zijn, dus we gaan terug -;). Want de rest van de weg is ook nog een stuk gravel en bochten en we hebben  niet onbeperkt de tijd natuurlijk. Het gaat ook hier goed,  beter zelfs als net ervoor. En het uitzicht wordt zelfs nóg fraaier als we 2-300 meter hoger komen! Bovenop de klif wordt het weer vlak en soms heuvelachtig en zijn ineens de bossige struiken en bloemen terug.  We kunnen nu weer vaart maken, op naar Moab. We weten echter nog steeds niet of  mijn eerdere reservering van  een rv parking bevestigd is en ik heb nog steeds geen AT&T verbinding. Ik probeer in Blanding-city langs de weg een free wifi signaal op te pikken maar dat lukt niet en er is ook geen Walmart in de buurt -:((. Dan zien we een visitorcentrum met een bordje free wifi, jaaaah, die moeten we hebben!  Ik vraag de vriendelijke receptioniste naar de freewifi (geen probleem en wachtwoord) en toch maar weer eens naar dat vermaledijde AT&T gedoe. Sorry zegt ze, AT&T is inderdaad maar een kleintje, die werkt hier ook niet, je had beter Verizon kunnen pakken! Oftewel, ik had beter moeten navragen daar in Selma. Maar, zegt ze, je mag mijn telefoon wel gebruiken, want ik had uitgelegd dat ik nu liever belde dan alles per email deed, want inmiddels had ik op de email al  gezien dat mijn reservering dus niet bevestigd was, er was geen plek voor ons! Een behulpzame app leverde me een 7 tal rv- parkings in Moab op, dus bellen maar. De eerste twee hadden geen plek, maar de derde had in ieder geval 2 van de 3 gewenste nachten in Moab. OK, doen maar zei ik tegen OKRV parking, die hadden tenminste ook nog eens de naam mee! En de derde nacht zien we wel verder! We danken de uiterst behulpzame dame en doneren een fooi. We halen de camping net voor het sluitingsuur van 18 uur maar er hangt op de gesloten deur een pamflet met iets wat op mijn naam lijkt (van aija voor van eijk?) en de plaats waar we mogen staan. Inclusief free wifi code. De goden zijn vandaag met ons, zeker als we -net aangesloten op elektra, water en riolering- net op tijd binnen zijn voor de eerste serieuze regen, donder en hagelbui in onze vakantie! Laat maar regenen hoor, als het morgenvroeg maar droog en zonnig is he!?  Ik kan nu lekker bloggen bijwerken terwijl Marianne staat te kokkerellen. Vanavond maar eens TV kijken -;)? En natuurlijk even  bekijken wat er de komende twee dagen te doen is hier!