Spoleto

In ons luxe resort is het ontbijt in ieder geval navenant. Zelfs normaal brood en meerdere soorten muesli, inclusief hele walnoten en amandelen toe. We nemen het er van voor onze laatste etappe van deze wandelweek. Nog 14 km in 4 uur wandeltijd zegt de routebeschrijving. Aan de plattegrond te zien komen we weinig in bossen en veel in open veld, dat wordt weer peentjes zweten. Bij de Tabacci annex supermarkt snijdt de senora wat hompen brood en belegt deze met dikke kaas en salamischijven. Extra water inslaan lijkt ze te zeggen, want onderweg kun je niets kopen. We weten inmiddels dat er bij elk dorp wel een wasplaats of waterbron is, en het water in Italië is drinkbaar tenzij aangegeven. Ze geeft me tien euro wisselgeld te weinig maar dat corrigeert ze snel. De route is wat we er inmiddels van verwachten, soms klimmen, soms dalen en nu vooral tamelijk vlak. Door oude slaperige dorpjes met een kerk. In de routebeschrijving worden geregeld de mooie fresco' benoemd maar elke kerk is tegenwoordig op slot als wij er voorbijkomen. We komen ook zowaar wat andere wandelaars tegen, stuk of vijf dames allen met rose trui. Ze willen graag wat van ons weten over de route maar ze spreken geen buitenlands dus kunnen we ze niet helpen. Wel maken we met handen en voeten een gesprekje met twee mannen en een vrouw die kersen aan het plukken zijn. We krijgen een haffel kersen mee, lekker! Rond 13 uur zien we de beste picnucplek tot nu toe, vol in de schaduw bij een oude kerk, met banken en tafels, daar gaan we de kauwspieren maar eens wat oefenen! En de strekspieren natuurlijk als we even het blader dek van onder bestuderen. Dus even siesta-tijd! Dan de laatste kilometers van het traject, we hebben meer schaduw dan gedacht, lekker! Als we Spoleto binnenlopen om 1630 uur is het daar 31 graden. Goh, voelt echt niet zo -;))! De weg naar het hotel is nog een kilometertje of zo en immer geraderaus, wel zo makkelijk. In een lichtblauw geverfde kamer ploffen we neer en moet alles uit, snel douchen en éventjes plat! En drinken natuurlijk! Tegen etenstijd de schoenen weer aan (en de rest natuurlijk) en op zoek naar een aanbeveling uit  de routebeschrijving voor een goede ....pizza natuurlijk. Dat lukt en we worden goed en vriendelijk ontvangen, de pizza francescana is natuurlijk mijn keuze-;). Marianne's keuze is onuitspreekbaar (Mugnaia) maar ook smakelijk. En om het af te maken sluiten we  af met die andere beroemde italiaanse  bestseller, gelateria. Morgen gaan we de hele dag dit leuke stadje verkennen, het is al veel mondainer zien we, als er binnenkort een Rolex winkel wordt geopend. Voorlopig doe ik het wel met de app op mijn telefoon.