China dag 14 Yongding

We gaan met gids Rachel en chauffeur (Wan Fou Shu de Tweede) in een comfortabele Buick-van in het westen van Fujian de bekendste tulou dorpen bekijken, zo'n 3-4 uur rijden landinwaarts.  Het is weer eens bewolkt, we zitten aan de uiterste rand van een typhoon die ten zuiden van ons ligt. Af en toe valt er een miezer-buitje, het is mistig en grauw en warm. Meer merken we er niet van. Op de snelweg is het goed doorrijden. We passeren veel bananenplantages. Na een uurtje verruilt de chauffeur de snelweg voor een tweebaansweg de bergen in, op weg naar Gaobei, een klein dorp met drie mooie tulou's.

In de 12e eeuw vluchtten een groep Han chinezen vanuit het noordwesten vanwege oorlog en hongersnood naar het zuidoosten. Zij vestigden zich in de provincie Fujian die we nu bezoeken. Ze werden de Hakka genoemd, letterlijk "gasten". Ze bouwden - tot aan 1968 toe - typische dorpen om zich tegen dieren en bandieten te beschermen en wierpen daartoe aarden gebouwen op, tulou genaamd. Een tulou is een grote, gesloten en versterkt gebouw, meestal rond of rechthoekig van vorm, met ca 2 meter dikke versterkte muren, tussen de drie of vijf verdiepingen hoog. Men maakte gebruik van aangestampte aarde, stenen en bamboe. Men zorgde voor goede ventilatie en licht en de gebouwen waren goed aardbevingbestendig. Er konden tot wel 800 mensen in wonen, meestal families van elkaar. De binnenkant was vaak een open ruimte. De onderste verdiepingen huisvestten de keukens, daarboven waren de voorraadkamers en nog hoger woonden de mensen. Aan de buitenzijde was de toegang soms pas mogelijk op de tweede of derde verdieping, zodat de vijand er moeilijk in kon. De toegangsdeur was versterkt met een metalen plaat. Bovenin waren nog schietopeningen aanwezig voor defensiedoeleinden. Soms zijn er binnen  de grote ruimte nog meer bijgebouwen of binnenringen gemaakt. In totaal zijn er nog duizenden van dit soort gebouwen,  de meeste in vervallen staat. Een behoorlijk aantal zijn opgeknapt, voornamelijk voor het toerisme. Je kunt wel zeggen dat deze gebouwen de voorlopers waren van de appartementen, compounds of flats van nu! We gaan deze dagen er een stel bekijken. 46 van deze tulou staan op de werelderfgoed lijst van Unesco. Vanmiddag doen we er drie,  twee ronde en een vierkante. Het is er een drukte van jewelste met chinese toeristen ,  rondgeleid door toerleidsters met microfoon en luidspreker en vlag, een hoop herrie dus -;). De onderste rij kamers zijn nu omgetoverd door toeristenwinkels (helaas) en de verdiepingen erboven zij gesloten vanwege te veel toeristen en mogelijk schade. Dat weerhoudt een aantal oudere chinese locals er niet van om ons naar boven te lokken, voor 10 yuan kunnen we even naar boven en fotoos nemen. Doen we dus-;)). Rachel legt naar behoren het een en nader uit en na anderhalf uur hebben we het meeste wel gezien. Dan naar ons guesthouse voor 2 nachten,  een kwartiertje verderop.  Dit is een veel groter dorp met meer tulou's, die gaan we morgen wel bekijken.  Ons guesthouse is ook een vorm van een tulou zien we dan. Een heel groot langwerpig gebouw waar verschillende families bij elkaar leven, de respectievelijke woningen zijn onderling toegankelijk via openingen in de muren.  Eigenlijk is het een soort commune, zeker  in de klassieke tulou's. Iedereen had taken die rouleerden om te zorgen dat de gemeenschap goed functioneerde, ook op het land. Verder heeft een tulou altijd een tempel waar de stichters en nazaten vereerd worden. We nemen onze kamer in bezit, en luieren die middag wat. 'S avonds komt de  chauffeur met een theeceremonie aanzetten. Helaas zijn we door de theeceremonie van Bruce's tante verwend en smaakt bij mij de thee....nergens naar