China dag 1

Een gedoe ! Met visumaanvragen,  met parkeren, met internet en bankzaken.

Reizen naar China  kan soms wel het een en ander van je vragen,  geduld, hoop, vertrouwen en tijd.
Het aanvragen van een visum was deze keer wat minder makkelijk.   Ik moest als extra bewijs nog een kopie van een oud paspoort opsturen en daarna vond de bureaucratie in Den Haag dat we het aanvraagformulier niet volledig hadden  ingevuld, daarna was een  formulier te klein geprint en blijkbaar niet goed leesbaar.  Dus hebben we de 4 kantjes aanvraagformulieren 4 x ingevuld of zo. Ik geloof dat ik mijn paspoortnummer en burgerservicenummer nu wel kan dromen -;).
Bij elke keer dat we gaan vliegen is verder de vraag, hoe geraken we op het vliegveld? We nemen deze keer de auto, goede keus omdat de treinen die dag bij Schiphol alleen met vertraging rijden. We hebben een budgetparking gevonden, temidden van dikke rijen kassen ergens bij Aalsmeer en uitgebloeide akkertjes en kapotte asfaltterreintjes waar een slimme boer een budget parking is begonnen. We moeten wel eerst nog zelf met onze eigen auto achter een oud busje aan dat al vol zit met passagiers die naar het vliegveld gebracht worden, omdat het eerste parkeerterreintje al vol is. We worden vriendelijk verzocht om te volgen en ergens bij andere kassen tussen de plassen te laveren en daar onze auto achter te laten. Dan mogen we nog 10 minuten het busje in en staan we op Schiphol.

De incheckbalie staat recht voor de deur,  er zijn nog geen rijen met mensen dus we kunnen snel door. We doen een rondje langs de winkels, doen een sandwich naar binnen en doen een polka oftewel,  we sluiten aan bij een lange rij wachtenden om te mogen boarden. Dat gaat uiteindelijk allemaal redelijk snel en na de gebruikelijke rituelen van de stewardessen kunnen we de lucht in. Volgens de SMS berichten zijn we over Duitsland, Denemarken,  Estland,  Rusland en Mongolië  gevlogen. We doen een paar filmpjes via de tablet in de stoel voor ons en doen tenslotte de ogen toe. Ik slaag er vlot in om nog wat uurtjes te slapen, Marianne doet geen oog dicht en is na ruim 10 uur vliegen wel wat gaar. Ze belooft zich vanmiddag alvast een uurtje slaap! Nou, dat was goed bedacht! Wat wat wil je als eerste in een vreemdeling doen, juist ja, geld halen. De eerste cashmachine op het vliegveld accepteerde alleen maar chinese pasjes. Een vriendelijke dame maakt daar ons op attent, maar daar school waarschijnlijk eigenbelang bij, ze wilde namelijk maar wat graag ons ook cash wisselen, daar zat zeker betere commissie bij? Was misschien  toch wel een goede beslissing geweest, dacht ik later. Na dat uurtje slapen van ons, vroegen we de receptie waar een geldautomaat was. Wat is dan makkelijker om even een bell-boy of piccolo mee de straat op te sturen? Nou, niets maar dan moeten we wel permissie van dat andere hotel hebben om daar te pinnen (niet dus). De picolo kijkt wat bedremmelt,  zoekt wat banken op zijn mobieltje op, maar wegens de nationale feestdagen zijn bij aan alle banken dicht en zijn we na een half uurtje nog steeds geen cent wijzer. We besluiten zelf op zoek te gaan. We steken de e straat en de brug over en bevinden zich onder sinds de mensenmassa. Op de Bund, een lange boulevard langs de rivier waar alle mooiste skiliners van Shanghai staan te pronken naast de nog vele koloniale gebouwen die daar stand hielden. Vanwege de feestdag is het extra druk en staan er tientallen politieagenten,  verkeersregelaars en militairen om de massa in goede banen te leiden.  Men wordt dus zoveel mogelijk in een soort eenrichtingsverkeer geleid. Bij het oversteken staan aan elke zijde 4- 5 regelaars die de popelende massa voetgangers beletten om illegaal over te steken en als het groen voor de voetgangers is, beletten ze de popelende automobilisten om toch maar door te rijden. Aardig -;)). Zie vervolg in volgend bericht aub!