7 juni Nethybridge -1-

7 juni Nethybridge

Een goed schots ontbijt is onontbeerlijk! Indringers in het nest, regen op zijn best. Whisky proeverij.

De ochtend start prima, een zonnetje en her en der wat wolken. Barbara doet weer haar best op het ontbijt en Stewart helpt haar als n trouwe hond op de achtergrond. Ik meende dat we vandaag naar Loch Nes zouden gaan maar de anderen hadden gisteren ook al bedacht dat we morgen beter naar Loch Ness kunnen gaan op de weg naar Oban, dat is wat efficienter en voorkomt op en neer rijden. Dan wordt het vandaag het visarendreservaat bezoeken, en misschien een distilleerderij en het wilde katten reservaat. Het visarend reservaat zit om de hoek, 4 mijl verderop. We kopen een ticket en kruipen binnengekomen achter de gereedstaande verrekijkers. Het nest staat op een paal, ca 125 meter verderop. Met de kijker kun je de moeder zien zitten, met haar vleugels over de twee jong van 4-5 weken oud, om hen schaduw te bieden. De vader is op visjacht en heeft vanmorgen om half vijf het ontbijt gebracht, de jong zitten  nu om 10 uur ongeduldig te wachten op de volgende ronde. Vader Odin heeft trouwens nog een taak, het nest beschermen tegen indringers. Vorig jaar is hij zelfs gewond en tijdelijk verjaagd door een ander mannetje. Maar hij vocht zich terug en is nu weer de baas. Wel kwam er even later vandaag toch weer een indringer dus werk aan de winkel! Het vogelpaar blijft bij elkaar voor het leven. Het vrouwtje is nu 19 jaar oud en kan 25 worden dacht de vrijwilligster. In de zomer gaat het stel en de kids op safari, naar west Afrika. Ze gaan daar echter op eigen gelegenheid naar toe (de een liftend, de ander met openbaar vervoer?) En ze zien elkaar pas weer na 6 maanden als ze weer op hetzelfde nest terugkeren, knap he? Een paar vrijwilligers geven her en der informatie en we kijken nog een tijdje naar de grote schermen waar de jong op te zien zijn. Maar er is meer te zien, de rode eekhoorn laat zich graag zien en een grote rode specht ook, mooi! Daarna lopen we een half rondje langs het meer door het oude dennenbos, een van de oudste dennenbossen uit Schotland.
We vertrekken rond 13 uur naar het Wildlife park voor een bezoek aan de wilde katten, maar het is ondertussen gaan regenen. Bij de poort zien we dat de entree 15 euro pp is, ca 20 euro. Op zich geen punt, maar we hebben geen van allen regenkleding bij ons en om in de regen naar een paar verzopen katten te kijken vinden we iets te veel van het goede -;). We besluiten eerst naar de distilleerderij te gaan en op de terugweg nog eens te kijken als het droog geworden is. De distilleerderij heet Dalwhinnie en is de hoogst gelegen distilleerderij van Schotland en tevens met de laagste gemiddelde temperatuur van 6 graden. We boeken een rondleiding voor 10 pond, inclusief drankje, chocolaatje en een glas wat je mee mag nemen. De rondleider vindt zich -vinden wij !- heel wat en is best bazig. Alle telefoons moeten helemaal uit, strenge regels van niet fotograferen en als iemand 5 meter buiten de groep staat,wordt die teruggefloten. Hij doet ook popiejopie met de operators van de fabriek, maar die zijn niet zo enthousiast als hij wil-;). Hij geeft de uitleg over het proces en we denken dat we het snappen, zijn engels is wat onduidelijk (logisch als je schots en scheef praat). Tis allemaal vrij simpele techniek, geen ingewikkelde apparatuur, hopelijk is de drank zelf wat indrukwekkender! Het bottelen zelf zien we niet. Bij het visitors centre zien we dat ze ook andere merken verkopen. Als we vragen hoe dat zit, vertelt hij dat heel veel distilleerderijen onder een holding vallen en dat ze daarom ook de andere merken verkopen. Her en der zitten wat  mensen whiskies te proeven, met of zonder persoonlijke uitleg. Ook een japans koppel doet dat met overgave.
Maar goed, we gaan met onze souvenirs (en nog wat extra's) weer op weg. Het regent nog steeds en het ziet er grauw uit, en we hebben ...honger! Zie verder deel 2.