Berlijn
Door: Frans van Eijk
Blijf op de hoogte en volg Frans
04 Oktober 2015 | Duitsland, Berlijn
Berlijn dag 4
Na t ontbijt op zoek naar museumcultuur. Rond 1900 hebben oa duitsers ( en zweden, amerikanen) expedities uitgevoerd naar west China, op zoek naar resten van de Zijderoute. In Berlijn zijn de topstukken van deze expedities verzameld in het Dahlem museum, een uurtje met de metro. Het ligt in en wat verslofte buitenwijk nabij en groot universiteitscomplex en een "belangrijke weg", Unter der Eichen -;). We moeten ons beperken in tijd, omdat we vanmiddag al weer richting vliegveld moeten. Het personeel wijst ons er op dat sommige delen van het museum gesloten zijn, ohjeee! Het zal toch niet he? Maar gelukkig, de Zijderoute is nog steeds te bezoeken! We mogen er zelfs fotograferen, wel zonder flits. Een of andere regel bepaalt dat we de vesten niet om ons middel mogen dragen maar aan moeten, vohraus, kein probleem heute! We worden keurig geholpen als we naar de zaal zoeken en we zien inderdaad vele fraaie stuken. Denk aan goed bewaarde schilderingen die uit Chinese grotten zijn weggekapt en per paard naar Berlijn vervoerd zijn. Maar er zijn ook beelden, porcelein en dergelijke. We werpen nog n blik binnen bij de Etnologisch museum (Zuidoost Azië en Latijns Amerika) en dan is de tijd alweer voorbij -;(. We doen snel een koffie en gaan nog naar de Kurfurstendam, de Kalverstraat van Berlijn. Veel winkels zijn open en het publiek is gemixed. Van punkers tot grijze (rokkostuums) met jeans En neusringen. Hardrockcafe loopt langs Free Tibet en Zara en Louis Button doen de rest. We doen een snelle lunch bij de Mac, Loek volstaat met een muffe muffin. We kijken nog even naar schoenen en een wit overhemd met korte mouwen maar voor dat laatste ben ik echt wel te laat tenzij ik nog 99 euro voor een afgeprijsd hemd wil neerleggen. Nee dus ! Wel wil ik 25 euro neerleggen voor een LP, je weet wel, zo'n zwarte langspeelplaat. Mijn muziek voorkeur kent oa muziek van de Berlijnse School, met elektronische ambient muziek. In een zaakje met tweedehands platen zie ik een niet veel voorkomende plaat staan van SFF, Schicke, Fuhrs und Frohling. Die moet ik hebben! Desnoods een pick-up kopen als mn oude het niet meer doet -;). Loek doet een ouwe kaskraker op, een LP van Procol Harum, wel 5 euro! We bekijken nog de Gedänkniskirche (check) en duiken maar weer eens onder in de sub. Die wel schoon is, waar geen zwervers zijn maar wel steeds olie, diesel te ruiken is. Onderweg naar morgen komt de klapper van deze week, de vlucht van straks is geannuleerd! Het bericht vermeld dat we zo spoedig mogelijk op de hoogte gebracht zullen worden. Aanvankelijk wordt gedacht dat ik n grapje maak, maar t sms-je is echt! In t hotel proberen we de KLM telefonisch te bereiken, maar na een wachttijd van 30-45 minuten dringt tot ons door dat we niemand aan de lijn krijgen. De servicelijn biedt zijn communicatie-diensten aan via Facebook en Twitter, daar volgt ook al geen reactie op. We weten dan nog steeds niet wat er aan de hand is en wat te doen, behalve onze koffers pakken en met de metro naar het vliegveld gaan.
Daargekomen is het als vanouds, geen informatie, niemand die iets zegt en lange rijen. Echt niet bevorderlijk voor het humeur! Uiteindelijk wordt het allemaal geregeld en hebben we een ticket.....voor de volgende dag welteverstaan! Een extra hotelovernachting komt er zo nog even ij. Loek en Marianne moeten daarom wat met hun werk regelen. (Als je de details van het mislukt uitgevoerde KLM beleid bij Annuleringen wil nalezen kan dat na de volgende alinea).
Als afsluiter van een lang weekend is een vluchtannulering niet leuk maar het was een goed keus om naar Berlijn te gaan en dat we samen met mn zus en zwager zijn gegaan maakte het nog leuker -;)). We hebben het gezellig gehad, veel gelachen en we konden het goed eens worden met de programma keuzes.
In de mail van KLM staat dat de KLM haar "uiterste best zal doen om ons van dienst te zijn" en heeft diverse communicatiemogelijkheden daarvoor. Het rapportcijfer? Een 3 op schaal 1 tot 10!
KLM regaeert niet op mijn SMS, niet op mijn Facebookbericht. Op het vliegveld is niemand die de mensen in de rij ergens over informeert. Het baliepersoneel op het vliegveld dat alles moet omboeken (vlucht, hotel, transport, vouchers voor eten, transport, declaratieformulieren etc) vertelt dat ze nul ondersteuning uit Amsterdam ontvangen hebben. We krijgen na vier uur wachten een sms dat de vlucht naar morgen is verzet. Reden blijft onbekend. Als je geen telefoonnummer hebt afgegeven weet je zelfs dat niet. Na vier uur komt iemand van het personeel op het idee om wat water te geven aan de wachtenden. Mensen uit de rij schieten naar de VIP balie en worden geholpen, -de brutalen hebben de halve wereld- , soms is er maar 1 persoon bezig met 30-40 wachtenden in de rij, het is gewoon een zootje. Als we het tweede smsje krijgen weten we dat we een boardingpas kunnen laten afdrukken maar dan hebben we nog geen hotel of transport. Marianne duikt op een dame af die aan een soort andere servicedesk zit en die kan ons wel helpen. Ze heeft nog net vier bedden in het hotel over en gaat bellen/schrijven. Boardingpassen zijn zo uitgeprint. Er komt n voucher voor taxitransport, ook goed. We weten dat we recht hebben op een maaltijd, dus we vragen hierom. De dame kijkt ons glazig aan (ze heeft ook al niet gegeten vanaf vanmorgen, de arme ziel) en beweert dat het hotel geen restaurant heeft en alleen maar ontbijt serveert. Met moeite peuteren we een voucher van 15 euro los om te gebruiken op het vliegveld, -voor curryworst suggereert een attendant. Ze weten geen restaurant dat nu open is. We lopen de alternatieven af maar besluiten tot een hapje op het vliegveld met pasta, salade en wat drinken. Met een vol gevoel en toch wat grapjes over en weer zoeken we de taxi op. Onze voucher werkt als een rode lap, de chauffeurs bedanken vriendelijk maar beslist! Ze willen cash! Jeetje, wat een gedoe nog! Er loopt een soort coach rond die de mensen naar de taxi's loodst, maar die wimpelt het weer af op een andere coach, 100 meter vererop. Deze man maakt er wat van, grapt en roept en probeert elke taxi die voorbijkomt te verleiden met de voucher. Het scheelt dat elke vijf seconde een taxi voorbij komt scheuren en uiteindelijk vindt iemand het goed. Die begint leker aan te kletsen en vertelt en passant iets over de legerkampen die we passeren en die vroeger door Hitler gebruikt werden, daarna door de Fransen en nu door de Duitsers. Hij wijst even op zijn zwembad waar hij les kreeg en onderweg komt Marianne of Brigit er achter dat de dame op het hotelformulier toch heeft aangekruist dat we een ontbijt én diner krijgen (terwijl ze beweerde dat er geen restauarnt was) en ter waarde van 22 euro, de voorgedrukte 18 euro is doorgehaald). In het hotel checkt een aardige Berliner ons in, geeft even aan dat we bij de buren goed kunnen eten, mits we niet te lang wachten. Hij streept de 22 euro door en maakt er weer 18 euro van. T zal wel, denken we. In het lekker ouderwets aandoend Duits café annex retsaurant wacht een schalks en goedbedeelde blondine ons op, in klassiek Beiers jurk want het is Oktoberfest natuurlijk. Haar Berliner Bollen zijn Grossartig en decolleté is passend, ik bedoel niet te groot en niet te klein -;)). Een vrolijke vlecht danst op en neer, wat wil je nou nog meer? De kaart nodigt ondanks de pasta eerder deze avond toch uit voor een hapje en we doen ons nog maar eens te goed. Al met al verloopt de avond in een gezellige sfeer en noteren dit dan toch wel weer als n extraatje.
Plan morgen? Morgen om 10-11 uur naar het vliegveld en om 12 uur vliegen. Landen om 1330 uur en dan nog n uurtje naar huis, hopelijk zonder verder oponthoud.
Na t ontbijt op zoek naar museumcultuur. Rond 1900 hebben oa duitsers ( en zweden, amerikanen) expedities uitgevoerd naar west China, op zoek naar resten van de Zijderoute. In Berlijn zijn de topstukken van deze expedities verzameld in het Dahlem museum, een uurtje met de metro. Het ligt in en wat verslofte buitenwijk nabij en groot universiteitscomplex en een "belangrijke weg", Unter der Eichen -;). We moeten ons beperken in tijd, omdat we vanmiddag al weer richting vliegveld moeten. Het personeel wijst ons er op dat sommige delen van het museum gesloten zijn, ohjeee! Het zal toch niet he? Maar gelukkig, de Zijderoute is nog steeds te bezoeken! We mogen er zelfs fotograferen, wel zonder flits. Een of andere regel bepaalt dat we de vesten niet om ons middel mogen dragen maar aan moeten, vohraus, kein probleem heute! We worden keurig geholpen als we naar de zaal zoeken en we zien inderdaad vele fraaie stuken. Denk aan goed bewaarde schilderingen die uit Chinese grotten zijn weggekapt en per paard naar Berlijn vervoerd zijn. Maar er zijn ook beelden, porcelein en dergelijke. We werpen nog n blik binnen bij de Etnologisch museum (Zuidoost Azië en Latijns Amerika) en dan is de tijd alweer voorbij -;(. We doen snel een koffie en gaan nog naar de Kurfurstendam, de Kalverstraat van Berlijn. Veel winkels zijn open en het publiek is gemixed. Van punkers tot grijze (rokkostuums) met jeans En neusringen. Hardrockcafe loopt langs Free Tibet en Zara en Louis Button doen de rest. We doen een snelle lunch bij de Mac, Loek volstaat met een muffe muffin. We kijken nog even naar schoenen en een wit overhemd met korte mouwen maar voor dat laatste ben ik echt wel te laat tenzij ik nog 99 euro voor een afgeprijsd hemd wil neerleggen. Nee dus ! Wel wil ik 25 euro neerleggen voor een LP, je weet wel, zo'n zwarte langspeelplaat. Mijn muziek voorkeur kent oa muziek van de Berlijnse School, met elektronische ambient muziek. In een zaakje met tweedehands platen zie ik een niet veel voorkomende plaat staan van SFF, Schicke, Fuhrs und Frohling. Die moet ik hebben! Desnoods een pick-up kopen als mn oude het niet meer doet -;). Loek doet een ouwe kaskraker op, een LP van Procol Harum, wel 5 euro! We bekijken nog de Gedänkniskirche (check) en duiken maar weer eens onder in de sub. Die wel schoon is, waar geen zwervers zijn maar wel steeds olie, diesel te ruiken is. Onderweg naar morgen komt de klapper van deze week, de vlucht van straks is geannuleerd! Het bericht vermeld dat we zo spoedig mogelijk op de hoogte gebracht zullen worden. Aanvankelijk wordt gedacht dat ik n grapje maak, maar t sms-je is echt! In t hotel proberen we de KLM telefonisch te bereiken, maar na een wachttijd van 30-45 minuten dringt tot ons door dat we niemand aan de lijn krijgen. De servicelijn biedt zijn communicatie-diensten aan via Facebook en Twitter, daar volgt ook al geen reactie op. We weten dan nog steeds niet wat er aan de hand is en wat te doen, behalve onze koffers pakken en met de metro naar het vliegveld gaan.
Daargekomen is het als vanouds, geen informatie, niemand die iets zegt en lange rijen. Echt niet bevorderlijk voor het humeur! Uiteindelijk wordt het allemaal geregeld en hebben we een ticket.....voor de volgende dag welteverstaan! Een extra hotelovernachting komt er zo nog even ij. Loek en Marianne moeten daarom wat met hun werk regelen. (Als je de details van het mislukt uitgevoerde KLM beleid bij Annuleringen wil nalezen kan dat na de volgende alinea).
Als afsluiter van een lang weekend is een vluchtannulering niet leuk maar het was een goed keus om naar Berlijn te gaan en dat we samen met mn zus en zwager zijn gegaan maakte het nog leuker -;)). We hebben het gezellig gehad, veel gelachen en we konden het goed eens worden met de programma keuzes.
In de mail van KLM staat dat de KLM haar "uiterste best zal doen om ons van dienst te zijn" en heeft diverse communicatiemogelijkheden daarvoor. Het rapportcijfer? Een 3 op schaal 1 tot 10!
KLM regaeert niet op mijn SMS, niet op mijn Facebookbericht. Op het vliegveld is niemand die de mensen in de rij ergens over informeert. Het baliepersoneel op het vliegveld dat alles moet omboeken (vlucht, hotel, transport, vouchers voor eten, transport, declaratieformulieren etc) vertelt dat ze nul ondersteuning uit Amsterdam ontvangen hebben. We krijgen na vier uur wachten een sms dat de vlucht naar morgen is verzet. Reden blijft onbekend. Als je geen telefoonnummer hebt afgegeven weet je zelfs dat niet. Na vier uur komt iemand van het personeel op het idee om wat water te geven aan de wachtenden. Mensen uit de rij schieten naar de VIP balie en worden geholpen, -de brutalen hebben de halve wereld- , soms is er maar 1 persoon bezig met 30-40 wachtenden in de rij, het is gewoon een zootje. Als we het tweede smsje krijgen weten we dat we een boardingpas kunnen laten afdrukken maar dan hebben we nog geen hotel of transport. Marianne duikt op een dame af die aan een soort andere servicedesk zit en die kan ons wel helpen. Ze heeft nog net vier bedden in het hotel over en gaat bellen/schrijven. Boardingpassen zijn zo uitgeprint. Er komt n voucher voor taxitransport, ook goed. We weten dat we recht hebben op een maaltijd, dus we vragen hierom. De dame kijkt ons glazig aan (ze heeft ook al niet gegeten vanaf vanmorgen, de arme ziel) en beweert dat het hotel geen restaurant heeft en alleen maar ontbijt serveert. Met moeite peuteren we een voucher van 15 euro los om te gebruiken op het vliegveld, -voor curryworst suggereert een attendant. Ze weten geen restaurant dat nu open is. We lopen de alternatieven af maar besluiten tot een hapje op het vliegveld met pasta, salade en wat drinken. Met een vol gevoel en toch wat grapjes over en weer zoeken we de taxi op. Onze voucher werkt als een rode lap, de chauffeurs bedanken vriendelijk maar beslist! Ze willen cash! Jeetje, wat een gedoe nog! Er loopt een soort coach rond die de mensen naar de taxi's loodst, maar die wimpelt het weer af op een andere coach, 100 meter vererop. Deze man maakt er wat van, grapt en roept en probeert elke taxi die voorbijkomt te verleiden met de voucher. Het scheelt dat elke vijf seconde een taxi voorbij komt scheuren en uiteindelijk vindt iemand het goed. Die begint leker aan te kletsen en vertelt en passant iets over de legerkampen die we passeren en die vroeger door Hitler gebruikt werden, daarna door de Fransen en nu door de Duitsers. Hij wijst even op zijn zwembad waar hij les kreeg en onderweg komt Marianne of Brigit er achter dat de dame op het hotelformulier toch heeft aangekruist dat we een ontbijt én diner krijgen (terwijl ze beweerde dat er geen restauarnt was) en ter waarde van 22 euro, de voorgedrukte 18 euro is doorgehaald). In het hotel checkt een aardige Berliner ons in, geeft even aan dat we bij de buren goed kunnen eten, mits we niet te lang wachten. Hij streept de 22 euro door en maakt er weer 18 euro van. T zal wel, denken we. In het lekker ouderwets aandoend Duits café annex retsaurant wacht een schalks en goedbedeelde blondine ons op, in klassiek Beiers jurk want het is Oktoberfest natuurlijk. Haar Berliner Bollen zijn Grossartig en decolleté is passend, ik bedoel niet te groot en niet te klein -;)). Een vrolijke vlecht danst op en neer, wat wil je nou nog meer? De kaart nodigt ondanks de pasta eerder deze avond toch uit voor een hapje en we doen ons nog maar eens te goed. Al met al verloopt de avond in een gezellige sfeer en noteren dit dan toch wel weer als n extraatje.
Plan morgen? Morgen om 10-11 uur naar het vliegveld en om 12 uur vliegen. Landen om 1330 uur en dan nog n uurtje naar huis, hopelijk zonder verder oponthoud.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
