Reykjavik

We staan weer op met een mooie blauwe hemel en weinig wolken, het is deze vakantie heel goed gegaan met het weer! We slaan het wandelen voorlopig maar eens over en gaan fietsen! In een stad als Reykjavik ideaal, de stad is niet groot en je bent binnen een paar minuten al weer op een andere bestemming. We willen even naar de botanische tuin en zien daarna wel verder. Eerst fietsen regelen. Dat kan twee straten verderop bij een echte fietsenmaker, de handen vol olie en smeer, maar dat zie ik liever dan de commerciële fietsenverhuurders die aan de duurste straat van Reykjavik zitten. Het zijn offtheroad fietsen, wel nodig ook omdat er bar weinig fietspaden zijn, dus dat betekent veel op de voetpaden fietsen. We draaien de Saebraut op oftewel in het nederlands de Zeedijk denk ik, omdat die langs de zee loopt -;). Beetje heuvelopwaarts, wel over fietspaden hier en een mooi uitzicht over de baai waar net een groot cruiseschip aan komt zetten. We hoorden in de westfjorden al dat de cruiser-aantallen de laatste jaren erg toenemen. Waar er eerst maar 1schip in de week kwam, zijn het er nu al 1-2 per dag. Dan de stad in, naar de botanische tuin. Niet erg groot maar wel aardig van opzet en levendig door vele mensen die er wat in het gras liggen, lezen of kletsen. De grootste praatjesmaker staan echter onder begeleiding, dat zijn de kleuters van diverse moeders. De moeders zitten volgens mij gezellig bij elkaar in de thee-tuin en de kinderen worden vermaakt door wat leerkrachten denk ik. Wij doen na een rondje tuin ook een koffie en gaan dan terug de stad in, weer via de kustlijn, nu lekker bergafwaarts-;). Marianne scoort voor de neus van een stelletje kordaat een tafeltje in de zon bij cafe Loki met mooi uitzicht op de kathedraal van Reykjavik. We laten ons een lekkere lunch brengen, een vegetarische schotel met o.a. ijslands ingrediënten. Voor meer fietsactiviteiten is geen tijd meer en we leveren de fietsen in. Nog even een powernap voordat ons laatste en spannendste middag cq avondprogramma begint. We worden om 15.45 uur opgehaald en naar een andere busje gebracht dat ons 25 km verderop gaat brengen. We zijn met een man of 12 van diverse nationaliteiten. We krijgen ter plekke, in het aanzicht van zowaar vier vijf skihellingen, veiligheidsinstructies want we gaan iets tamelijk unieks doen! Wel of niet gehuld in een regenjas, over een pad door een lavaveld naar een kleine heuvel verderop, ca 3 km lopen. De heuvel is niet zomaar een heuvel, nee het is een topje van een vulkaan die ca 4000 jaar geleden voor het laatst actief is geweest. Het bijzonder hier is dat er geen krater is. Wel op het puntje een gat van zeg 10 x 4 meter, een gat dat 120 meter diep is. Te donker om in te kijken, dus heeft men er verlichting in aangebracht, sterker nog....en een zware constructie over het gat gelegd, een glazenwassersbak er onder gehangen en daar in gaan we, gezekerd met vanglijnen en een harnas naar ...beneden! Want onderin, is na zeg maar 30 meter, de schoorsteen verwijd tot een enorme grote koepelvormige ruimte met een vloer vol met grote en kleine brokken steen, keien, gruis en zo meer! Dit is voor zover bekend -zegt de gids-de enige krater in de wereld waarvan de wanden na een uitbarsting niet zijn ingevallen maar overeind zijn gebleven EN waarvan de vloeibare magma die in die kamer zat teruggezakt is waardoor er deze holte overgebleven is. Als je nu denkt is dat alles, nee er komt meer. Want een holle ruimte als deze is niet zomaar een zwart lavagat. Zoals we bijvoorbeeld vorig jaar in Korea zagen, daar waren enorme zwarte lavatunnels. De wanden van deze magmakamer zijn vol kleuren! Daarom zijn ze ook prachtig verlicht. Heel veel rood, oranje, geel of bruin gesteente, soms zwart, ook groen en wit. Je kijkt je ogen uit! We lopen voorzichtig rond, helmpie op want er kan wel eens wat naar beneden komen vallen! Het enige wat valt zijn wat waterdruppels die je van bijna 100 meter hoogte traag naar bedenen ziet vallen.We komen in groepen aan en de gondel gaat op en neer als wij ons beneden in de echoënde koepel vergapen aan de kleurenpracht en driftig foto's schieten. Vel te snel moeten we weer naar boven, door de nauwe schoorsteen en dan weer het daglicht in. Jammer maar ook een prachtige aanblik rijker in het binnenste van een vulkaan. We zijn nu Insiders geworden -;)! We warmen ons op met en soepje, beneden was het maar n graadje of vier, zeg maar koelkasttemperatuur. We bekijken buiten nog een paar oude restanten van schoorsteenpijpen, doen de regenjas weer aan en gaan weer terug. Ja, dit was nu het Jules Verne gevoel. Hij schreef het boek "naar het middelpunt der aarde" in 1864. De toegang was de krater of schoorsteen van een vulkaan. Er zijn mensen die beweren dat Jules Verne daarvoor een IJslands vulkaan bedacht had, eentje die we ook al eerder gezien hebben, de vulkaan Snaefelsness op het gelijknamige schiereiland. Die heeft echter geen open schoorsteen of krater. Maar misschien wordt die nog wel gevonden, de opening in de vulkaan die wij afdaalden is ook pas in 1974 ontdekt en verkend.
Het is inmiddels 21 uur geworden als we bij ons hotel worden afgezet. Morgenochtend kunnen we nog iets doen, om 13.30 uur kunnen we met de shuttlebus naar het vliegveld, terug naar het inmiddels tropisch warme Nederland waar 30- 36 graden verwacht wordt. Ik denk dat ik maar in mn zwembroek in het vliegtuig stap -;))!

Moment van de dag; de vulkaanafdaling, zie ook https://insidethevolcano.com/the-volcano/